Eind juni van dit jaar hadden we voor een weekje een huis gehuurd in Normandië, noord Frankrijk. Dit grote, authentieke huis had in het verleden dienst gedaan als ciderperserij en daar waren nog veel originele elementen van aanwezig. Deze vakantie stond niet zozeer in het teken van natuurfotografie, maar we hadden toch een dagje uitgetrokken om naar de monding van de rivier de Orne te gaan. Op internet hadden we gezien dat het gebied bekend staat als ornithologisch paradijs en die kans wilde ik me natuurlijk niet laten ontgaan. Nou, die hooggespannen verwachting viel tegen, het is een uitgestrekt estuarium en je moest km.'s lopen over lastig terrein om in de buurt van het water te komen voordat je kon zien of er uberhaupt iets zat. Dat heb ik dan toch maar gedaan en toen ik uiteindelijk kon zien dat er een grote groep kleine zilverreigers zat bleek dat er verderop iemand in de weer was met een gigantische vlieger die hij laag over de zilverreigers stuurde waardoor de hele groep uiteraard op de wieken ging, mij met een desillusie achterlatend. Ik kon nog net enkele foto's van een wegvliegende reiger maken. Tijdens de rest van de flinke wandeling heb ik mijn telelens meegesjouwd maar dienden zich daarvoor geen onderwerpen meer aan.
Bij het gebied was ook een bezoekerscentrum en langs het pad daar naartoe en de omliggende veldjes ontdekte ik enkele mooie rupsen, vlinders en orchideeën, waar ik me toen op gefocust heb en daar gaat dit blog voor het grootste deel over.
Daarnaast ben ik rond het huis in de weer geweest om toch ook wat vogels en vlinders op de plaat te zetten en uiteraard maakte ik veel foto's van de toeristische uitstapjes die we maakten naar o.a. Etretat en Honfleur, maar die komen wellicht in een toekomstig blog voorbij.
Bedankt nog voor jullie enthousiaste reacties op mijn blog over de bijeneters (klik hier)en veel kijkgenoegen bij deze foto's.
Groeten, Ad
Grenzend aan het huis was als berging een overkapping gemaakt waar enkele paartjes huiszwaluwen tegen de balken een nest hadden gebouwd. In een van de nestjes zaten al jongen.
De jongen zaten voortdurend met hun kopjes buitenboord en zodra een van de ouders aan kwam vliegen met insecten begonnen ze luidkeels te bedelen.
En de oudervogels kweten zich goed van hun taak, er werd heel wat voer aangevlogen.
Wonderlijk om te zien hoe het nest tegen de balk en het plafond "aangeplakt" zit en hoe zo'n vogeltje zich met de bevederde pootjes, steunend met z'n staart, vastklampt aan de rand van het nest.
De insecten worden gretig in ontvangst genomen.
Op de veldjes rond het huis heb ik dit oranje zandoogje gefotografeerd.
Gele bloemen zijn leuk, maar op deze klaver zaten ze ook graag.
Snel inzoomen en je krijgt nog meer rust in de foto, maar ik ben er nog niet uit wat ik nou mooier vind.
De boer die het huis verhuurde had allerlei leuke dieren rondlopen waaronder deze mooie ezels.
Daar stond ik dan met m'n telelens, maar ach zo lijkt het wel een eland. (met wat fantasie)
Tussendoor even enkele foto's van dambordjes die ik maakte bij de Orne.
Ik weet niet precies de naam van de waardplant, maar het zou duifkruid kunnen zijn.
Hier is mooi de roltong te zien waarmee ze de nectar uit de bloem halen.
Ze hebben prachtig getekende vleugels waaraan ze ook hun Nederlandse naam te danken hebben, velden met damschijven.
Ik was wel content dat ik ook een vliegend dambordje kon fotograferen. Het was wel lastig fotograferen, deze foto's maakte ik met 600 mm. uit de hand en zie dan maar eens alle grasjes en stengels uit beeld te houden.
Even weer terug naar de veldjes bij ons huis waar regelmatig kneutjes op de graszaden en zuring foerageerden. Hier een vrouwtje.
Het meer kleurrijke mannetje liet zich ook goed zien. Het veldje lag wat hoger dan ons terras zodat ik met een groot diafragma een fijne scherptediepte kreeg.
Ook het mannetje liet zich de zaden goed smaken.
Prachtig toch die rode borst en dat krijgen ze door de zaden en voedingsstoffen die ze in de vrije natuur vinden. Ik heb vroeger kneuen in de volière gehad, maar eenmaal door de rui kregen ze rode kleur niet meer terug, een teken dat vogels het beste gedijen in hun natuurlijke omgeving.
Terug weer naar de Orne waar ik van grote afstand een foto kon maken van dit groepje kleine zilverreigers voordat ze door die vlieger opgejaagd werden.
Van een vluchtende zilverreiger kon ik nog enkele foto's maken.
Kleine zilverreiger, buiten het formaat te onderscheiden van de grote zilverreiger door de geelgroene poten en zwarte snavel.
Niet iedereen zal hiervan houden, maar af en toe wil ik graag eens wat experimenteren met onscherpte. Hier twee kleine zilverreigers door de vegetatie heen gefotografeerd.
Langs het pad naar het bezoekerscentrum vond ik deze prachtige rupsen op de gele toorts ook wel koningskaars genoemd. Het blijken de rupsen en waardplanten te zijn van de kuifvlinder, een nachtvlinder die ik nog nooit gezien heb. Deze fotografeerde ik op 600 mm., ik ben naar de auto teruggegaan om mijn macrolens te halen.
Rups van de kuifvlinder met de macrolens.
Rups van de kuifvlinder, een onooglijk nachtvlindertje volgens mijn vlindergids, maar de rups is o zo mooi. Hij lijkt enigszins op de rups van de koninginnenpage.
Ook korstmossen zijn mooi en kleurrijk. Achteraf had ik hier een wat kleiner diafragma moeten gebruiken.
En passant maakte ik nog deze abstracte opname. Leuk om ook eens mee bezig te zijn. Wie weet wat het is mag het zeggen.
Buiten de dambordjes bevonden zich in de veldjes ook veel orchideeën. Ik weet niet welke soort het is, maar ik vind ze lastig te fotograferen. Bijna altijd staan er hinderlijke sprieten in de weg.
Orchidee vanaf een laag standpunt gefotografeerd zodat de lucht als achtergrond dient.
Een andere plantensoort die in het gebied voorkwam was het lamsoor, een zoutminnende plant. Hier in een nog pril stadium met op de achtergrond een plant die al bloeit.
En zo ziet hij er dan uit als hij eenmaal bloeit
Nog even terug naar de dambordjes. Waren de vorige opnames gemaakt met 600 mm. hier had ik intussen mijn macrolens gehaald. Ik ben er nog niet uit wat nou mooier is.
Dambordje.
Dambordjes.
Dambordje, de achtergrond is toch wat onrustiger dan met de telelens.
Dambordje.
Met wat passen meten en diafragmeren kreeg ik de achtergrond toch wat rustiger.
Tot ik tenslotte dit resultaat kreeg.
Slotwoord: Een (te) lang blog weer, volgende keer maar eens wat minder foto's. Tot dan.
