Door dat vervelende virus is het daar dit jaar, tot nu toe helaas niet van gekomen, maar omdat ik nog steeds een behoorlijke bewerkingsachterstand heb, had ik nog een hele voorraad foto's van het vorige voorjaar. Zo zie je maar dat elk nadeel ook z'n voordeel heeft. En omdat dat er best veel zijn ga ik die de komende tijd in enkele blogs laten zien. Vandaag daarom deel 1 van deze serie.
Ik had me voorgenomen om deze vakantie eens zonder converter te fotograferen. De foto's zijn allemaal gemaakt met mijn 300 mm. lens, ik ben dus gebonden aan een vast brandpunt hetgeen het fotograferen een stuk moeilijker maakt dan met een zoomlens, maar aan de andere kant is het natuurlijk ook een uitdaging. Je ziet daarom onderwerpen, meestal vogels, zowel groot (beeldvullend) alsmede heel klein (in hun omgeving) in beeld, afhankelijk van de afstand waarop ik de foto's kon maken.
Als we op Texel aankomen gaan we vanaf de boot meestal eerst naar de Mokbaai om daar een wandeling te maken bij de Horsmeertjes voordat we naar het hotel of de camping gaan. Er vliegen daar bijna altijd wel enkele kiekendieven en ik had de afgelopen jaren al vaak geprobeerd om daar vluchtfoto's te maken. Dit jaar had ik het geluk dat een vrouwtje bruine kiekendief redelijk dichtbij aan het jagen was boven de duintoppen zodat ik daar, verscholen in een duinpan, nagenoeg beeldvullende foto's van kon maken.
Veel kijkgenoegen bij dit blog en hartelijk dank nog voor de leuke reacties die ik op mijn vorige blog over de Hoefsteeg en het Beleven (klik hier) mocht ontvangen.
Groet,
Ad
Ze cirkelde vlak voor me langs zodat de burstmodus van mijn camera het even erg druk had.
Ze bleef heel even boven de duintoppen rondjes draaien en kwam op een gegeven moment ook recht naar me toe gevlogen.
Aan die blik te zien had ze me wel degelijk in de smiezen.
Je moet niet alleen snel zijn om een kiekendief te kunnen volgen want ze gaan erg hard ook al zweven ze. Het valt daarbij niet mee om ze uit de hand in de focus te houden. En als je dan je camera ook nog handmatig instelt heb je het even erg druk.
Tenslotte nog een foto waarbij de kiekendief zich zwevend helemaal strekte. Maar goed dat ik besloten had de converter er tussenuit te laten anders had ik gegarandeerd her en der een vleugelpunt gemist. Hoewel ik er een flinke serie van kon maken wil ik het hierbij laten v.w.b. deze kiekendief, maar ik was hier wel heel content mee.
Dit roodborsttapuit mannetje had een duindoorn als uitkijkpost gekozen.
Evenals deze blauwborst.
Deze blauwborst verkoos een rietstengel tussen de wilgenkatjes. Blauwborsten komen in het duingebied overigens best veel voor, de periode van uitbundig zingen was net voorbij, de vrouwtjes zitten dan inmiddels op het nest en de mannetjes gedragen zich dan een stuk rustiger.
Een andere vrij algemene gast waar ik dit blog uitgebreid aandacht aan wil besteden is deze fazant, die zich, naar even later bleek, van zijn beste kant liet zien.
Hier nam hij nog even een aanloopje naar wat hij van plan was.
Ik had aan het gedrag al lang gezien wat er te gebeuren stond en was er met m'n camera-instellingen helemaal op voorbereid. Typisch is dat ze dan meestal een vrije baltsplek opzoeken.
Even nog aanhalen en dan kan het feest beginnen. Ze laten dan ook dat kenmerkende kraaiende geluid horen.
Ik had bewust voor een niet te korte sluitertijd gekozen (1/640 sec.) om de vleugels niet te "bevriezen" zodat de beweging geaccentueerd werd.
Even ging hij helemaal los waarbij ik dacht dat hij achterover zou vallen.
"Zo, heb ik dat even mooi geflikt, wat vonden jullie van de voorstelling."
Als alles dan achter de rug is worden de veren weer even mooi geschikt.
En kan meneer zijn weg weer vervolgen in de hoop dat een hen in de buurt zijn uitspattingen gehoord en gezien heeft.
Slotwoord: In dit eerste deel stalen vooral de bruine kiekendief en de fazant de hoofdrol. In het volgende deel komt o.a. de strandleeuwerik aan bod, maar ook nog de bruine kiekendief en de fazant, maar dan wel andere vogels op een andere locatie. Tot dan.
