Welkom op mijn blog, waar u niet alleen mijn recente natuurfoto's kunt zien, maar waar ik u af en toe ook meeneem naar een kijkje in mijn archief dat ik in de loop der jaren heb aangelegd en waar ik regelmatig op terugkijk om nog eens te genieten van de sfeer van de fantastische momenten die ik in de natuur beleef. Nog steeds raak ik verwonderd door de schoonheid en samenhang van flora en fauna. Als u na het zien van de foto's een reactie wilt achterlaten stel ik dat zeer op prijs.
Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.
Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.
maandag 30 november 2015
Sneeuwgorzen
Eerst wil ik in dit blogbericht aandacht besteden aan een vogeltje dat al jarenlang op mijn wensenlijstje stond en waarvoor ik al een aantal keren tevergeefs naar de Zeeuwse kust gereden ben. Dagenlang was de soort dan gespot, maar op het moment dat ik besloot om ook eens een kijkje te gaan nemen was de vogel net die dag gevlogen.
Veel plezier bij het bekijken van deze sneeuwgorzen en bedankt nog voor jullie reacties op het vorige blogbericht over de "Vogels in de Kempen"
Groeten,
Ad
Sneeuwgorzen zijn wintergasten uit het hoge noorden en zijn niet echt schuw, maar wel vrij rusteloos. Je kunt er erg dicht bijkomen en als je je rustig gedraagt kijken ze af en toe wel op, maar blijven over het algemeen doorgaan met foerageren.
Hoewel het winterkleed van beide seksen veel op elkaar lijkt, blijft in dit geval het vrouwtje toch wat uitbundiger gekleurd. De mannetjes kleuren in het hoge noorden van Scandinavië, IJsland en Schotland waar ze hun broedgebied hebben, totaal zwart/wit.
Hier een vrouwtje in winterkleed.
Tussen het gras worden allerlei zaadjes gevonden.
Ik heb deze foto's gemaakt liggend op de grond vanaf een rijstzak.
Ik kon er zo dichtbij komen dat ik mijn converter die ik meestal gebruik in combinatie met een 300 mm. lens niet nodig had.
Het mannetje is een stuk lichter van kleur. Door de geringe scherptediepte werken de onscherpe zaaddozen van de planten op de achtergrond in dezelfde kleurstelling wel lekker mee in de compositie.
Op de kade lagen wat visnetten die gebruikt werden als uitzichtpost.
Toen er enkele wandelaars met loslopende honden arriveerden zochten ze hun heil op een visnet in het haventje. Voor natuurliefhebbers blijven die loslopende honden toch een probleem, maar deze mensen hadden er totaal geen notie van wat hier aan de hand was.
Hoewel de paal scheef in het water stond heb ik hem op onderstaande foto even rechtgezet omdat ik bij een ander medium wat opmerkingen hierover kreeg. Aan de golfjes kun je echter zien dat bovenstaande foto recht staat.
De paal en het touw werden nauwkeurig onderzocht en met name van de algen op de paal werd gretig gegeten.
Op een gegeven moment is het vrouwtje weggevlogen en ik heb haar ook niet meer teruggezien.
Een panorama-uitsnede komt alleen tot zijn recht bij het openen van de diapresentatie. Even aanklikken dus.
Door een groot diafragma een fijne zachte voor- en achtergrond.
Het varkensgras, een plantje dat we vroeger vaak gebruikte als stabilisator aan een vliegerstaart, bleek voor de sneeuwgorzen een echte lekkernij.
De richting van het varkensgras werkt lekker mee in de compositie.
vrijdag 6 november 2015
Vogels in de Kempen
Veel kijkgenoegen bij deze vogelvaria en bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blogbericht over de polder Arkemheen (klik hier)
Groetjes,
Ad
Kwamen grote zilverreigers tot voor kort alleen maar voor in de Oostvaardersplassen, op dit moment zijn ze nagenoeg in het hele land vrij algemeen. Het is een soort waar het redelijk goed mee gaat en die zijn broedareaal steeds verder uitbreidt.
In zo'n omgeving voelt hij zich prima thuis.
En als we dan dichterbij komen en ze gaan zich poetsen dan zie je pas hoe prachtig hun verenkleed is.
Als je dit zo ziet begrijp je ook waarom de dames in vroeger tijden zo graag de veren van deze prachtige vogels op hun hoedjes wilden dragen. Maar het zorgde er tevens voor dat de populatie in ons land werd gedecimeerd en nagenoeg verdween.
Heel gracieus als ze opvliegen.
In de vlucht een typische reigerhouding met gestrekte poten en een ingetrokken hals, in tegenstelling tot ooievaars en kraanvogels.
Een neef uit dezelfde familie is de zeer algemene blauwe reiger.
Ook hij poetst er driftig op los, je zou bijna zeggen dat hij zich alleen maar vervuilt met die slijkpoten. Om beschadiging van zijn ogen te voorkomen knijpt hij zijn knipvlies dicht.
Portretje van deze toch ook prachtige reiger, vaak verguisd als hij zich weer eens aan de rand van een tuinvijver ophoudt.
Krakeenden zaten er volop, hier een woerd die zich eens lekker uitstrekt.
Dit vrouwtje kuifeend spetterde er driftig op los.
Heel even liet zich deze waterral zien, nadat hij al een tijdje als een speenvarken in het riet had zitten schreeuwen.
Niet helemaal vrij, maar ik heb hem hier toch opgenomen. Ik vind ik het wel een sneaky portretje.
IJsvogel loerend naar een visje.
Plotseling kuierde een roerdomp tussen twee rietkragen door. Je hoort ze vaak, maar zien doe je ze zelden. Het duurde slechts enkele seconden waarin ik een aantal foto's kon maken, maar alleen deze was vrij van rietstengels voor de vogel. Voor mij was dit een van de hoogtepunten (tot nu toe) dit jaar.
In de struiken hield deze winterkoning zich schuil.
Een familie knobbelzwanen kwam ook nog even een kijkje nemen.
Ik had gehoopt dat de andere oudervogel links achter zou gaan zwemmen, dan zou het een mooi staaltje van synchroonzwemmen zijn.