Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

zaterdag 31 december 2022

Jaaroverzicht 2022 (deel 1)

En dan is het jaar 2022 alweer bijna voorbij en dus tijd voor het (half)jaaroverzicht. 2022, een jaar waarin we eindelijk verlost werden van de coronacrisis, maar waarin we met de oorlog in Oekraïne weer een andere crisis werden ingezogen. Laten we hopen dat deze ellende snel voorbij is, vooral voor de direct bij deze oorlog betrokken mensen. Ons raakt het gelukkig slechts in materiële zin en over zinnen gesproken, die kunnen wij gelukkig verzetten met onze mooie hobby natuurfotografie en de daaraan gerelateerde prachtige blogs die daarvan met de regelmaat van de klok verschijnen.

In dit jaaroverzicht beperk ik me tot foto's die ik in het 1e halfjaar van 2022 gemaakt heb, om de eenvoudige reden dat ik nog niet toegekomen ben aan het bewerken van de foto's over het 2e halfjaar. Dit overzicht zal zo spoedig mogelijk in januari volgen. Om toch een enigszins gevuld blog te maken heb ik per maand meerdere foto's opgenomen. Dit zijn niet persé de beste foto's van die betreffende maand, ik heb getracht een wat gevarieerde selectie samen te stellen die een dwarsdoorsnede van mijn portfolio vormt waarin niet alleen vogels voorkomen.

Veel kijkgenoegen, ik bedank iedereen die het afgelopen jaar mijn blogposts bekeken heeft, zeker degenen die de moeite namen een reactie achter te laten en ik wens jullie een gelukkig en gezond nieuwjaar met in 2023 uitzicht op het achterlaten van de ellende die de wereld het afgelopen jaar in zijn greep hield.

Groeten, Ad


                                                                                                       J A N U A R I 


Mandarijneendjes fotografeerde ik al wel vaker, maar meestal bleef het beperkt tot een mannetje. Hier kon ik zowel de woerd als de eend samen fotograferen. Mandarijneenden worden vaak gezien als exoot, maar tegenwoordig komen ze hier zo vaak voor dat je ze wel kunt beschouwen als standvogel. Ook in de winter handhaven ze zich hier goed.


In de winter mag ik graag in onze tuin fotograferen, al enkele jaren komen er regelmatig enkele eekhoorns langs. Deze was mos aan het verzamelen om waarschijnlijk een winters slaapnest te maken, ze draaien er keurige bolletjes van. Voordeel als je dan niet zo'n gelikt gazon hebt.


Mijn versie van een Schotse Hooglander, deze liep ergens in de Groote Peel.


                                                                                                      F E B R U A R I 

Begin februari maakten we een uitstapje naar de Brouwersdam waar ik deze paarse strandloper kon fotograferen. Ik vond de kleuren van het zeewier wel mooi staan bij de poten en de snavel van de strandloper.


Eveneens bij de Brouwersdam kon ik drie vogelsoorten in een foto vereeuwigen, v.l.n.r. vrouwtje middelste zaagbek, mannetje eider en mannetje brilduiker.


                                                                                                        M A A R T


In maart eveneens weer met tuinfotografie bezig geweest, deze pimpelmees tegen de donkere achtergrond van een klimophaag gefotografeerd waar wat licht doorheen viel waardoor ik de bokehbollen kreeg.                                           


Beetje geëxperimenteerd met tegenlicht en onderbelichting waardoor het silhouet rond deze boomklever ontstond.



Aan de rand van de Mariapeel ontdekte ik dit steenuiltje op het dak van een boerderij. Steenuiltjes zijn altijd leuk om te fotograferen, je ziet ze niet zo heel vaak. Later in het jaar ben ik daar nog enkele keren terug geweest, zie verderop in dit blog, en kon ik het steenuiltje in een andere setting fotograferen.


                                                                                                      A P R I L


April stond fotografisch gezien vooral weer in het teken van tuinfotografie. Hier een heggenmus op een pot tussen de stronken van een Nothofagus antarctica (schijnbeuk)



Een paartje bonte vliegenvangers had zich een nog vrije nestkast toegeëigend, ze hebben enkele weken in onze tuin vertoefd waarbij het mannetje de longen uit z'n lijf zong, totdat ze uiteindelijk door een paartje koolmezen uit hun nestkast werden verdreven. 



Bonte vliegenvanger tussen de knoppen van een Gleiditsia Sunburst (Valse Christusdoorn)



Bonte vliegenvanger op een taxus.



Ontluikende blad van een Japanse esdoorn in tegenlicht met low-key effect.



Korstmossen op een steen in de rotstuin, er zijn altijd wel onderwerpen te vinden om te fotograferen.



Tijdens een wandeling in Wijboschbroek in de buurt van Schijndel vloog plotseling dit mandarijneendje uit een sloot op. Het was een kwestie van snel reageren en het is dan heel fijn als je de knoppen van je camera blindelings kunt bedienen.



Onderonsje tussen een groepje krakeenden, het kwam op mij over alsof de linker woerd het paartje opdracht gaf een kunstje uit te voeren.



In de Groote Peel zat deze grasmus te zingen of zijn leven ervan af hing. Foto bewust licht afgewerkt waardoor high-key effect ontstaat.



Het bewuste steenuiltje van eerder in dit blog in een omlijsting van berkentakken.

 
                                                                                                      M E I
 

Groot was mijn verbazing toen in mei plotseling deze beflijster in onze achtertuin verscheen. Ik had ze vorig jaar in de Groote Peel al eens uitgebreid gefotografeerd en toen bleek dat ze uiterst schuw zijn. Dan verwacht je toch niet dat zo'n vogel in je achtertuin komt.



Een halve meter verder dan de beflijster op de rand van de tuinvijver fotografeerde ik deze groene kikker in tegenlicht. 



In dezelfde schijnbeuk waar de heggenmus in zat fotografeerde ik in mei deze zanglijster die in de vijver gebadderd had.



In mei waren we enkele dagen op Texel waar ik deze bonte strandloper in zomerkleed fotografeerde.



Evenals deze stormmeeuw.



Tijdens een tripje op zondagmiddag fotografeerde ik in Kempen-Broek deze kokmeeuw, een heel algemene soort maar ik vond dat hij door het opspattende water en de spiegeling hier een plaatsje verdiende.



Roodborsttapuit die ik door de bladeren heen fotografeerde



De grauwe klauwier, hier het mannetje, volg ik al vele jaren in de Peel. Nog nooit zag ik er eentje die een prooi op een tak of het prikkeldraad had gespietst, maar deze hier had er zowaar een libel op vastgeketend.

                                                                                                         J U N I


Tijdens een wandeling door de Peel op zoek naar de Noordse nachtegaal, die ik overigens wel uitgebreid gehoord heb maar niet heb kunnen fotograferen, kon ik al wandelend deze gekraagde roodstaart (mannetje) fotograferen.



Wederom terug naar onze achtertuin, daar zat dit jonge eekhoorntje zich op een oude nestkast volop te poetsen.



De zaden van een goudiep zijn ze blijkbaar dol op.



In de kasteeltuin van kasteel Geldrop ben ik na de prijsuitreiking van de gewonnen fotowedstrijd van het IVN aldaar nog even gaan fotograferen.



Soort distel in de kasteeltuin Geldrop, het vliegje was een kleine bonus.



Om tenslotte weer terug te komen en te eindigen met nog een foto uit onze achtertuin van deze merel.

Slotwoord: Best een lang halfjaaroverzicht, maar waarom zou je het bij een foto per maand te houden. 2022 is voor mij best wel een leuk fotografiejaar geworden ondanks dat ik toch weer een deel van het jaar mijn apparatuur moest missen wegens reparatie. Dit jaar fotografeerde ik tevens de wisenten en de oehoe, beide nieuw voor mij, maar die zijn in aparte blogs al uitgebreid aan bod gekomen.
Het tweede halfjaaroverzicht volgt in de loop van januari. Tot dan.

dinsdag 20 december 2022

Oehoe

Voor de jaarwisseling en de daarbij behorende jaaroverzichten wil ik eerst nog een kort blogje laten zien van onze grootste uilensoort. 

Afgelopen voorjaar zag ik in een blog van medeblogger Roos dat er net over de grens in België in de plaats Maaseik een oehoe gespot was, een uil die ik nog niet eerder in de vrije natuur gefotografeerd had. Na bij Roos te hebben geïnformeerd, (bedankt nog dat je de informatie wilde delen) zijn we half mei van dit jaar naar België gereden om de oehoe te zoeken. Dat viel aanvankelijk nog niet mee, naar achteraf bleek waren we toch niet helemaal op de goede plaats, maar bij wat navraag her en der werden we al snel naar de juiste plek verwezen, een kleine km. verderop. Te voet er naartoe maar daar aangekomen was er nog geen uil te ontdekken temeer daar de omgeving er nou niet direct uitzag als de habitat van een oehoe. Het was n.l een klein straatje aan de rand van een parkje annex sportveld met daar tegenover zo te zien vrij nieuw gebouwde appartementen die toch al langere tijd onbewoond waren. Het was die dag stralend weer met keihard licht en op een naburige binnenplaats zaten enkele mensen buiten. Toen ik bij hen informeerde wezen ze me naar de balkons van die appartementen met daarbij de waarschuwing dat ik erg op moest passen voor deze uil omdat hij zeer agressief was. Hij zou recent enkele mensen met honden hebben aangevallen. Met die informatie ging ik verder op zoek en na toch nog behoorlijk wat speurwerk, mijn echtgenote was intussen al weer naar de auto teruggelopen, ontdekte ik de uil op de rand van een balkon op de eerste etage. Gezien de uitwerpselen had hij ook al op de inpandige balkons op de begane grond gezeten die de uil waarschijnlijk associeerde met een nis in een bergwand.

Ik had m'n 600 mm. op de camera, maar dat bleek absoluut niet nodig te zijn, ik stond er slechts een zestal meters vanaf en kreeg de uil vanaf die afstand niet eens helemaal op de foto. Door de adrenaline ga je meteen aan de slag en wat later ben ik pas wat stapjes terug gaan doen. De uil bleek naar mij toe ook helemaal niet agressief, hij sliep meestal en af en toe deed hij even een oog open om te zien wat er gebeurde toen hij de sluiterkliks van mijn camera hoorde. 

Een lange inleiding, daarom bij de foto's maar wat minder tekst. Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de reacties op mijn vorige blog over de Luijsen (klik hier)

Groeten, Ad


Oehoe even waakzaam met een oog.


Toen ik aan kwam lopen zag ik z'n kop achter het muurtje uitsteken en werd hij even wakker. Door de combinatie van de muur en de lucht met het keiharde licht kreeg ik in de nabewerking de kleurbalans niet helemaal goed.


Aanvankelijk maakte ik een aantal van deze portretfoto's.


Waakzame uil


Na al een flink aantal foto's geschoten te hebben ben ik wat verder weg gaan staan, zodat ik de uil er helemaal op kon krijgen. Nu waren ook de nagels van de vervaarlijke poten zichtbaar.


Hij vertrouwde de zaak kennelijk en sliep weer verder.


Hij viel steeds dieper in slaap.


Tegen mijn gewoonte in ook maar wat foto's gemaakt in portretstand.


Ik ben even een flink stuk verder gelopen om ook een beeld te krijgen hoe de situatie ter plekke was. Hier zie je ook hoe beroerd het licht was, felle lichtvlekken en harde schaduwen tussen het gebladerte door van de bomen tegenover het gebouw.


Tenslotte nog even teruggelopen om nog wat close-up beelden te schieten, zo'n kans krijg je immers niet elke dag.



Hij keek me nog even met een oog aan alsof hij wilde zeggen nu is het wel genoeg geweest, maak maar dat je weg komt. En dat deed ik dus ook.

Slotwoord: Ik wens jullie allemaal fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar en bedankt iedereen die het afgelopen jaar mijn blogs bekeken en evt. een reactie achtergelaten heeft. 

Het volgende blog zal een jaaroverzicht zijn dat ik door het vele nabewerken noodgedwongen in delen moet opsplitsen. Tot dan.

maandag 12 december 2022

De Luijsen, een van mijn favoriete plekken.

Ik wil je nog eens meenemen naar een van de plekken waar ik al meer dan tien jaar met regelmaat kom, te weten de Luijsen, een natuurgebied op de grens van België en Nederland dat onderdeel uitmaakt van het grensoverschrijdend natuurreservaat Kempen-Broek. Het is een flink gebied ter grootte van 25.000 ha. dat doorsneden wordt met vennen, beekjes en moerassen. 

In de loop der jaren heb ik de meeste van de daar voorkomende vogelsoorten wel gefotografeerd met soms bijzondere daarbij zoals ik in eerdere blogs al liet zien. Met geduld en een beetje geluk kun je er de roerdomp, de waterral, de boomvalk, diverse soorten kiekendieven en allerlei steltlopers fotograferen. Jarenlang was de ijsvogel daar een vaste gast, maar, zoals met zoveel soorten, laat die zich de laatste jaren een stuk minder vaak zien.

Vandaag, op een na, wat minder bijzondere soorten, ik vind het al wat langer zeker zo leuk om wat meer "gewone" vogels in b.v. een mooie houding, vliegend of in een setting waar wat meer van de omgeving te zien is te fotograferen. Ik hoop dat ik daar in jullie ogen in geslaagd ben. Veel kijkgenoegen en bedankt voor de leuke reactie op mijn vorige blog over het baardmannetje, torenvalk en blauwe kiekendief (klik hier)

Groet, Ad


IJsvogel zoals je hem daar vaak kunt (kon) fotograferen, geen bijzondere plaat maar ik vond hem als openingsfoto wel leuk.


Het was alweer even geleden dat ik een dodaars gefotografeerd had, dit dodaarsje in zomerkleed had de larve van een kokerjuffer (schietmot) opgevist.


Langzaam zwom hij ermee naar het beschaduwde deel van het water dat door de weerspiegeling van het riet een mooie warme kleur kreeg.


En dat leverde de mooiste foto van de dodaars van die middag op, een heel verschil met de eerste foto.


Even later zag ik dat de gevangen prooi niet voor niets was, de dodaarsjes bleken een jong te hebben.


Het zijn minuscule beestjes die zo alleen in de grote waterplas nog kleiner lijken 


Ik vond het fuutje hier wel mooi afsteken tegen het lichte water.


Hier zocht het veiligheidshalve toch maar de beschutting van vader of moeders veren op. Meteen is aan de pluim op hun achterste goed te zien waar de naam dodaars vandaan komt.


Nog nooit eerder had ik ze gefotografeerd, maar hier kreeg ik plotseling twee waterpiepers op een presenteerblaadje. Een soort die niet echt zeldzaam is en toch krijg je ze maar sporadisch te zien.


Dat geldt niet voor deze kuifeend, ik hoop altijd dat er dan eens een witoogeend of een topper tussen zwemt. Dat laatste geluk had ik overigens verderop in het jaar.


In de zomer zijn witte kwikstaarten zeer algemeen. Ik vind het een beetje door fotografen ondergewaardeerde soort en toen zich de kans voordeed om er wat leuke gedragsfoto's van te maken greep ik die met beide handen aan.


Witte kwikstaart.


De kwikstaart had net van tevoren ergens gebadderd wat ik niet gezien had en zat zich nu op te schudden om op te drogen.


Witte kwikstaart.


Hij nam soms mooie houdingen aan zoals hier met gestrekte vleugels overeind.


Of zoals hier, even half opvliegend van de tak.


Ondertussen kwam er een groepje kieviten overgevlogen.


En al gauw voegde zich een grote groep van de andere kant daarbij.


Tegen een donkere achtergrond geeft dat dan weer een heel ander beeld.


Verderop in de plas zat een wintertaling te spetteren, een voorbeeld van een vogel klein in z'n omgeving en ik vond het kleurcontrast tussen het koele water en de warme achtergrond van het spiegelende riet wel passend.


Even later voegde zich nog een tweede wintertaling daarbij.


De twee meerkoeten die voorbij zwommen dachten er het hunne van.


Intussen had een ijsvogel post gevat op een stam boven het water.


Hij had kennelijk ergens anders gedoken want hij begon zich uitgebreid te poetsen.


Blijkbaar bestaan er ook kuifijsvogels, haha.


Het duiken naar vis elders was succesvol geweest, weldra begon hij te kokhalzen en ik hoopte al dat er een braakbal zou komen.


Vanaf dat moment was ik zeer geconcentreerd om het moment van de braakbal niet te missen.


En ja hoor, net op tijd afgedrukt, de eerste keer dat ik dit fenomeen kon fotograferen.



Een andere visser, deze blauwe reiger beproefde z'n geluk tegen een rietkraag.



En een andere blauwe reiger kwam zo dichtbij dat ik er alleen een close-up van kon maken.


In en wilg langs de plas gaf dit mannetje roodborsttapuit acte de présence.


Weer terug naar de witte kwikstaart die intussen rustig op een pootje rond zat te kijken. 


Maar het zijn best onrustige vogeltjes en al gauw kwam er weer meer beweging in. Even leek het erop dat hij weg zou vliegen, maar het waren slechts wat vliegoefeningen.


Waarna hij weer wat gekke fratsen begon uit te halen.


Het deed me heel even denken aan een dansende paradijsvogel.


Om tenslotte z'n show met deze spitse houding af te sluiten.


Hoog in de lucht sloeg deze buizerd het allemaal gade.


Cirkelende buizerd.


Zoals dit blog begon mag deze kleurige, wat meer gecropte, ijsvogel hier afsluiten.

Slotwoord: Ben druk bezig foto's te selecteren voor het eindejaarsblog, een hoop werk, maar misschien lukt het me om tussentijds nog een blogje te produceren. Tot dan.