Veel plezier bij het bekijken van deze foto's, nog hartelijk bedankt voor jullie reacties op mijn eerste vlindersessie (Vlinders (1) en een reactie na het bekijken van de foto's, die wat mij betreft ook positief kritisch mag zijn, stel ik zeer op prijs.
Groeten,
Ad
Wel haast elk jaar bezoeken een of meer koninginnenpages onze tuin. De vlinderstruiken zijn dan uiteraard erg gewild om de nectar op te zuigen. Waarschijnlijk door het hele warme en droge weer van deze zomer waren de Budddleja's davidii, zoals ze officieel heten, al heel snel uitgebloeid, waardoor ik er geen een gezien heb. Vandaar enkele opnames uit het archief.
Hier is goed te zien waar de koninginnenpage zijn Engelse naam (Swallow tail) te danken heeft.
De enige manier om tussen de vlinderstruiken een wat rustige achtergrond te creëren krijg je door tegen de lucht in te fotograferen. Let dan wel op voldoende overbelichting anders krijg je alleen een silhouet, wat overigens ook heel mooi kan zijn.
Alhoewel.
Een wat creatievere manier door een andere houding kan ook wel leuk zijn.
St. Jacobsvlinder, een dagactieve nachtvlinder. Het St. Jacobskruiskruid is nooit ver weg.
En als je dan goed tussen het St. Jacobskruiskruid kijkt vind je ongetwijfeld ook deze rups. De kleuren lijken er in de verste verte niet op, maar hieruit ontpopt zich toch echt bovenstaande vlinder.
In hetzelfde biotoop vond ik deze eveneens dagactieve nachtvlinder, de purperspanner of zijn meer modernere naam de zuringspanner. Hier het mannetje, dat in tegenstelling tot het vrouwtje, kamvormige voelsprieten heeft.
Rietvink, een nachtvlinder en behorende tot de familie van de spinners die hier haar eitjes afzet.
Bij de naam zou je welhaast een vogel vermoeden, maar het is toch echt een vlinder.
Oranjetipje, de vliegtijd ligt vroeg in het voorjaar en is dus al lang weer voorbij, maar het zijn werkelijk prachtige vlinders met hun gemarmerde buitenvleugels en oranje binnenvleugels, die je overigens niet zo snel te zien krijgt.
De binnenvleugels schijnen mooi oranje door, althans bij de mannetjes. Bij de vrouwtjes ontbreekt het oranje en hebben daarvoor in de plaats smalle zwarte vleugelpunten.
De pinksterbloem is de waardplant, dus meestal zijn ze hierop te vinden. Als de zon schijnt zitten ze overigens maar zelden lang op de plant, maar blijven in een klein gebiedje rondvliegen.
Ja, en dan vouwen ze eindelijk eens een keer de vleugels open.
Hier zowel de binnen- als de buitenvleugel zichtbaar.
Ook in mijn vorige post opgenomen, maar omdat ze zo mooi zijn nog eentje, de oranje luzernevlinder, weliswaar een stuk minder oranje dan het oranjetipje, maar toch.
Landkaartje, 2e generatie met een mooie witte band, de voorjaarsgeneratie is bruin met zwarte vlekken.
Aan de buitenvleugels zie je goed waaraan de vlinder zijn naam te danken heeft.
Om met deze kleurige opname deze post af te sluiten.
Hartelijk dank voor het kijken.
