Het is alweer even geleden sinds ik op 31 december j.l. mijn jaaroverzicht over het 1e halfjaar van 2022 publiceerde. Sinds die tijd heb ik niet veel meer gefotografeerd, met dat vervelende weer van de laatste tijd had ik totaal geen inspiratie en op de een of andere manier werkte dat ook door in het bloggen, want ook dat stond op een laag pitje. Wel heb ik gedurende die tijd mijn portfolio over het 2e halfjaar doorgespit en de foto's geselecteerd en bewerkt die ik in het 2e halfjaaroverzicht wilde opnemen.
Eindelijk is het nu dan zover dat ik deze foto's ook in een blog kan opnemen. Evenals over het 1e halfjaar heb ik meestal meerdere foto's per maand opgenomen en kom ik ook nu weer aan een totaal van 32 foto's.
Ik hoop dat ze jullie bevallen, veel genoegen bij het bekijken ervan en mocht je nog even willen terugkijken naar het 1e halfjaar dan is een klikje op deze link voldoende. (klik hier)
Groeten, Ad
J U L I
Ondanks de vele foto's die ik in juli maakte van ijsvogels en een slangenarend heb ik voor juli toch gekozen voor o.a. enkele boomvalken. Zowel in het begin als het einde van de maand bezocht ik een openbare vogelhut waar zich een boomvalk liet zien. Deze, die ik op 1 juli fotografeerde, bleef lang op een tak zitten. Ik maakte vele foto's, maar ik zat zeer geconcentreerd te wachten tot hij wilde wegvliegen of een houding zou aannemen die mij wat andere plaatjes zou opleveren dan een vogel op een tak. En dat deed hij hier, na een half uur begon hij zich te rekken en te strekken om vervolgens weer rustig te gaan zitten rondkijken.
Op het einde van de maand was ik ook weer paraat en of het dezelfde boomvalk was weet ik niet, maar nadat hij weer lange tijd op een tak gezeten kon ik ook nog een foto van deze wegvliegende boomvalk maken.
Een andere soort waarvan ik al lang hoopte die eens goed voor de lens te krijgen was deze wespendief. Ik fotografeerde hem al wel vaker, maar nooit was het resultaat echt bevredigend. Totdat we begin juli met de auto door een natuurgebied hier in het zuiden reden en ik vanuit mijn ooghoeken plotseling deze wespendief vrij dichtbij zag zweven. Die kans liet ik me niet ontnemen, ik ben uitgestapt en ik kon zowaar een mooie serie van deze zeldzame roofvogel schieten.
Eind juli gingen we in noord Limburg langs de Tungelroyse beek op zoek naar libellen en de koninginnenpage. Die laatste hadden we daar voorgaand jaar al eens zien vliegen, maar nooit ging hij toen ook maar even zitten. We vonden dit keer deze mooie vlinder niet, maar op de stengels van de wilde peen ontdekte ik wel enkele rupsen die qua schoonheid al niet onderdoen voor het imago.
A U G U S T U S
Begin augustus logeerden we enkele dagen in een hotel in Wieringerwerf. We struinden in de buurt van Den Oever en Den Helder enkele natuurgebieden af en daar kon ik deze vliegende lepelaar fotograferen. Ook die fotografeerde ik vliegend al wel vaker, maar nu vond ik vooral de vleugelstand aansprekend.
Ook kon ik in een van die gebiedjes deze synchroon vliegende tureluurs fotograferen. De achterste is weliswaar niet helemaal scherp, dat komt door het gekozen diafragma en de afstand tussen de twee vogels, maar dat vind ik niet storend.
Bij het Balgzand zat een grote groep steltlopers, wel ver weg maar zo kon ik een overzichtsfoto maken. Het merendeel was bonte strandlopers, maar in de achtergrond zie je nog een rijtje rosse grutto's en enkele zilverplevieren in zomerkleed terwijl tussenin op de voorgrond nog enkele kokmeeuwen staan.
Vlakbij de militaire haven van Den Helder zwom een eider. Het is een mannetje dat nog gedeeltelijk in zomerkleed is. Ik volgde hem al lopend langs de oever waar hij regelmatig onder dook en op een gegeven moment ging hij na een duik even rechtop om z'n vleugels te strekken. Dit zijn altijd van die momentjes waarop ik dan zit (sta) te wachten.
Een stukje verderop stonden enkele meerpalen in het water, grote sterns gebruikten de Waddenzee als aanvliegroute om op deze palen te landen.
Het was vaak vechten om een plekje, hier hadden een visdiefje en een zilvermeeuw een paal veroverd. Ook hier vind ik de onscherpte van de zilvermeeuw op de achtergrond niet storend.
Na de hete zomer stond de heide op de Strabrachtse Heide, hier in de buurt, al vroeg in bloei. Ik ben er enkele keren naar toe geweest om, ondanks dat het niet mijn specialiteit is, te proberen wat landschapsfoto's te maken. Het was er erg mooi met afwisselend bloeiende heide en zandverstuivingen, maar hier doet het gemis aan filters zich toch voelen.
Ik mag graag in onze achtertuin fotograferen, je kunt in alle rust werken en wat creatief bezig gaan. Hier fotografeerde ik een heidelibel in tegenlicht. Ik heb bewust onderbelicht om de doorschijnende vleugels goed zichtbaar te maken waardoor een low-key effect ontstaat.
Half september waren we op vakantie in de Wieden/Weerribben. Tijdens een tochtje passeerden we onderweg een zonnebloemenveld. Ik ben dan altijd alert of er geen putters op zitten. Geen putter te zien, dan maar een foto van deze mooie bloem.
En dan eindelijk, hetgeen me in juli bij de Tungelroyse beek niet lukte om de koninginnenpage te vinden lukte me in september wel in de tuin van het bezoekerscentrum van de Wieden. Ik maakte er vele foto's waarvan deze van de vlinder op de verbena er eentje is met de bokeh van gele en paarse bloemen op de achtergrond.
Tijdens een wandeling door de Wieden kwam er plotseling een visarend overvliegen. Aanvankelijk was hij vrij ver weg, maar ik maakte toch maar enkele foto's voordat hij een heel stuk verder in een rietkraag landde. Deze foto's bleken achteraf allemaal onscherp (adrenaline) te zijn. We vervolgden onze wandeling in de hoop dichter bij die rietkraag te kunnen komen, ons verdekt op te stellen en te wachten totdat hij uit het riet zou opvliegen. En dat gebeurde, ik kon een mooie serie schieten omdat de visarend geruime tijd boven onze hoofden bleef cirkelen.
Hij vloog op een gegeven moment zo laag en was zo dichtbij dat ik echt moest uitkijken om hem helemaal op de foto te krijgen. Hier scande hij continu de omgeving onder zich.
Weer terug in onze achtertuin, tussen wat dode stronken van een schijnbeuk heb ik een pot van aardewerk geklemd. Deze boomkruiper was erg nieuwsgierig en ging even een kijkje nemen in de pot. Regelmatig zie ik hier ook mezen en mussen in zitten.
Eind september brachten we een bezoek aan het Wandelbos in Tilburg, waar zich een kolonie Siberische grondeekhoorns heeft gehuisvest. De diertjes schijnen ooit ontsnapt te zien uit een voormalige dierentuin die daar ooit was en kunnen zich daar goed handhaven en zelfs voortplanten. Het zijn ontzettend leuke beestjes en ook zeer fotogeniek, maar je moet een beetje geluk hebben, ze zijn razendsnel en laten zich niet altijd zien.
O K T O B E R
Begin oktober waren we op vakantie in Biggekerke. Tijdens een wandeling bij Westkapelle hing dit torenvalk vrouwtje even stil te bidden. Ik vond de houding wel mooi met ook nog een lichtje in het oog.
Een rondje lopen om de Westkapelse kreek leverde nog enkele leuke soorten op zoals dit dodaarsje. Er zat een groepje van een stuk of zes en het was even wachten voordat er eentje even wat anders deed dan rond dobberen en duiken.
Aanvankelijk dacht ik dat er enkele kuifeenden aan het spetteren waren totdat ik wat beter keek en zag dat het toppers waren. Ook een soort die al wat langer op mijn lijstje stond en die ik nu eindelijk kon afstrepen.
In een bosje bij de Westkapelse kreek waren we op zoek naar de Siberische boompieper. Volgens een vriendelijke Belg die we troffen op de begraafplaats in Westkapelle (jawel een uitstekende plek om vogels te spotten) waren er in dat bosje die dag twee gezien. Hij had er prachtige foto's van gemaakt. De Siberische boompiepers vonden we niet, als alternatief dit plaatje van een roodborsttapuit.
Tijdens een tripje naar de vogelhut in Wissenkerke ontdekte ik onderweg een hoogwatervluchtplaats. Het miegelde er van de vogels die regelmatig opvlogen. Hier een grote groep drieteenstrandlopers met enkele bonte strandlopers en zilverplevieren daartussen.
Het was daar een waar feest voor de vogelliefhebber en fotograaf. We zijn er de hele middag gebleven en ik maakte honderden foto's zoals hier van de vliegende drieteentjes met onder nog enkele zilverplevieren.
De drieteentjes en zilverplevieren die vooraan zaten vlogen steeds op als een golf de dijk over spoelde.
N O V E M B E R
In november waren we een paar dagen op Texel. Direct na het afrijden van de boot reden we naar de Petten en de Mokbaai. In de duinen tegenover de petten zat een torenvalk op een paal de resten van, ik denk een konijn, op te peuzelen. Hier heeft ze (een vrouwtje) een deel met een poot te pakken. En die ging helemaal naar binnen. De achtergrond is wat onrustig omdat die te dichtbij was, een groot diafragma helpt dan niet meer.
Van zo'n maaltijd vasthouden krijg je vieze poten, dus die moeten maar even schoongemaakt worden.
De volgende dag kon ik bij de Volharding een foeragerend drieteentje fotograferen. Het was werkelijk hondenweer, we hebben lang in de auto, die bijna van de dijk af spoelde, zitten schuilen en tussen het noodweer door kon ik enkele foto's maken.
Sommige prefereren het wad terwijl dit drieteentje de voorkeur gaf aan de branding om z'n kostje bij elkaar te scharrelen.
D E C E M B E R
In december slechts een foto, ik ben niet veel weggeweest in die maand. Tijdens een ritje door de Groote Peel fotografeerde ik deze buizerd op een puntige paal.
Slotwoord: Een late jaarafsluiting, ik hoop dat het nu snel wat beter weer wordt om er weer eens op uit te trekken. Ik schafte recent een andere camera aan die ik nog moet leren kennen en dat gaat tot nu toe wat moeizaam. Ik weet dan ook nog niet wat het volgende keer gaat worden en wanneer. Hopelijk tot snel.