Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

zaterdag 30 mei 2020

Texel voorjaar (deel 1)

In eerdere blogs gaf ik al aan dat wij (mijn vrouw en ik) grote liefhebbers van de Wadden zijn, niet alleen de Waddeneilanden, maar ook de Waddenkust van Groningen en Friesland hebben op ons een enorme aantrekkingskracht. Liefst meerdere keren per jaar gaan we dan ook naar Texel, hetzij met de caravan of via een arrangementje in een hotel of huisje om van daaruit dagelijks op pad te gaan naar de flora en fauna op het eiland waarbij met name de vogelgebieden onze warme belangstelling hebben.
Door dat vervelende virus is het daar dit jaar, tot nu toe helaas niet van gekomen, maar omdat ik nog steeds een behoorlijke bewerkingsachterstand heb, had ik nog een hele voorraad foto's van het vorige voorjaar. Zo zie je maar dat elk nadeel ook z'n voordeel heeft. En omdat dat er best veel zijn ga ik die de komende tijd in enkele blogs laten zien. Vandaag daarom deel 1 van deze serie.
Ik had me voorgenomen om deze vakantie eens zonder converter te fotograferen. De foto's zijn allemaal gemaakt met mijn 300 mm. lens, ik ben dus gebonden aan een vast brandpunt hetgeen het fotograferen een stuk moeilijker maakt dan met een zoomlens, maar aan de andere kant is het natuurlijk ook een uitdaging. Je ziet daarom onderwerpen, meestal vogels, zowel groot (beeldvullend) alsmede heel klein (in hun omgeving) in beeld, afhankelijk van de afstand waarop ik de foto's kon maken.
Als we op Texel aankomen gaan we vanaf de boot meestal eerst naar de Mokbaai om daar een wandeling te maken bij de Horsmeertjes voordat we naar het hotel of de camping gaan. Er vliegen daar bijna altijd wel enkele kiekendieven en ik had de afgelopen jaren al vaak geprobeerd om daar vluchtfoto's te maken. Dit jaar had ik het geluk dat een vrouwtje bruine kiekendief redelijk dichtbij aan het jagen was boven de duintoppen zodat ik daar, verscholen in een duinpan, nagenoeg beeldvullende foto's van kon maken.
Veel kijkgenoegen bij dit blog en hartelijk dank nog voor de leuke reacties die ik op mijn vorige blog over de Hoefsteeg en het Beleven (klik hier) mocht ontvangen.

Groet,
Ad



Vrouwtje bruine kiekendief.



Ze cirkelde vlak voor me langs zodat de burstmodus van mijn camera het even erg druk had.



Ze bleef heel even boven de duintoppen rondjes draaien en kwam op een gegeven moment ook recht naar me toe gevlogen.









Aan die blik te zien had ze me wel degelijk in de smiezen.



Je moet niet alleen snel zijn om een kiekendief te kunnen volgen want ze gaan erg hard ook al zweven ze. Het valt daarbij niet mee om ze uit de hand in de focus te houden. En als je dan je camera ook nog handmatig instelt heb je het even erg druk.



Tenslotte nog een foto waarbij de kiekendief zich zwevend helemaal strekte. Maar goed dat ik besloten had de converter er tussenuit te laten anders had ik gegarandeerd her en der een vleugelpunt gemist. Hoewel ik er een flinke serie van kon maken wil ik het hierbij laten v.w.b. deze kiekendief, maar ik was hier wel heel content mee.



Vrij algemeen, deze kleine mantelmeeuw die op een duintop zat uit te rusten.



Dit roodborsttapuit mannetje had een duindoorn als uitkijkpost gekozen.



Evenals deze blauwborst.



Deze blauwborst verkoos een rietstengel tussen de wilgenkatjes. Blauwborsten komen in het duingebied overigens best veel voor, de periode van uitbundig zingen was net voorbij, de vrouwtjes zitten dan inmiddels op het nest en de mannetjes gedragen zich dan een stuk rustiger.



Een andere vrij algemene gast waar ik dit blog uitgebreid aandacht aan wil besteden is deze fazant, die zich, naar even later bleek, van zijn beste kant liet zien.



Hier nam hij nog even een aanloopje naar wat hij van plan was.



Ik had aan het gedrag al lang gezien wat er te gebeuren stond en was er met m'n camera-instellingen helemaal op voorbereid. Typisch is dat ze dan meestal een vrije baltsplek opzoeken.



Even nog aanhalen en dan kan het feest beginnen. Ze laten dan ook dat kenmerkende kraaiende geluid horen.






Ik had bewust voor een niet te korte sluitertijd gekozen (1/640 sec.) om de vleugels niet te "bevriezen" zodat de beweging geaccentueerd werd.






Even ging hij helemaal los waarbij ik dacht dat hij achterover zou vallen.









"Zo, heb ik dat even mooi geflikt, wat vonden jullie van de voorstelling."



Als alles dan achter de rug is worden de veren weer even mooi geschikt.



En kan meneer zijn weg weer vervolgen in de hoop dat een hen in de buurt zijn uitspattingen gehoord en gezien heeft.

Slotwoord: In dit eerste deel stalen vooral de bruine kiekendief en de fazant de hoofdrol. In het volgende deel komt o.a. de strandleeuwerik aan bod, maar ook nog de bruine kiekendief en de fazant, maar dan wel andere vogels op een andere locatie. Tot dan.

zaterdag 16 mei 2020

Hoefsteeg en Beleven

Sinds ik in 2015 een keer velduilen heb gefotografeerd in polder de Hoefsteeg ben ik de jaren daarna en ook nu nog met enige regelmaat daar teruggekomen. De velduilen heb ik er sindsdien nog slechts een keer vluchtig gezien, waarvan een foto in dit blog is opgenomen, maar in de loop der jaren heb ik er toch ook veel andere leuke soorten kunnen fotograferen. Vooral in de wintermaanden foerageren in en boven de weilanden veel buizerds en torenvalken waaraan ik nog eens een apart blog wil wijden. Maar nu gaat de aandacht vooral uit naar een flinke groep wilde zwanen die eveneens de weilanden als foerageerplek hebben gevonden. En om wat variatie in het blog aan te brengen heb ik toch nog een blonde buizerd en zoals gezegd een velduil opgenomen.
Daarnaast heb ik dit blog gecombineerd met foto's uit een natuurgebied in zuid Brabant tegen de Belgische grens, te weten het Beleven, uit te spreken als Bele-ven, een voormalig landbouwgebied dat in 2008 is omgetoverd tot natuurgebied met een prachtig vogelrijk ven, het Beleven dus. De randen er omheen zijn ook zeer vogelrijk. Ik was hier in 2019 voor het eerst, waarvan foto's in dit blog zijn opgenomen. Het betreft vrij algemene soorten, maar ik hoop er dit jaar mijn eerste spotvogel die daar ook voorkomt, te kunnen fotograferen.
Dank nog voor de leuke reacties op het vorige blog over de groene specht (klik hier) en veel kijkgenoegen bij dit blog.

Groeten,
Ad



Meestal zie je wilde zwanen in het water, maar hier hebben ze een goed plekje op een weiland gevonden met een plasje bij de hand.



Het was een familie met jongen van het afgelopen jaar erbij. Op de achtergrond maken ook enkele nijlganzen van het weiland gebruik.






Met de schapen op de achtergrond konden ze het ook goed vinden.



En ook een groepje kokmeeuwen streek af en toe neer op het weiland om wat slakjes en wormpjes te verzamelen.



Zwanen zijn niet zo van de actie, leuk als er dan toch wat beweging komt.



Het gras is blijkbaar altijd groener aan de overkant.



Hier kwam bij mij de associatie op van een dirigent die het koor dirigeert terwijl de toeschouwers vanaf de zijlijn toekijken.



Tenslotte duurde het nog even voordat ik een foto kon maken waarbij alle koppen "vrij" in beeld waren.



Elders in de polder kon ik deze gedeeltelijk blonde buizerd redelijk goed benaderen om er enkele foto's van te maken.






De soort waarvoor ik naar de polder ging, de velduil liet zich slechts heel even voorbij vliegend zien. Ik kon er welgeteld een foto van maken die niet optimaal is, maar ik vond dat hij er voor dit blog net mee door kon.



In maart 2019 bezocht ik het Beleven. Een waterhoentje is een vrij algemeen, maar toch wat ondergewaardeerd vogeltje. Zo met de spiegeling in het water is het een mooi beestje, toch.



Aan de rand van het ven stond deze blauwe reiger, eveneens een algemene soort en eveneens met spiegelbeeld.



In het aangrenzende land lagen enkele Schotse hooglanders uit te puffen.



En ook een rood exemplaar, indrukwekkend met die horens.



Toen ik na een wandeling terugkwam lagen ze gebroederlijk (of gezusterlijk) bij elkaar.



Een wulp vloog hoog over, wel een flinke crop, maar toch nog voldoende tekening in vleugels en borst.



Ja, ik kan het niet laten om vliegende vogels te fotograferen, hier een groepje wilde eenden.



En een groepje krakeenden.



En tenslotte nog enkele foto's van onze nationale trots, de grutto, die in maart ook al aan de randen van het ven aanwezig was, volop foeragerend om op te vetten na de lange reis vanuit zuid Spanje of Afrika, om op krachten te komen en zo meteen de inspanningen van het groot brengen van de jongen  te kunnen volbrengen. Hier het vrouwtje.



En het mannetje dat duidelijk roder gekleurd is.



Slotwoord: De volgende blogs zullen gaan over Texel, het vogeleiland bij uitstek dat we meerdere malen per jaar bezoeken. Daar zal de grutto nog uitgebreid aan bod komen en het is me daar gelukt om de bruine kiekendief beeldvullend vliegend te fotograferen. Tot dan.