Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

dinsdag 31 december 2013

Jaaroverzicht 2013

Keuzes maken in het leven is een van de moeilijkste dingen, zo ook in de fotografie. Nadat ik eerst alle mappen van het afgelopen jaar doorgespit heb, heb ik alle foto's die een nominatie verdienden om voor de beste van de maand in aanmerking te komen geselecteerd en in een apart mapje geplaatst. Maar toen begon het echte werk pas. Na veel wikken en wegen, foto's laten afvallen en weer toevoegen heb ik geprobeerd tot mijn definitieve keuzes te komen, maar uiteindelijk hadden hier evengoed 12 andere foto's kunnen staan. Het is vrijwel ondoenlijk en eigenlijk hou ik er ook helemaal niet van om dergelijke lijstjes te maken. Wellicht dat ik daarom de komende tijd nog eens een compilatie maak van foto's die hier niet gekozen zijn.

Hartelijk dank nog voor de reacties op mijn blog over de "kleine zwanen en houtduiven" en ik wens u veel kijkgenot bij het zien van dit jaaroverzicht.

Met vriendelijke groet en de allerbeste wensen voor 2014,
Ad

                                                                                               JANUARI


De patrijs, vogel van het jaar 2013, verdient absoluut een plek in deze eregalerij. Hier een mannetje, herkenbaar aan de grote wijnrode borstvlek, uit een grotere groep die ik in het late middagzonnetje in de sneeuw fotografeerde.


                                                                                              FEBRUARI


Staartmees, een wat creatieve opname waar ik als experiment tijdens de wintermaand februari lang mee bezig ben geweest. Tientallen opnames verdwenen in de prullenbak tot ik deze kon maken waar het essentiële deel, de kop, scherp is en de rest de beweging accentueert waardoor de soort toch goed herkenbaar blijft.


                                                                                                 MAART


Om niet alleen maar vogelfoto's op te nemen in dit overzicht, deze vos. In maart toog ik naar de Amsterdamse Waterleiding Duinen, waar ik mijn eerste vos van heel dichtbij kon fotograferen. De hele middag had de vos zich niet laten zien en toen iedereen al weggegaan was, ben ik in een duinpan gaan zitten. Na korte tijd stond hij op nog geen meter afstand achter me. Een bijzondere ervaring.


                                                                                                     APRIL


April, en volop voorjaar, de blauwborst, een prachtig kleurig zangvogeltje dat door zijn mooie verenkleed wel wat tropisch aandoet, doet volop zijn best om een vrouwtje naar zijn territorium te lokken.


                                                                                                  MEI


De grauwe klauwier, al enkele jaren achtereen brengt in de Peel een paartje van deze prachtige, zeldzame vogels enkele nestjes jongen groot. Ik heb op gepaste afstand heel wat uurtjes doorgebracht om de broedcyclus en het uitvliegen van de jongen te volgen.


In mei permitteer ik me twee opnames omdat ik met deze in mei gemaakte opname van een fazantenhaan in de zaterdageditie van 19 oktober de wekelijkse natuurpagina van het Eindhovens Dagblad mocht opsieren.


                                                                                                  JUNI


De bosrietzanger is geen vogel die je elke dag tegenkomt. Als je hem dan, zijn prachtige lied zingend, kunt fotograferen dan heb je een dag met fantastische natuurbeleving gehad.


                                                                                                    JULI


Het spiegeldikkopje, een voor Nederland zeldzaam vlindertje dat hier en daar in de Peel nog voorkomt. Ik heb voor deze opname gekozen omdat de roltong a.h.w. als een lasso wordt uitgeworpen naar de dopheide.


                                                                                             AUGUSTUS


Hoewel ik in augustus het in Nederland zeldzame pimpernelblauwtje en de zeer zeldzame gaffellibel fotografeerde gaat mijn voorkeur voor deze maand toch uit naar de wat algemenere icarusblauwtjes vanwege de compositie.


                                                                                            SEPTEMBER


 In september waren we voor een korte vakantie in Drenthe. In het Fochteloerveen fotografeerde ik dit lang verlangde vrouwtje bruine kiekendief. Vliegende vogels fotograferen is lastig, maar als je hem als een vliegende engel kunt fotograferen is de voldoening groot. Ik verschool me achter de auto met een rijstzak op het dak en wachtte af tot de vogel dichtbij genoeg was.


                                                                                            OKTOBER


Oktober is paddenstoelentijd. Alhoewel ik daar dit jaar niet veel voor op pad geweest ben, heb ik toch wel wat geoefend met geringe scherptediepte. Hier een onscherpe paddenstoel met eveneens een vage voor- en achtergrond, maar waar de vlieg die op het juiste moment op bezoek kwam, direct de aandacht trekt.


                                                                                            NOVEMBER


De grauwe gans, decennia geleden nog zeldzaam in Nederland, nu zelfs zo talrijk dat hij i.v.m. de vermeende overlast wordt afgeschoten. Een prachtige vogel, hier in een trotse houding, die ook een belangrijke rol opeist in de natuurfilm "De nieuwe wildernis" opgenomen in de Oostvaardersplassen. Deze foto maakte ik bij slecht licht in het grootste bosven van Nederland (Beuven) op de Strabrechtse Heide.


                                                                                           DECEMBER


Vijf uur lang zat ik met eigenaar en tevens enthousiast natuurfotograaf Frans in zijn schuilhutje toen plotseling rond 15.00 uur deze buizerd in het laatste middaglicht voor ons neerstreek.

maandag 16 december 2013

Kleine zwanen en houtduiven, voorproefje op de winter

Door omstandigheden is het alweer even geleden dat ik een blog geplaatst heb, in de maand november is het er zelfs helemaal niet van gekomen. Het is zeker geen gebrek aan inspiratie, maar soms heb je nou eenmaal even andere prioriteiten. Overigens heb ik in die periode jullie blogs wel gevolgd en een aantal ook van (positief bedoeld) commentaar voorzien.

Vorige winter heb ik voor de eerste keer een flinke groep kleine zwanen gevolgd aan de rand van de Peel. Behalve beelden van foeragerende zwanen heb ik vooral ook veel tijd geïnvesteerd in het maken van vliegbeelden en terwijl ik daarmee bezig was ontdekte ik in de omgeving bij een bosrand een grote zwerm houtduiven die telkens massaal even op een plek bleef foerageren en dan weer opvloog om op zoek naar een nog betere plek een stukje verderop weer neer te strijken. Door de massaliteit van deze vogels in combinatie met een geringe onscherpte leverde dat soms wat wallpaperachtige beelden op.
Het fotograferen van vliegende vogels is me nadien zo goed bevallen, dat ik me daar wat meer op ben gaan toeleggen. Het is niet de gemakkelijkste vorm van van vogelfotografie, maar als het lukt is de voldoening enorm.

Hartelijk dank nog voor jullie reacties op mijn vorig blog over de "drie uilensoorten", en veel kijkplezier bij het bekijken van dit nieuwe blog. Een reactie wat u ervan vindt stel ik altijd zeer op prijs.

Met vriendelijke groet,
Ad


Een maisstoppel veld is voor de kleine zwanen een ideale plek om zich tegoed te doen aan de laatste resten van de oogst. Behalve adulte vogels lopen hier ook twee juveniele exemplaren, te herkennen aan de wat grauwgrijze kleur en het ontbreken van de gele snavelbasis.



Een geoogst maisveld met her en der wat plas/dras gebiedjes ertussen is erg geliefd. Terwijl het grootste gedeelte van de groep foerageert zijn er altijd enkele die waakzaam blijven en de wacht houden.



Na het eten is het goed rusten, maar ook hier weer houden er enkele de wacht.



Als ze op de wieken gaan moet je geluk hebben dat ze wat in de buurt komen. Om onderbelichting van de vogels tegen de lucht te voorkomen moet je flink overbelichten. Het licht was hier overigens vrij "hard" waardoor ik achteraf het contrast flink moest terugschroeven.



Ook de juveniele vogels gingen regelmatig op de wieken.




De grote groep houtduiven leverde tegen de donkere achtergrond van de bosrand weliswaar niet altijd hele scherpe, maar toch wel leuke, soms wat surrealistische plaatjes, op.




Hier lijkt het wel of ze massaal uit het donkere bos komen gevlogen.




Hier werd pas echt duidelijk om hoeveel individuen het ging.



Soms gaven de zwanen een aardig staaltje van synchroonvliegen weg.










Later op de middag kleurde de lucht mooi rood wat deze sfeervolle foto opleverde.

donderdag 31 oktober 2013

Nog een drietal uilensoorten (vervolg)

Als vervolg op mijn vorige blog over de steenuiltjes wil ik nog een drietal andere uilensoorten laten zien die ik in de loop der tijd heb kunnen fotograferen. Het betreffen de ransuil, de bosuil en de velduil. Lange tijd kende Nederland vijf uilensoorten, waarvan de kerkuil nog aan mijn portfolio ontbreekt.  Maar sinds een aantal jaren is er nog een zesde soort bijgekomen die zich hier goed weet te handhaven en intussen al op diverse plekken in het land jaarlijks jongen grootbrengt, te weten de oehoe. Ook die heb ik helaas nog niet in het wild mogen waarnemen, laat staan fotograferen.


Uilen fotograferen kan heel verschillend zijn. Vaak zijn ze erg honkvast en als ze dan op een mooie, vrije plek zitten kun je er makkelijk prachtige foto's van maken. Maar vaak ook zitten ze verscholen tussen de takken en kun je er met geen mogelijkheid een fatsoenlijke foto van schieten. Vooral ransuilen en bosuilen zijn nachtjagers die zich overdag het liefst schuil houden hoog in een boom tussen de takken of in een boomholte. De velduil jaagt ook wel overdag en laat zich dan goed zien, maar ze zijn niet erg talrijk en als je pech hebt, zoals mij al diverse malen is overkomen, rijdt je honderden kilometers om uiteindelijk op de plek aangekomen te moeten constateren dat hij zich juist die dag niet laat zien.


Hartelijk dank nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de steenuiltjes (klik hier) en veel kijkplezierbij dit vervolg en als u na het zien van de beelden een reactie wilt achterlaten stel ik dat zeer op prijs.

Met vriendelijke groet,
Ad



Al jaren houdt er een tiental ransuilen zich op in een oud dennenbos in de omgeving van mijn woonplaats. Vaak kwam ik er tevergeefs omdat ze er wel waren, maar steeds in de boomkruinen zaten te slapen. Soms heb je geluk dat ze even vrij zitten en ook nog hun ogen open doen.




En als ze dan een klauw uitsteken om te gaan poetsen kan je fotodag niet meer stuk.






Bosuilen houden zich, zeker in de wintermaanden, overdag vaak op in boomholtes. Toen bewoners van een tegenoverliggend appartementencomplex zagen dat ik onder deze boom foto's trachtte te maken nodigden ze mij uit om dat vanaf hun balkon te doen. Uiteraard was ik ze daar erg dankbaar voor. De afstand was overigens nog vrij groot.




Al heel vroeg in het voorjaar krijgen de bosuilen jongen. Hier werd in een nestkast een vijftal jongen grootgebracht.


Hier zitten vier jongen, zogenaamde takkelingen, bij elkaar, de vijfde klauteraar kon ik helaas niet mee in beeld krijgen.


Twee jongen rusten gebroederlijk naast elkaar uit tussen de elzenproppen.


Af en toe worden ze even wakker om de omgeving op te nemen.



De velduil met zijn prachtige gele ogen vind ik persoonlijk de mooiste van het drietal. In een boomgaard in Limburg, waar ze regelmatig neerstreken als ze in de naburige heuvels hadden gefoerageerd,  kon ik er enkele fotograferen.


Deze zat weliswaar redelijk vrij, maar al enkele jaren hoop ik hem van dichtbij op een mooie paal te kunnen fotograferen. Wie weet gaat deze wens komende winter in vervulling.

vrijdag 18 oktober 2013

Steenuiltjes

Inmiddels zitten we alweer even in de herfst en daarmee hebben we het seizoen van de vlinders, libellen en in insecten weer voor een jaartje achter ons gelaten. Op dit moment komen er in de diverse blogs en andere community's volop paddenstoelen voorbij, die zeker met het vochtige weer van de laatste week letterlijk en figuurlijk uit de grond rijzen. Daarnaast hebben veel natuurfotografen zich in de afgelopen weken weer gelaafd aan de hertenbronst. Ook ik heb me wat dat betreft niet onbetuigd gelaten en zal deze foto's ongetwijfeld nog eens in een blog opnemen.
Maar als rechtgeaard vogelliefhebber vond ik het eigenlijk wel weer eens tijd worden voor wat vogelfoto's.
In dit en enkele volgende blogs wil ik u daarom enkele (inlandse) uilensoorten laten zien, werk dat ik recent, maar ook in de loop der tijd gemaakt heb. In dit eerste uilenblog mag het leuke, kleine steenuiltje de aftrap doen.
Veel kijkplezier en als u na het bekijken van deze foto's een reactie wilt achterlaten, stel ik dat zeer op prijs.

Met vriendelijke groet,
Ad


Het steenuiltje is onze kleinste inlandse uilensoort, niet groter dan plm. 23 cm. en houdt met dit formaat ongeveer het midden tussen een spreeuw en een merel. Het is een standvogel, die vaak overdag jaagt en die leeft van wormen, insecten, larven, slakken maar ook kleine vogels en zich vooral ophoudt op in en bij oude schuren, liefst met een pannendak en broedt niet alleen in deze schuren maar ook graag in oude knotwilgen en in aangeboden nestkasten.
Als je, als natuurliefhebber/fotograaf eenmaal zo'n plek weet moet je er erg zuinig op zijn, hij blijft als standvogel dan vaak jarenlang op datzelfde plekje.

Hier fotografeerde ik hem op een met golfplaten bedekt dak van een oude schuur in een agrarisch landschap in de buurt van Helmond. Het licht was hier vrij frontaal waardoor de kleur van het uiltje vrij hard overkomt.



Op een andere ochtend ben ik teruggegaan en heb mijn schuiltent zodanig geplaatst dat ik met het licht "mee"
kon fotograferen waardoor de kleuren veel warmer werden.



Met poetsen brengen ze een belangrijk deel van de dag door.



Die ochtend was ik er getuige van dat het uiltje een braakbal produceerde, maar het moment van uitbraken ging zo snel dat deze foto's de nodige scherpte ontberen.



Er werd flink gekokhalsd om de braakbal op te rispen.



Zo, het karwei is geklaard, de braakbal ligt voor hem op de balk.
Na deze sessie is hij waarschijnlijk van deze plek verjaagd, ik ben er daarna nog vaak geweest, maar ik heb hem er nooit meer gezien. Jammer.



Afgelopen voorjaar kon ik hem op een camping ergens in Utrecht fotografen. Al direct na aankomst had ik hem gespot en hij verbleef regelmatig in een sparrenperceel achter onze kampeerplek.


Ook hier was het licht vrij "hard", maar op zo'n moment mag je niet kieskeurig zijn.






Een geliefde plek, op het pannendak van een oude schuur. Deze foto's maakte ik afgelopen voorjaar ergens aan de rand van de Peel.



Alhoewel ik het niet heb kunnen constateren heeft het paartje uiltjes in deze schuur waarschijnlijk gebroed.



Ook hier was het lastig om tegen de lichte achtergrond de foto's juist te belichten.

Hartelijk dank voor uw belangstelling.