Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

donderdag 28 februari 2013

Patrijzen, vogel van het jaar 2013, in de winter.


De patrijs was in Nederland ooit een algemene vogel van ruige akkerranden en kruidachtige stroken. Echter door het verdwijnen van dit biotoop dat steeds meer in cultuur gebracht wordt, in combinatie met grootschalige maai- en oogstmethoden in plaats van kleinschalig, extensief beheer, is de populatie sinds de jaren ’60 dramatisch achteruit gegaan. De afname in die laatste vijftig jaar bedraagt maar liefst 95%, in aantallen uitgedrukt van 200.000 exemplaren naar nu nog slechts 10.000. Het is daarom ook dat de soort door Sovon op de Rode Lijst van Nederlandse broedvogels is geplaatst en uitgeroepen tot de Vogel van het Jaar 2013.

Al enkele jaren overwintert een klucht in wisselende groepjes van in totaal wel zestien exemplaren in de extensief beheerde akkers aan de randen van een woonwijk. Gedurende die jaren volgde ik die groep en maakte veel foto’s, maar tot deze afgelopen, extreme winter was ik daar nog niet helemaal content mee.  Met name de laatste sneeuwperiode, waarin de haantjes al duidelijk het voorjaar in hun kop hadden, is het mij uiteindelijk gelukt om een serie foto’s te maken waarbij ik wat van hun gedrag kon vastleggen en waarbij ze zich niet steeds meteen wegdrukte in de sneeuw. Hieronder wil ik jullie wat van deze opnames laten zien, veel kijkgenoegen.

Iedereen nog hartelijk bedankt voor de reacties op mijn vorige blog over winterlandschappen (klik hier), ik heb er een hoop van opgestoken.

Groetjes,
Ad    


Het haantje met zijn hoefijzervormige borstvlek in vol ornaat.



Kenmerkende houding zoals je ze vaak aantreft, weggedrukt in de sneeuw bij het minste of geringste onraad. 's-Winters leven deze vogels heel sociaal.



Als je lang genoeg wacht leggen ze langzaam hun natuurlijke schuwheid af en gaan ze foerageren.




Maar vooral de haantjes blijven waakzaam en slaan onmiddellijk alarm bij onraad. Ik maakte het mee dat een buizerd op een tak in de buurt neerstreek en de hele groep schoot in een roef de slootkant in.



Hier kun je qua houding duidelijk zien dat hij als hoenderachtige familie is van de "whisky" famous grouse, het Schotse sneeuwhoen.



Als je dan het vertrouwen gewonnen hebt gaan ze rustig in de sneeuw foerageren, ze krabben eerst met hun poten de sneeuw weg om bij het gras en de kruiden te kunnen komen.



Zo vormen ze hele sporen en gangen in de sneeuw.



Na het foerageren wordt het tijd om te pronken......




....En even lekker de vleugels te strekken.




Een hennetje komt al in de buurt.


Aanvankelijk dacht ik dat het een paartje was, maar gezien de opkomende borstvlek is de linker patrijs waarschijnlijk een jong mannetje.



Het licht viel vaak erg mooi zodat er een lichtje in het oog ontstond.






Uiteindelijk toch een paartje waarbij het haantje begint te kraaien en te baltsen......


.......Het opperhaantje toont dan zijn suprematie. 


Deze blog is wel erg lang geworden, maar deze prachtige, helaas steeds zeldzamer wordende, vogel is het meer dan waard. In een van mijn volgende blogs wil ik de patrijs nog eens in zomerse sferen belichten.

zaterdag 16 februari 2013

(Winter)landschappen

Ik ben weliswaar geen specialist op het gebied van landschapsfotografie en ik beschik dan ook niet over allerlei filters om deze foto's te optimaliseren, maar na alle prachtige platen die in diverse blogs al voorbij gekomen zijn wil ik toch ook een duit in het zakje doen. Naast wat winterlandschappen heb ik ook enkele andere winterfoto's opgenomen. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden en schroom niet om kritische opmerkingen te maken, ik beschouw het als een gratis advies, temeer omdat ik op het gebied van landschapsfotografie nog een hoop wil leren.
Graag wil ik nog iedereen bedanken voor de positieve reacties op mijn vorige blog (klik hier) over wintervogels. De meningen over de onscherpe staartmees waren zoals verwacht zeer divers, sommigen vonden het top, anderen vonden het niks en zouden de foto in de prullenbak doen belanden.

Groetjes,
Ad


Na een nachtje met flinke vorst had de rijp zich van de natuur meester gemaakt, natuurgebied de Malpie lag er dan ook idyllisch bij. Het kostte wat moeite en geglibber om er te komen, maar het was de rit ernaar toe alleszins de moeite waard. Het landschap lag er als betoverd bij met hoofdzakelijk zwart/wit tinten terwijl het pijpenstrootje voor wat kleuraccenten zorgde.








De roodbruine gagel met dotten sneeuw erop trok al van ver de aandacht.


Landgoed de Beemd in winterse sferen. Deze foto heb ik omgezet in zwart/wit, ik vond hem zo het beste tot zijn recht komen. Ik heb er bewust voor gekozen om de karrensporen links in beeld mee te nemen.


Omdat de boomstammen hier niet besneeuwd waren vond ik hier daarentegen wat kleuraccenten wel op zijn plaats. Ik koos ervoor de lijn van de beek in de hoek te laten verdwijnen en de horizon op plm. 2/3 van het beeld te leggen.


Een haas gaf ook even acte de prĂ©sence en liet zich gewillig fotograferen. Ik vermoed dat hij wel honger had, normaal zijn ze veel schuwer.


Een boerderij in de verte, prikkeldraad op een foto houd ik normaal niet zo van, maar ik vond de lijn hier wel goed meedoen in de compositie.


Knotwilgen als onderdeel van het boerenland. Alhoewel knot? Nagenoeg het hele binnenste van de boom is verdwenen en alleen de bast lijkt nog intact en toch leven ze nog.


Wederom een kleur en een in zwart/wit omgezette foto, ik ben er nog niet uit wat ik nou het mooiste vind.




Nog zo'n dilemma, kies ik nu voor een landscape of een verticale compositie. In de bovenste foto verdwijnt de lijn van de beek mooi in de hoek, terwijl op de onderste foto de weespiegeling van de boom in het water weer completer is.




Met rijp bedekte schermbloemige.


Een ijspegel waarin prachtige structuren zichtbaar zijn geworden.


Tenslotte nog een tweetal landschappen, boven in zachte lichte tinten met de ondergaande zon als blikvanger en onder een bevroren boslandschap waar ik enkele filters op losgelaten heb.



woensdag 6 februari 2013

Wintervogels 2

Had ik mijn blog "Wintervogels 1" (klik hier) een aantal redelijk algemene soorten opgenomen, in deze tweede blog over wintervogels wil ik jullie wat soorten laten zien die je beslist niet elke dag tegenkomt en heb ik over hetzelfde onderwerp nog enkele foto's van soorten opgenomen die weliswaar zeker niet zeldzaam zijn, maar die in winterse omstandigheden toch best lastig te fotograferen zijn. Ik hoop dat jullie van deze serie genieten en hem weten te waarderen.
Ik bedank iedereen die de moeite genomen heeft mijn vorige blog te bekijken en met name degenen die hierbij een reactie hebben achtergelaten.

Vriendelijke groeten,
Ad



Dit ijsvogelvrouwtje (te herkennen aan het oranje in de ondersnavel) fotografeerde ik enkele winters geleden toen nagenoeg alle sloten, vaarten en kanalen dichtgevroren waren terwijl hier nog een ondiep slootje open was waar warm water van een industriegebied op geloosd werd. Hier houdt het de wacht om te kijken of er nog een visje te verschalken valt hetgeen, met een bliksemsnelle uitval, af en toe ook lukte. Ik heb wel geprobeerd dit moment vast te leggen, maar dat is me helaas niet gelukt.




Het slootje waar deze putter kwam drinken is hetzelfde slootje als waar het ijsvogeltje hierboven viste.


De eerste sneeuw en nog wat verdord blad aan de bomen in combinatie met de putter en nog wat groen op de achtergrond geeft hier een leuk kleurenpalet.


Deze boomleeuwerik had aan de rand van een transformatorkast nog een randje onkruid gevonden.



Dit vrouwtje groene specht probeerde in het gras onder de sneeuw nog wat engerlingen (larven meikever) of emelten (larven langpootmug) te pakken te krijgen.




Deze koperwiek had het zichtbaar moeilijk onder deze barre omstandigheden. Hier scharrelt hij wat tussen de sneeuw en het afgevallen blad op zoek naar nog iets eetbaars.



Het staartmeesje blijft een van mijn favoriete vogeltjes, ik heb ze al ontelbare keren gefotografeerd.



Ook de watersnip moet alle moeite doen om in een niet bevroren slootje nog wat slakjes en wormpjes te vinden.




Ook onder winterse omstandigheden moeten de veren gepoetst worden.



Als hij honger heeft legt ook de houtduif zijn schuwheid af.





Nog niet optimaal, maar ik was al lang blij dat ik deze mooie vogels dit jaar voor het eerst kon fotograferen.




Merel, heel alledaags maar de foto van deze mannetjes merel heb ik opgenomen omdat je waarschijnlijk geen groter contrastverschil kunt vinden en het daarom erg lastig fotograferen is, het wit moet niet uitbleken en het zwart niet dichtlopen. De gele snavel en oogring zorgen voor het enige kleuraccent.


Als laatste heb ik deze staartmees in een sneeuwbui opgenomen, ik weet het, er is niets scherp aan, sommigen vinden het creatief en kunstzinnig, anderen vinden het een mislukte foto. Wat vinden jullie?

Ik wilde het hierbij laten anders wordt dit blog te lang, terwijl ik nog veel wintervogelfoto's heb om blogs te maken. Maar het wordt al een beetje voorjaar, waar ik overigens wel weer naar uitzie.