In de maand mei van het afgelopen jaar was ik zoek naar de grauwe klauwier toen ik opeens vanuit het geopende autoraam de kenmerkende zang van de geelgors hoorde. Het liedje komt overeen met de eerste strofes van de vijfde symfonie van Beethoven. Ik heb de klauwieren maar even gelaten voor wat het was en mijn actie gericht op het maken van een serie van deze zingende prachtvogel die het, evenals vele andere soorten, steeds moeilijker krijgt in ons boerenlandschap met zijn monocultuur.
Omdat ik besef dat het kijken naar een serie van een vogelsoort voor natuurfotografen die niet specifiek gericht zijn op vogelfotografie misschien wat veel gevraagd is heb ik de serie dit keer bewust wat korter gehouden.
Veel kijkgenoegen bij deze serie en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn jaaroverzicht 2016 over de maanden mei/augustus (klik hier). De overige maanden houden jullie nog van mij tegoed, het kost me nog even tijd om die te selecteren en te bewerken.
Groeten,
Ad
Hij doet zijn uiterste best om met zijn gezang zijn territorium af te bakenen en de aandacht van een vrouwtje te trekken dat mogelijk in zijn buurt zit.
In eerste instantie bleef hij rustig op het hek van een vee-verzamelplaats zitten waaronder het fluitenkruid hoog opgroeide.
Even leek hij afgeleid te zijn door insecten die onder tussen het fluitenkruid scharrelden......
.......en rende een eindje over het hek.
Om op het paaltje van het hek helemaal los te gaan. Ik sta er elke keer versteld van hoe ver gorzen hun snavel kunnen openen, het lijkt daarbij wel of de ondersnavel helemaal los zit.
Op het hoogtepunt van de zang worden de ogen zelfs dichtgeknepen.
Even kwam er een flinke regenbui opzetten en hield hij z'n snavel. Ik ben door blijven fotograferen en je ziet dat de kleuren tijdens zo'n regenbui mooi verzadigd worden.
Na de regenbui ging hij op een andere plek zitten, zodat ik meteen een heel andere achtergrond kreeg. Je moet dan wel snel je belichting bijstellen.
Ik kon niet zien wat hier zijn aandacht trok, maar hij reageerde vrij opgewonden en zette even mooi z'n kuif op.
Altijd leuk als je dan als fotograaf verrast wordt door een leuke houding. Hier leek het wel of hij naar me toe wilde komen.
Uiteindelijk liet hij zich niet verder afleiden en ging op zijn hoogste zangpost volledig uit z'n dak.