Hallerbos.....maar dan anders

Het Hallerbos, een prachtig stukje natuur in België waar jaarlijks de boshyacinten zorgen voor een uitgestrekt blauw tapijt op de bosbodem en waar door dagjesmensen, natuurliefhebbers en fotografen duizenden zo niet tienduizenden foto's worden geschoten. En terecht, het is werkelijk een adembenemend schouwspel als het lage strijklicht van de vroege ochtendzon de hyacinten diepblauw doet kleuren en de jonge, frisse beukenblaadjes prachtig afsteken tegen de donkere stammen.
Al jaren zat een bezoek aan dit fenomeen in de planning, dus het moest er dit jaar eindelijk maar eens van komen. We waren al heel vroeg vertrokken, maar door de drukte rond Antwerpen en Brussel waren we toch nog later dan gepland op de bestemde plek.
Je raakt niet uitgekeken en maakt ontelbare foto's om later thuis bij de selectie tot de conclusie te komen dat het toch allemaal wel veel van hetzelfde is. Ik heb daarom enkele foto's uitgekozen waarvan ik dacht dat ik daar met behulp van filters in Photoshop wel iets bijzonders van kon maken. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik daarbij hulp heb gehad van een bevriend fotograaf die al wat langer met het bijltje van kunstzinnige fotobewerkingen heeft gehakt.
Ik ben me ervan bewust dat dit soort  foto's c.q. bewerkingen niet bij iedereen in de smaak zullen vallen, maar al doende werd ik steeds enthousiaster en het is nu al zeker dat een van deze foto's hier aan de muur komt hangen.

Hartelijk dank nog voor jullie reacties op mijn vorige, (lange) blogbericht over de velduilen (klik hier) en ik hoop dat jullie dit korte blog met kunstzinnige fotobewerkingen ook willen bekijken.

Groeten,
Ad

De complementaire kleuren blauw en geel zorgen voor contrast.

Door het tegenlicht worden de blaadjes mooi van achteren aangelicht.

Indian summer met vignet, in schrille tegenstelling met de net ontluikende beukenblaadjes.

Oorspronkelijk een scherpe (raw) foto waarin met behulp van een filter een verticale beweging is gecreëerd.

Ik vond de reflectie van de blaadjes op de stam wel leuk. Links en rechts stond laag struikgewas vandaar dat ik heb gekozen voor een vierkante uitsnede. Het accent wordt daarbij nog meer op reflectie gelegd.

Een ver doorgevoerde bewerking waardoor als het ware een abstract schilderij ontstaat. Deze bevalt mij persoonlijk erg goed en krijgt wellicht een plekje hier in huis aan de muur.

Dit staat al weer wat verder af van natuurfotografie, maar ik vond dit uit beeld lopende stel, niet wetend wat er zich achter de bocht bevindt, wel leuk om het blog af te sluiten.

Velduilen

Al jaren stond hij hoog op mijn wensenlijstje, zag er in diverse media prachtige foto's van voorbij komen en ging hij daardoor steeds meer tot mijn verbeelding spreken totdat ik afgelopen winter een bericht op waarneming.nl zag staan dat er in een polder in de omgeving van Den Bosch enkele velduilen waren gesignaleerd. Ik ben niet echt een soortenjager, maar dit buitenkansje wilde ik me toch niet laten ontgaan. Om niet op een waarneming af te gaan die eenmalig was heb ik de site enkele dagen in de gaten gehouden en toen ik zag dat de meldingen dagelijks bleven terugkomen ben ik er naar toe gereden. Er bleken zich een viertal uilen op te houden die zich vrij schuw gedroegen en veraf in het veld op een paaltje bleven zitten en af en toe, eveneens op flinke afstand, in de polder een voedselvlucht ondernamen.  Ik heb die middag toch wat foto's kunnen maken, maar besloot om niet lang te blijven en later nog eens wat vroeger terug te komen in de hoop dat ze dan wat dichterbij zouden komen. Enkele dagen later ben ik er 's-ochtends weer naar toe gereden. De uilen kwamen toen een stuk dichterbij en ik kon zowaar van dichtbij vluchtfoto's maken. Op een gegeven moment posteerde een uil zich op een paal direct langs de weg. Deze uil bleek totaal niet schuw en poseerde volop op nog geen 5 meter van de auto, waarna hij op redelijk korte afstand in het veld neerstreek. Ik heb die middag volop genoten en met een kaartje vol velduilbeelden ben ik huiswaarts gereden. Het was na jaren dan eindelijk toch gelukt.

Groeten,
Ad  

Bij de tweede sessie poseerde een velduil dichtbij op een paal.

Mijn eerste ontmoeting, ver weg en op een plastic paaltje.

Hier kwam de uil al een stuk dichterbij, je verbaast je dat zo'n grote vogel zijn evenwicht kan houden op zo'n dun paaltje..

En dat blijkt ook wel eens mis te gaan zoals hier blijkt, er moet flink worden bijgestuurd met de vleugels.

Op zoek naar veldmuizen speuren ze laag over de grond de weilanden af.

Leuk als ze met die grote felgele ogen als een torpedo naar je toe komen gevlogen.

Zoals hier goed te zien hebben velduilen een prachtig ronde gezichtssluier.

Dit schaap lijkt zich af te vragen "wat doet die vreemde snuiter hier".

Dan maar weer verder zoeken naar een sappige veldmuis.

Als je de foto's even aanklikt voor een vergroting is ook van opzij
is het gezichtsmasker goed zichtbaar evenals de kleine oorpluimpjes.




























Door vergrote gaten in hun nekwervels waar de slagaders doorheen lopen kunnen ze hun kop 270 gr. draaien zonder dat ze hun nek breken

Soms kwam er eentje vrij dichtbij langs vliegen en kon ik leuke vliegbeelden maken.

Het blog zou niet compleet zijn zonder foto van de vogel in het habitat waaraan hij zijn naam dankt.

Tenslotte mag deze met zijn indringende, speurende blik dit toch nog lang geworden blog afsluiten.

Bedankt voor het bekijken van deze foto's en tevens nog voor de belangstelling voor de foto's van mijn vorige blog over "Texel" (klik hier)