Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

dinsdag 22 juni 2021

P&P (paapje en putter) en anderen

Na een aantal blogs aandacht te hebben besteed aan slechts een soort vond ik het wel weer eens leuk om wat meer variatie in een blog aan te brengen. In dit blog daarom niet alleen de focus op het paapje en de putter zoals de titel zou kunnen suggereren, maar nog een twaalftal andere soorten. Ik had nog een aantal mapjes staan van diverse locaties en die kwamen daar mooi voor in aanmerking. Een van die locaties was de Zeeuwse kust bij West-Kapelle waar we in het najaar van 2019 een vakantie doorbrachten en waarvan ik hier een gedeelte heb opgenomen. De rest volgt in een later blog.  

Bedankt nog voor jullie leuke reacties op het blog over de kemphanen (klik hier) kennelijk viel ook de tekst goed in de smaak en veel kijkgenoegen bij dit nieuwe blog met meer diversiteit. 

Groeten, Ad


Paapje, de soort die voor mij hier het meest bijzonder was en die samen met de putter hieronder de hoofdrol kreeg in dit blog.


In een berm langs de kustweg bij West-Kapelle groeiden enkele kaardenbollen waarop regelmatig enkele putters foerageerden. 


In een plasje langs de snelweg A2 waar ik vaak even langs rij als ik van de Groote Peel kom zat in mooi licht een familie knobbelzwaan vergezeld door enkele grote zilverreigers.


Een klein eindje verderop liep een lepelaar met z'n lepel heen en weer te zwaaien in de buurt van een grote zilverreiger.


Toen de grote zilverreiger te dichtbij kwam was de lepelaar het zat en zwaaide een keer met z'n snavel zijn kant op waarop de grote zilverreiger op de wieken ging. Meestal probeer ik de vogels wat groot op de foto te krijgen, maar hier vond ik het licht en de sfeer die ontstond doordat ik door de vegetatie heen fotografeerde een meerwaarde hebben.


In een berk aan de rand van de plas zat deze grote bonte specht, weer eens wat anders dan hangend tegen een stam.


Een groene specht mannetje op een heel andere plek gefotografeerd, n.l. enkele dagen later op de vroege ochtend op de camping in Zoutelande


Tijdens een wandelingetje op een naburige camping kon ik dit portretje van een nieuwsgierige geitenbok schieten.


In de omringende weilanden van de camping. In eerste instantie dacht ik het zal toch niet waar zijn, een visarend op een paaltje, maar al gauw zag ik dat het een deels blonde buizerd was, helaas.


Deze grote mantelmeeuw fotografeerde ik aan de kust van West-Kapelle, je kunt daar met de auto, net zoals bij de Brouwersdam, nagenoeg tot aan de waterlijn over het asfalt rijden.


Grote mantelmeeuw in de vlucht. Dat het een grote mantelmeeuw is kun je zien aan de brede witte band aan de rand van de vleugels, hier goed zichtbaar.


Grote mantelmeeuw, het zijn best indrukwekkende vogels met een spanwijdte van meer dan anderhalve meter.


Een stormmeeuw kwam ook nog voorbij vliegen. Meeuwen zijn lastig te determineren, de stormmeeuw is enigszins gelijkend op de zilvermeeuw, maar is veel kleiner. 


Even later passeerde dit drieteenstrandlopertje. Met een laag standpunt en een laag diafragmagetal krijg je fijne onscherpe golven op de achtergrond.


Dat geldt ook voor deze steenloper met een bonte strandloper in de onscherpte.


In de polder Noordervroon achter de dijk liep deze fazanthaan.


De weggetjes daar doorheen zijn omzoomd met meidoorns en daar bovenop zat dit paapje.


Paapje, een soort die ik nog niet zo vaak fotografeerde en dus was dit een welkome bijdrage tijdens deze sessie.


Paapje, waarschijnlijk een vogel in de eerste winter (de foto's zijn gemaakt op 9 oktober). In dit stadium lijken ze wel enigszins op de roodborsttapuit.


Zoals gezegd neemt de putter de andere hoofdrol op zich in dit blog.


De lichtomstandigheden waren niet optimaal, maar met wat photoshoppen kom je een heel eind.


Wat meer plant in beeld en met een iets meer geknepen diafragma, kon geen keuze maken.


Duo putters op de kaardenbollen.


Met de determinatie van deze soort heb ik erg veel moeite. In eerste instantie dacht ik aan een marmereend (zal wel niet want is zeer zeldzaam), een vrouwtje krakeend of kuifeend, maar uiteindelijk denk ik dat ik hier een vrouwtje mandarijneend te pakken heb. Dit eendje vloog overigens boven de plasjes van het Noordervroon, een locatie waar regelmatig zeldzame soorten worden gesignaleerd omdat dit het meest westelijke puntje is van Nederland.


Een groepje kieviten in de vlucht, ze zijn niet allemaal scherp omdat ze door het gekozen diafragma niet allemaal in het scherptedieptebereik vliegen.


Als tegenstelling een kievit geïsoleerd, daar kun je in het Noordervroon heerlijk mee experimenteren, er vliegen regelmatig grote groepen over.


Tenslotte nog een haas die diagonaal het blog mag afsluiten. Hij liep in de akkers rond het Noordervroon.

Slotwoord: Dit is slechts een deel van de foto's en soorten die ik daar in Zeeland fotografeerde, in een later blog meer hierover. In het volgende blog aandacht voor een aantal soorten vliegenvangers waarvan ik een soort ook in West-Kapelle fotografeerde. Tot dan.

dinsdag 1 juni 2021

Kemphaan

Ik had al best veel kemphanen gezien en gefotografeerd maar dat was nagenoeg altijd als de vogels in winterkleed waren en ze er allemaal zo'n beetje hetzelfde uitzien. De wens bestond dan ook om deze bijzondere vogels eens in zomerkleed te kunnen fotograferen met hun uitbundige verentooien en in allerlei verschillende kleurschakeringen, althans de mannetjes. En als dat dan ook nog zou gebeuren op hun baltsplaats, de zgn. arena dan zou het plaatje compleet zijn. Die wens kwam in het voorjaar van 2019 uit en daar gaat dit blog dan ook over. 

De kemphaan is een steltloper die behoort tot de snipachtigen en het mannetje is een stuk groter dan het vrouwtje. Het gaat heel slecht met ze, hooguit enkele broedgevallen per jaar en hij is daarom in Nederland ook geplaatst op de rode lijst en in België is hij zelfs als broedvogel uitgestorven.

Kemphanen zijn in zoverre bijzondere vogels dat er sprake is van dimorfie (verschil in verschijningsvorm) binnen dezelfde sekse, n.l. de mannetjes (hanen). Bij dat verschil is er sprake van een totaal ander verenkleed, afwijkend van soortgenoten binnen dezelfde groep en sekse. Iets dat je ook bij buizerds ziet. Maar bij kemphanen is ook de rol die ze afzonderlijk vervullen binnen de groep afwijkend van elkaar. Zo is er sprake van territoriale mannetjes die binnen de groep in de arena de baas spelen en met de meeste vrouwtjes paren. Deze mannetjes zijn over het algemeen donker gekleurd met veel zwart en rode kleuren in de veren. Daarnaast heb je de zgn. satelliet mannetjes. Deze mannetjes spelen een rol aan de rand van de arena en wachten op hun beurt als een territoriale man even niet oplet. Deze mannetjes hebben overwegend lichte kleuren. Tenslotte, en dit is pas sinds 2008 bekend, zijn er mannetjes die het verenkleed van een vrouwtje hebben, maar de geslachtsorganen van een mannetje. Zij hebben dus ook geen kraag. Deze derde sekse komt weinig voor, maar zij proberen buiten de arena met een vrouwtje te paren. Zodoende genoeg redenen om kemphanen bijzonder te noemen.

Veel kijkgenoegen bij dit blog en bedankt nog voor jullie leuke reacties op het vorige blog over de (Orpheus)spotvogel. (klik hier)

Groet, Ad


Kemphaan man, een donker exemplaar, een territoriale man zou je dan zeggen, maar verderop in het blog zal blijken dat er nog een dominantere is.


Een ander lichter gekleurd mannetje dat lager staat in de pikorde.


In rusttoestand zie je niet zoveel van de kraagveren, maar bij opwinding wordt dat wel anders zoals verderop in het blog zal blijken.


Ze zijn erg statig, de trots straalt er vanaf als je dit zo ziet. 


Helaas kon ik niet vanaf een lager standpunt fotograferen.


Ook bij dit satellietmannetje zie je duidelijk de kraagveren die in z'n nek "verpakt" zitten. 

  

Ik vond de kleur van het water wel mooi passen bij de blauwe kleuren in z'n verendek en de oranje-gele poot- en snavelkleur.


Aanvankelijk hield hij me scherp in de gaten.


Maar als je je rustig houdt win je al snel het vertrouwen en gaan ze over tot de orde van de dag en dat is meestal foerageren.


Als ze dan aan land komen kun je weer heel andere foto's maken.


Zeker als er dan nog andere vogels in beeld verschijnen, zoals hier een bontbekpleviertje, weliswaar in de onscherpte door het gekozen diafragma. Ook al is het geen soortgenoot, je zag meteen dat hij al begon te pronken en z'n veren opzette.


Een trotse kemphaan man.


Even later stapte hij weer parmantig het water in...


... om zich op te maken voor wat meer avontuur.


En probeerde daar de aandacht te trekken van een foeragerend vrouwtje. Je ziet hier meteen dat de mannetjes een stuk groter zijn dan de vrouwtjes.



Maar het vrouwtje leek niet erg van hem onder de indruk.


Al pronkend probeerde hij haar te verleiden, maar ze verkoos de vluchtweg.


Hem gedesillusioneerd achterlatend. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik hier de balk, te zien in vorige foto, omwille van de compositie (niet heel mooi) heb weg geshopt.


Alle foto's in dit blog zijn gemaakt op twee verschillende dagen met een tijdsbestek van 4 dagen daartussen. Bovenstaande foto's zijn van de eerste dag.


Enkele dagen later trof ik weer een hele andere setting aan met weer andere kemphanen, waaronder dit territoriale mannetje naar later bleek.


Ook dit mannetje wist van wanten, maar moest het toch afleggen tegen dat in de vorige foto.


Alhoewel veel donkere partijen in z'n verenkleed was dit mannetje ook de mindere van de hele donkere territoriale man. Hier wordt het vrouwtje in zijn nabijheid nog door de hoger in de pikorde staande man geduld, maar in de arena delft hij toch het onderspit. 


Uiteindelijk verzamelden zich een aantal mannen in de arena en kon ik, weliswaar van wat veraf, enkele plaatjes maken die ik voor ogen had. Je hebt het nou eenmaal niet in de hand waar het schouwspel zich gaat afspelen en als er water tussen zit kun niet dichterbij komen.


De hele donkere haan veroverde al heel gauw zijn plek in het midden van de arena waarbij het wel leek of de boomstam als zijnde de overkant ook een bepaalde rol leek te vervullen.


De twee meest dominante mannen vlogen elkaar behoorlijk in de veren.


En dat ging er heftig aan toe, hier doen deze vogels hun naam echt eer aan.


Uiteindelijk staat hij als triomfator trots in het midden, alle andere hanen heeft hij van zich afgeschud.


Tenslotte worden al die losers het water ingejaagd.


Als hij dan zijn heil elders gaat zoeken wordt hij door de verliezers na gekeken.


Na zo'n matpartij, dit was de verliezend finalist, is het goed de veren weer eens op te schudden.


De winnaar loopt terug het water in.





Nagekeken door een van de verliezers.


Het leek wel of deze met inkt overgoten was.


Ook hij ging al snel over tot de orde van de dag.


De winnaar vierde nog even zijn hegemonie met z'n borst vooruit.


En ook hij ging al weer snel over tot foerageren, belangrijk als je de sterkste wilt blijven natuurlijk.


Tenslotte nog enkele close-ups van de kemphaan koning. 


Hier zijn goed de wratten op z'n kop boven de snavel implant te zien, een teken van broedrijpheid.



Slotwoord: Een heel lang blog van slechts een soort, maar omdat kemphanen zoveel verschillende verschijningsvormen hebben leek het me dat er toch voldoende afwisseling in zit.