Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

vrijdag 20 december 2019

Texel voorjaar 2018 (slot)

Zoals in het vorige blog aangegeven vandaag het vervolg van de foto's die ik in het voorjaar 2018 op Texel schoot. Hierbij zijn enkele andere soorten dan vorige keer, maar ook dezelfde soorten in een andere setting of houding. Het zijn overwegend watervogels, maar dat kun je op Texel natuurlijk ook niet anders verwachten. Ik houd de intro hierbij maar kort, immers de omstandigheden waren dezelfde en bovendien scrolt het even wat sneller door wat wellicht goed uitkomt in deze drukke tijd.
Bedankt nog voor jullie leuke reacties op de eerste serie (klik hier) en veel kijkplezier bij het zien van deze foto's.

Groet,
Ad



Wulp, een steeds zeldzaam wordende vogel die ook op de rode lijst staat. Zijn gejodel hoorde ik decennia geleden overal op de Nederlandse heidevelden en aan de randen broedden altijd wel enkele paartjes. Nu niets meer van dat alles, alleen in de kustgebieden kom je ze nog tegen. Hier kon ik vanuit een laag standpunt tussen de vegetatie door fotograferen.



In een duinmeer aan de westkant van het eiland zwom deze wintertaling.



Het is een van de kleinste eendjes, maar mooi zijn ze (althans de mannetjes)



Deze scholekster kwam mooi naar me toe gevlogen, ik kon het spiegelbeeld nog meenemen terwijl op de achtergrond diverse andere soorten steltlopers foerageren en rusten. De foto kwam op mij over als in een winters sneeuwlandschap terwijl dit toch de slikplaten bij het Wagejot zijn.



Dit baltsgedrag zie je wel vaker bij scholeksters, beetje kolderiek om te zien is het wel.



Deze woerd wilde eend schudde eens lekker z'n veren uit. Een heel algemene vogel, maar wat is die kop mooi.



Vorige keer al smienten in het blog, maar ik wilde deze vliegbeelden ook even laten zien.



Mannetje smient.



Vrouwtje smient.



Vrouwtje smient.



Vrouwtje smient, foto genomen met dezelfde witbalans als vorige foto, waarom de kleuren ineens totaal anders zijn is me niet duidelijk.



Er wordt veel tijd besteed aan poetsen en rusten.



Komisch gezicht als ze zo aan het badderen zijn.



Vliegend boven het water geeft toch weer iets minder rustige beelden dan hierboven tegen de lucht.



Deze woerd kwam vrij dichtbij voorbij gevlogen.



Ben niet helemaal zeker van deze soort, maar ik vermoed hier een kanoet.



Omdat hij zo kleurrijk is mag deze "spatelaar" ook nog een keer meedoen.



Ik vermoed dat dit exemplaar nog gedeeltelijk in eclipskleed zit gezien de niet helemaal door gekleurde kop, borst- en flankveren.



Niet helemaal scherp, maar ik vond het nog net kunnen.






Tenslotte mag deze vliegende wulp, de vogel waar het blog ook mee begon deze Texelserie afsluiten.



Slotwoord: volgend keer foto's van een onderwerp waarvan het seizoen eigenlijk al weer afgesloten is, t.w. paddenstoelen. Hiermee kom ik weer wat dichter in de buurt van de actualiteit van mijn portfolio. Tot dan.

                                                                                       Ik wens iedereen fijne Kerstdagen en
                                                                                                een goed en gezond 2020
                                                                                       met veel fotografische hoogtepunten.

zondag 8 december 2019

Texel voorjaar 2018 (deel 1)

Het is alweer even geleden dat ik een blog gemaakt heb over Texel terwijl we er toch al jarenlang meerdere keren per jaar komen. De reden hiervan is bewerkingsachterstand en ik heb begrepen dat ik hierin niet de enige ben en een aantal mede bloggers hier ook mee te maken heeft.
Vandaag dan maar weer eens een serie van ons korte voorjaarsverblijf in maart 2018 in het prachtige waddengebied dat, ondanks het slechte weer dat we hadden, toch in het teken stond van bezoekjes aan natuurgebieden en, hoe kan het ook anders, het fotograferen van de daar aanwezige vogels en dat waren vooral de daar algemeen voorkomende soorten. Daar is natuurlijk helemaal niets mis mee, ook die zijn mooi, en als de mogelijkheid zich voordoet probeer ik dan b.v. specifiek gedrag of houdingen van zo'n soort te fotograferen of vluchtfoto's te maken. Dat was hier overigens met dat permanent slechte weer wel een flinke uitdaging, vooral de laatste dag, en dat is terug te zien in de foto's. Niet dat ze daarmee als mislukt beschouwd moeten worden, maar om voldoende licht en snelheid in de foto's te krijgen moest de iso-waarde flink worden opgeschroefd, soms wel tot iso 2000 en dat komt de kwaliteit van de foto's niet echt ten goede. Het was voor mij wel een goede gelegenheid om de kwaliteit van mijn apparatuur te testen nu het erop aan kwam en tevens moest ik zelf flink aan de bak om er in de nabewerking een acceptabel resultaat uit te halen. Ik hoop dat ik daar enigszins in geslaagd ben. Aan jullie om dit te beoordelen.
Hartelijk dank nog voor de reacties op mijn vorige blog over het "Rondje Zeeland" (klik hier) en veel kijkplezier bij deze Texelfoto's.

Groet,
Ad



Als openingsfoto niet een specifieke Texelsoort deze torenvalk, maar zo biddend met gespreide staart en "bewegende" vleugels toch altijd weer reden om er mijn camera op te richten.



Voortdurend speuren ze de omgeving af op zoek naar muizen.



Een eend die ik nog niet zo vaak fotografeerde is deze pijlstaart. Niet zo moeilijk te raden waar hij zijn naam vandaan haalt.



Een kievit blijft toch een mooie vogel met die grote kuif en oliekleuren in z'n vleugels.



Eveneens aan de waterkant deze kramsvogel, een plek waar je die niet zo snel zou verwachten.



De kramsvogels waren in maart  nog volop aanwezig, op een veldje in de buurt van de Cocksdorp foerageerde een grote groep.



Deze bergeend gaf een mooi showtje waterdansen weg.









De scholeksters hadden al volop het voorjaar in hun bol.









Kleine strandloper, met een lengte van 12-14 cm. de kleinste hier voorkomende strandloper.






In een plasje bij de Bolle Kamer zwom dit slobeend mannetje.






Prachtige kleuren hebben ze, een felgroene kop en de onmiskenbare spatelvormige snavel.



Op een gegeven moment kwam er een tweede mannetje bij.



Ik verwachtte dat dat het hommeles zou worden, maar ze konden wonderwel goed met elkaar vinden.



Smienten, ook wel fluiteenden genoemd, waren volop vertegenwoordigd. Ook al zo'n prachtige soort waarvan de woerden een vosrode kop en fijne pasteltinten hebben. Te gek dat sommige provincies deze schitterende vogels laten afschieten ook al zijn het er dan veel. Hier twee woerden en twee eenden.



Ook in de vlucht erg sierlijke vogels. Hier in verschillende formaties.









En wat zou Texel zijn zonder kluten, je ziet ze er eigenlijk altijd wel.






Tot slot nog enkele tureluurtjes, vaak wat ondergewaardeerd t.o.v. de grutto, en eveneens een weidevogel waar het niet goed mee gaat



In de winter wordt de gespikkelde veren van de borst vervangen door vaag gevlekte veren.

Slotwoord: Tot zover deze eerste serie over het voorjaar 2018 op Texel. Ik maakte er ondanks het slechte weer best veel foto's, ook van nog andere soorten. Teveel om in 1 blog op te nemen. De rest volgt dan ook spoedig.

donderdag 14 november 2019

Rondje Zeeland

Al jarenlang gaan we met enige regelmaat een dagje naar Zeeland om vogels te spotten en te fotograferen. We rijden dan van de Volkeraksluizen bij Willemstad naar Ooltgensplaat waar al een paar leuke vogelhutten zijn en vervolgens via het eiland Goeree-Overflakkee over de Grevelingendam naar Schouwen-Duiveland en doen onderweg plan Tureluur aan om vervolgens door te rijden naar de Koudekerkse Inlaag en rijden daarna nog een rondje om de Brouwersdam. Het zijn altijd leuke uitstapjes, maar het is vanuit zuid-oost Brabant wel een een heel eind rijden, op zo'n dag heb je toch al gauw zo'n 450 km. op de teller staan. De laatste jaren hebben we enkele vakanties doorgebracht op Walcheren en van daaruit is het uiteraard een stuk korter om bij deze gebieden te komen. Aan de kust van Walcheren zijn overigens ook nog enkele leuke natuurgebiedjes die een bezoekje meer dan waard zijn. Maar daarover in een van de volgende blogs meer.
Bedankt nog voor je bezoekje aan mijn vorige blog over de Fotohut in de regio (klik hier) en ik hoop dat ook dit blog weer in de smaak valt.

Groet,
Ad



Brilduiker mannetje, een prachtige groen glanzende kop hebben ze, verderop in het blog meer over deze soort.



Vaak staan in het Grevelingenmeer een of enkele flamingo's. In de zomer verblijven ze in of bij het Zwillbrockerven bij de Duitse grens in de buurt van Groenlo, maar gezien dat in de winter dicht vriest zoeken ze hun heil in de Grevelingen. Onze tocht vond plaats midden februari, ik wist dus dat ik een kans had on ze hier te treffen, maar ik had vooraf even op waarneming.nl gekeken en zag dat ze op dat moment niet in de Grevelingen waren, maar neergestreken waren in de haven van Oude Tonge. Toen we daar 's-ochtends kwamen heb ik daar best wat tijd doorgebracht om ze te kunnen fotograferen, maar verder dan "kop in de veren" platen kwam ik niet. Dan maar verder in de hoop dat ze later op de dag op de terugweg wat meer activiteit toonden.



Op het eind van de middag, uiteraard bij heel ander (beroerd) licht stonden ze wel met hun kop in de wind, maar echt aansprekende platen kon ik bij het slechte licht niet meer maken.



Bij de Grevelingendam liepen flinke groepen brandganzen, ik kon ze vanuit een laag standpunt fotograferen.



Omdat de vorige foto voornamelijk uit zwart/witte tinten bestaat heb ik hem omgezet in zwart/wit. Ben benieuwd waar de voorkeur naar uitgaat.



Op de veldjes bij de Koudekerkse Inlaag foerageerde een groep kramsvogels. Ze hebben daar in het kader van het zgn. Partridge Project stroken ingezaaid met kruiden en daar profiteren niet alleen patrijzen, putters en kepen, die ik daar tijdens een andere sessie zag en die in een volgend blog nog eens aan de orde komen, van maar ook deze kramsvogels.



Maar ook tussen het gras vinden ze wormen en slakken.



Als je rustig een tijdje met de auto langs de kant van de weg wacht komen ze steeds dichterbij.



Ik een plasje bij Koudekerke trof ik een mooi mannetje brilduiker.



Even later deed hij zijn naam eer aan en begon hij allerlei gekke duikcapriolen uit te halen.



En na het duiken is het goed om even de vleugels uit te schudden. Misschien komt het door de vorm van de kop en de tekening daarop, maar op een of andere manier doet hij me aan een clowntje denken.
Omdat ik geen keuze kon maken heb ik hieronder een serie van dit gedrag opgenomen zonder tekst. Het gaat uiteindelijk om de beelden. Achteraf besefte ik dat dit een mooie gelegenheid was geweest om een kort filmpje op te nemen. Volgende keer maar eens aan denken.

































Laatste foto van deze serie, ik was er erg blij mee, immers zo vaak had ik nog niet een brilduiker voor de lens gekregen.



Op de Brouwersdam was behalve een groepje drieteenstrandlopertjes en een middelste zaagbek weinig te beleven. Ik heb de stellige overtuiging dat het qua aantal en soorten vogels in Nederland, vooral de laatste jaren, hard achteruit holt, zo ook op de Brouwersdam. Zoals in mijn aanhef vermeld kom ik daar met enige regelmaat al jaren en nog nooit kwam ik daar met zo weinig soorten vandaan.



Drieteenstrandlopertjes zoals je ze meestal ziet, rustend op de hoogwatervluchtplaats, maar altijd houdt er minstens eentje een oogje in het zeil.



Omdat er weinig kleur in deze vogeltjes zit leek het me leuk om eens een foto om te zetten in zwart/wit.



Vrouwtje middelste zaagbek op volle zee, je komt ze zowel hier als ook in zoet water tegen.






Op de terugweg reden we nog even langs plan Tureluur, in een van de plasjes liep een jonge lepelaar te foerageren. Het was inmiddels hard gaan waaien en zijn veren waaiden continu op. Hoewel moeilijk te belichten leverde het in tegenlicht leuke beelden op.



De spatel van deze jonge vogel is nog roze, later verkleurt die in zwart met de kenmerkende gele punt.



Soms liet hij even de onderkant van z'n vleugels zien.



Je ziet dan de nog zwarte vleugelranden, eveneens kenmerkend voor een jonge vogel.



Hieronder heb ik wat beelden opgenomen van het foerageergedrag van de lepelaar. Ook hier kon ik een hele serie van maken, het is fascinerend om te zien en je krijgt er geen genoeg van, maar om het blog niet te lang te maken heb ik er maar enkele opgenomen.



Geen lichtje in het oog, maar een waterdruppel.


















Bij het bewerken van de foto's dacht ik even dat de vogel gezenderd was, maar bij nader inzien lijkt het me toch de zwarte schacht van een veer.



Tenslotte nog enkele experimentjes waar ik me de laatste tijd af en toe mee bezig hou. Gezien het tegenlicht leken me dit wel enkele foto's die zich daarvoor leenden, maar smaken verschillen uiteraard en dat is maar goed ook.






Slotwoord: Hiermee komt wel weer een heel lang blog ten einde. De komende tijd moet ik me wat dat betreft maar eens wat beperken en de frequentie opvoeren.