Jaaroverzicht 2021 (deel 1)

Nadat ik al sinds 2016 niet meer mee heb gedaan met het jaaroverzicht, leek het me wel leuk om weer eens een jaaroverzicht samen te stellen. Het kwam er voorgaande jaren eenvoudigweg niet van om alle foto's die ik maakte op tijd te beoordelen, te selecteren en te bewerken voor het jaaroverzicht. Behoudens dat ik dit jaar beduidend minder foto's maakte, door corona gingen we dit jaar minder op vakantie en voor een belangrijk deel moet ik het daar toch van hebben, was bovendien mijn telelens ruim twee maanden in reparatie. En ook dat heeft ertoe bijgedragen dat mijn productie dit jaar een stuk lager was. Positieve kant van dit verhaal is dat ik daardoor meer tijd had om mijn portfolio eens goed door te spitten en een flink aantal van de geselecteerde foto's te bewerken. Desondanks was, en is, het toch een hele klus en moet ik mijn jaaroverzicht noodgedwongen in tweeën splitsen om wat meer tijd te hebben om de rest te bewerken. Daarom hier alvast het overzicht van het eerste halfjaar. Het tweede halfjaar volgt in januari. 

Veel kijkplezier, ik zie uit naar jullie jaaroverzichten en bedankt nog voor de reacties op mijn vorige blog over de beflijsters (klik hier)                      Verder wens ik je een fijne jaarwisseling en een supergoed 2022 met veel fotografische hoogtepunten.

Groeten, Ad

J A N U A R I

In januari heb ik me o.a. bezig gehouden met tuinvogelfotografie en dan vooral met vliegende vogels. Weliswaar geen spraakmakende soort deze koolmees, maar ik vond dat hij wel lekker meewerkte. Door een wat langere sluitertijd, 1/1000 sec. is nog best lang voor vliegende vogels, kreeg ik nog wat "beweging" in de vleugels. De iso-waarde had ik ingesteld op 2000.

Tijdens een rondje door de polders bij Rosmalen trof ik dit paartje patrijzen. Ze zijn erg schuw, drukken zich meestal gelijk in het gras en pas na lang wachten krijg je ze weer te zien, maar ze blijven je continu in de gaten houden. Links het mannetje met de rode wijnvlek op z'n borst.

                                                                                                     F E B R U A R I

In februari heb ik me fotografisch vooral bezig gehouden met tuinvogels onder winterse omstandigheden. Tijdens een sneeuwbui kon ik deze roodborst vliegend vastleggen. Veel foto's belandden in de prullenbak, ik wilde perse de vleugels in een mooie houding erop hebben en ook de pootjes. De sluitertijd bedroeg 1/2000 sec. op iso 400 en diafragma f2.8

                                                                                                          M A A R T

In maart was ik o.a. in de Groote Peel. Deze Schotse hooglander liep in het gebied zo dicht bij de weg dat ik met m'n 600 mm. niets anders kon dan een kopportretje maken. Ik vond het prima, het licht viel lekker tussen de haren op z'n kop terwijl het oog mooi zichtbaar bleef.

Eind maart waren we enkele dagen op Texel waar ik bij Utopia deze vliegende scholekster kon fotograferen. Eveneens een "gewone" soort, maar toch krijgt hij hier even voorrang boven de zwarte zeekoet die ik daar toen ook fotografeerde omdat ik daar destijds al een een volledig blog aan wijdde. (klik hier)

Tijdens dezelfde vakantie op Texel zag ik bij de Volharding vanuit de auto plotseling deze rode wouw vliegen, voor Nederlandse begrippen een bijzondere waarneming. Ik heb de auto meteen aan de kant gezet, eruit gesprongen en foto's gemaakt. Het was nog vroeg op de morgen, we hadden net onze koffie op, maar deze dag kon al niet meer stuk.

Hij kwam steeds lager vliegen en omdat het zo bijzonder was heb ik er hier twee foto's van opgenomen.

Maar het lot was ons gunstig gezind, op diezelfde dag eind maart kon ik ook nog een mannetje bruine kiekendief fotograferen met prooi. Hij kwam ineens vanachter een duin aanvliegen met een half konijn in z'n klauwen. Dan is het een kwestie van snel reageren.

Liefst vijf foto's in maart, maar omdat ik voor februari slechts een foto had permitteer ik me voor deze en volgende maanden wat compensatie. Het blog zou anders ook wel erg kort worden.

                                                                                                            A P R I L

Ik had in het verleden al wel eens regenwulpen gefotografeerd, maar nooit van zo dichtbij. Tijdens een rondje door de Groote Peel stond bij de rand van een plas een groepje regenwulpen. Prachtige vogels zijn het met hun kenmerkende donkere strepen op hun kop. Behoudens dat ze ook kleiner zijn is dit het belangrijkste kenmerk en het verschil met de "gewone" wulp.

In april ben ik ook met mijn Helios lens in de tuin aan het experimenteren geweest. Er staan enkele paarse en witte kievitsbloemen en ik heb lang gezocht naar een goede compositie met een fijne onscherpte in voor- en achtergrond. Met het licht dat door de klimop heg viel creëerde ik de dromerige sfeer met de bokehbollen. 

Op een andere plek aan de rand van de Groote Peel ontdekte ik tijdens een fotowandeling deze koekoek. Op deze plek volgde ik vorig jaar een paartje grauwe klauwieren waar ik eigenlijk voor ging. Die zaten er nog wel, maar op een dusdanige plek dat je er bijna niet bij kon komen. Deze koekoek was als alternatief een cadeautje. Ik maakte er veel foto's, er was totaal geen dekking, ik ben er heel voorzichtig naar toe geslopen en op een gegeven moment zat hij op nog geen twee meter voor me in het gras. In 2022 wil ik hier nog een apart blog aan wijden.

Vroeger dacht men wel dat een koekoek in de winter een sperwer werd, maar dit is echt een (mannetje)sperwer. Hij zat in onze achtertuin in een Gleditsia Sunburst waarvan je de kleuren op de achtergrond ziet. Te dichtbij voor mijn telelens om hem er helemaal op te krijgen.

Een andere bezoeker aan onze tuin was dit oranjetipje. Hier zit het op een afgeknipte tak van een vlinderstruik waar het langere tijd bleef zitten. Waarschijnlijk kwamen er sappen uit de tak die opgelikt werden. De paars-roze kleur op de achtergrond is een bloem van de vlinderstruik. Deze en meer foto's maakte ik uit de hand met een telelens op 600 mm. Het hoeft dus blijkbaar niet altijd een macrolens te zijn voor dit soort fotografie.

Ook weer in de Groote Peel ontdekte ik enkele konijnenholen en bij een ervan hield zich steeds deze tapuit op. Ik kon hem door de dode heidepollen heen fotograferen waardoor de voorgrond onscherpte ontstond.

                                                                                                           M E I

Alweer aan de rand van de Groote Peel, sjonge jonge ik merk nu pas hoe vaak ik daar eigenlijk geweest ben vooral doordat we wegens corona nauwelijks op vakantie geweest zijn. Ik ontdekte er enkele beflijsters. In een eerder blog besteedde ik daar uitvoerig aandacht aan. (klik hier)

In de Luijsen in België, een onderdeel van natuurgebied Kempen-Broek ben ik de afgelopen tien jaar veelvuldig gekomen. Dit jaar was dat door corona en daarmee het sluiten van de grenzen een stuk minder. Toen het weer even mocht kon ik daar deze fuut fotograferen. 

In mei zag ik op waarneming dat er al enige tijd een blonde ruiter was gesignaleerd in een nieuw ontwikkeld natuurgebied bij een dode tak van de Maas in Limburg. Ik wil daar nooit meteen op af om het risico te vermijden dat de vogel inmiddels gevlogen is en omdat ik een hekel heb aan het massaal achter een vogel aanjagen. Toen hij na een week nog gemeld werd en de grootste drukte was geluwd ben ik er naar toe gegaan en kon in alle rust foto's van deze prachtige ruiter maken.

Blonde ruiter, ik wil er nog een keer een serie aan wijden. In het gebied liepen ook veel ganzen waarvan je de aanwezigheid ook op deze foto kunt zien. Omdat het een nieuw ontwikkeld gebied is zaten er ook kleine plevieren en oeverlopers.

                                                                                                    J U N I

Wederom een foto die door corona tot stand gekomen is. Je kon weinig weg en daarom was fotograferen met de macrolens in eigen tuin een leuk alternatief. Het resultaat een zandlelie met herhaling in de achtergrond. Het bloempje is niet groter dan 0,5 a 1 cm.

In juni waren we op vakantie in Drenthe op de grens met Groningen. In de Oostpolder vliegen vaak moerassterns, de witwangstern komt er voor en een enkele keer wordt er de witvleugelstern gezien. De foto is van vrij ver gemaakt en een flinke crop en ik ben er niet helemaal zeker van of dit nou de witvleugelstern is of een zwarte stern.

Tenslotte, toen we terug kwamen van een (foto)tochtje bij het Lauwersmeer ontdekte ik tijdens het langsrijden in de Bantpolder een kemphaan in zomerkleed. Natuurlijk stop je daarvoor en terwijl ik foto's stond te maken, wat natuurlijk niet onopgemerkt blijft, stonden er in een mum van tijd een horde fotografen om me heen. Maar snel doorgereden.

Slotwoord: 2021, een jaar waarin ik minder op stap ging dan voorgaande jaren. Het is niet omdat ik minder inspiratie heb o.i.d., maar zonder negatief te willen eindigen moet ik helaas vaststellen dat het allengs minder wordt met de vogels en de natuur in z'n algemeenheid. Van mijn vaste stekken kwam ik voorheen zelden  thuis zonder een foto gemaakt te hebben, tegenwoordig is dat meer regel dan uitzondering. Desondanks kon ik in 2021 een aantal mooie soorten fotograferen zoals de rode wouw, de regenwulp, de zwarte zeekoet, de beflijster en de blonde ruiter. En tenslotte nog een kemphaan in zomerkleed. Ook voor het tweede halfjaar heb ik nog een aantal leuke soorten in petto. 2021 kan ik daarom toch beschouwen als een geslaagd fotografiejaar.

Tenslotte bedank ik iedereen voor de moeite om het afgelopen jaar mijn blogs te bekijken en voor het achterlaten van een leuke reactie. 

Beflijster

Na het uitstapje van vorige keer nu maar weer snel terug naar waar mijn hart toch het meest van gaat kloppen, vogels en vogelfotografie. De reacties die ik op dat vorige blog mocht ontvangen waren overigens volledig in lijn met de verwachtingen, sommigen vonden het (helemaal) niets en anderen konden er tot op zekere hoogte nog wel waardering voor opbrengen. Als ik kijk naar het groepje bloggers waar ik deel van mag uitmaken houdt het merendeel zich bezig met registrerende fotografie, ook ikzelf, en maken slechts enkelen af en toe een uitstapje buiten de geëffende paden. De woorden duizelig en draaierig kwamen dan ook diverse malen voorbij, maar ook de namen van kunstenaars als Monet en van Gogh. Ik heb zeker geen spijt van dit experiment, het heeft me toch weer e.e.a. geleerd, zowel  op het gebied van camera-instellingen en mogelijkheden, maar ook bij de nabewerking kwamen soms verrassende resultaten aan het licht. 

Nu dus weer terug naar de vogels en wel een soort die ik in het verleden al wel eens fotografeerde, maar nooit echt goed op de plaat gekregen had. Een soort ook die je niet zo vaak ziet in Nederland en zijn thuis heeft in de alpiene gebieden van zuid- en midden Europa en de steile rotsen van Scandinavië. Hier komt hij voor als doortrekker tijdens de voor- en najaarstrek in de maanden april.mei en september/oktober.

Begin mei van dit jaar werden er een zestal gezien aan de rand van de Groote Peel. Ik had er al diverse sessies aan gewijd, maar elke keer als ik ter plekke kwam waren de beflijsters in geen velden of wegen te bekennen. En steeds hoorde ik achteraf weer dat ze in het gebied toch gezien en gefotografeerd waren. Totdat we op een middag voor andere soorten daar waren en ik laat op de middag toch besloot om nog even langs een veldje te rijden waar ze overigens niet eerder gezien waren, maar waarvan ik vermoedde dat het wel potentie had voor de beflijsters. Je moet dan denken aan een extensief beheerd terrein met afwisselend wat hogere en lagere begroeiing dat bezaaid ligt met stronken en takken, vergelijkbaar met gebied waar b.v. tapuiten zich graag ophouden.

Beflijsters zijn zeer schuw en wantrouwend en toen ik ze ontwaarde zaten ze al ver van het pad af. Ik parkeerde de auto in de berm en de vogels hadden me direct in de gaten en liepen en vlogen gelijk nog een stuk verder het terrein op. Het grote wachten begon, je moet het vertrouwen winnen en na een half uur scharrelden ze langzaam wat dichterbij en kon ik de eerste opnames maken. Na een verstoring tussentijds lukte het me tenslotte om een leuke serie van deze mooie lijstersoort te maken voordat ze verder noordwaarts trokken. 

Veel kijkgenoegen bij het zien van deze serie.                                                                                                                                                            Groeten, Ad                                 

  

Beflijster mannetje, lijkend op een mannetjesmerel met een witte kraag maar met een prachtig geschubd patroon op buik en borst en witte vleugelranden. Deze foto maakte ik toen hij het dichtste bij zat.

Bij aankomst zag ik in de verte een beflijster scharrelen tussen het pitrus. Als ze wat zien steken ze meteen hun kop omhoog en lopen of vliegen verder van je weg. 

Je moet dan maar hopen dat ze niet definitief wegvliegen, dan is je kans natuurlijk meteen verkeken. 

Gelukkig bleven ze zitten en een enkeling waagde zich, weliswaar steeds verscholen achter pollen gras, al wat dichterbij.

Na verloop van tijd kwam hij steeds meer uit de dekking.

Maar ze blijven steeds erg waakzaam en je moet je echt heel stil houden in de auto met camouflage voor het geopende portierraam, bij de minste of geringste beweging trekken ze zich onmiddellijk weer terug en moet je weer heel lang wachten voordat ze de zaak weer wat vertrouwen.

Uit de auto stappen om een foto te maken vanaf een laag standpunt is al helemaal uit den boze, je ziet hoe doordringend hij me hier in de gaten houdt. Het gaf mij wel de kans om ook een frontale foto te schieten.

Op een gegeven moment kreeg ik hem helemaal vrij in beeld. 

Beflijster, hoewel er zoals gezegd meerdere exemplaren zaten heb ik me gefocust op de beflijster die het dichtste bij zat.

Hij laat zich hier mooi bekijken en dan valt vooral de prachtige, gemarmerde tekening op de borst en buik op die zelfs tot in z'n hals en op de vleugels doorloopt.

Een prachtige statige vogel maar o, o wat lastig om die foto's goed te belichten en ook in de nabewerking is het moeilijk om het sterke contrastverschil tussen het wit en zwart goed onder controle te houden.

Eindelijk kwam het zover dat hij zich dichtbij zittend op z'n gemak begon te voelen en ging foerageren terwijl ik niet meer in de gaten gehouden werd.

Hier zie je nog beter de tekening in z'n verenkleed. Van een afstand lijkt dat, behalve de bef, helemaal zwart, maar je ziet eigenlijk over het hele kleed de marmering, zelfs op de kop, de stuit en op de pootbevedering.

Terwijl ik lekker aan het fotograferen was kwam er plotseling een auto met grote snelheid over het pad gescheurd, duidelijk geen natuurliefhebbers, en gingen de beflijsters meteen op de wieken. Ze vlogen helemaal naar de rand van het gebied, mij balend achterlatend het lange wachten kon weer opnieuw beginnen.

Nu ik hier toch was wilde ik m'n kansen ook benutten en we besloten te blijven in de hoop dat de lijsters weer dichterbij zouden komen. Ik maakte alvast weer wat foto's, hier met een konijn op de achtergrond en een andere beflijster op de voorgrond.

Na weer lang wachten kwamen ze toch weer langzaam dichterbij en nu maar hopen dat er geen auto's, fietsers of wandelaars langs kwamen en de boel weer zouden verstoren.

Voorzichtig kwam hij weer onze kant op.

Hier kijkt hij weliswaar de andere kant op maar dan zie je nog beter het rugdek en de wit omrande vleugels, totaal anders dus dan een merel.

Tenslotte nog twee plaatjes waarmee we de sessie afsloten. Ik maakte weliswaar een veelvoud van deze foto's maar ik wilde de serie van slechts een soort niet te lang maken. Anderzijds vond ik wel dat deze mooie soort een apart blog verdiende.

Nadat hij nog een keer mooi voor ons poseerde keerden we voldaan huiswaarts.

Slotwoord: Ik heb er dit jaar naar gestreefd om twee blogs per maand te publiceren en tot nu toe is dat gelukt. Op het einde van het jaar is het gebruikelijk een jaarblog te maken maar omdat ik lang niet alle foto's van dit jaar heb bekeken en geselecteerd zou dit geen recht doen aan al die foto's. Ik weet dan ook nog niet of ik een deel van die foto's in een blog betrek of afzie van een jaarblog en wat anders produceer. Tot dan.