Velduilen

Al jaren stond hij hoog op mijn wensenlijstje, zag er in diverse media prachtige foto's van voorbij komen en ging hij daardoor steeds meer tot mijn verbeelding spreken totdat ik afgelopen winter een bericht op waarneming.nl zag staan dat er in een polder in de omgeving van Den Bosch enkele velduilen waren gesignaleerd. Ik ben niet echt een soortenjager, maar dit buitenkansje wilde ik me toch niet laten ontgaan. Om niet op een waarneming af te gaan die eenmalig was heb ik de site enkele dagen in de gaten gehouden en toen ik zag dat de meldingen dagelijks bleven terugkomen ben ik er naar toe gereden. Er bleken zich een viertal uilen op te houden die zich vrij schuw gedroegen en veraf in het veld op een paaltje bleven zitten en af en toe, eveneens op flinke afstand, in de polder een voedselvlucht ondernamen.  Ik heb die middag toch wat foto's kunnen maken, maar besloot om niet lang te blijven en later nog eens wat vroeger terug te komen in de hoop dat ze dan wat dichterbij zouden komen. Enkele dagen later ben ik er 's-ochtends weer naar toe gereden. De uilen kwamen toen een stuk dichterbij en ik kon zowaar van dichtbij vluchtfoto's maken. Op een gegeven moment posteerde een uil zich op een paal direct langs de weg. Deze uil bleek totaal niet schuw en poseerde volop op nog geen 5 meter van de auto, waarna hij op redelijk korte afstand in het veld neerstreek. Ik heb die middag volop genoten en met een kaartje vol velduilbeelden ben ik huiswaarts gereden. Het was na jaren dan eindelijk toch gelukt.

Groeten,
Ad  

Bij de tweede sessie poseerde een velduil dichtbij op een paal.

Mijn eerste ontmoeting, ver weg en op een plastic paaltje.

Hier kwam de uil al een stuk dichterbij, je verbaast je dat zo'n grote vogel zijn evenwicht kan houden op zo'n dun paaltje..

En dat blijkt ook wel eens mis te gaan zoals hier blijkt, er moet flink worden bijgestuurd met de vleugels.

Op zoek naar veldmuizen speuren ze laag over de grond de weilanden af.

Leuk als ze met die grote felgele ogen als een torpedo naar je toe komen gevlogen.

Zoals hier goed te zien hebben velduilen een prachtig ronde gezichtssluier.

Dit schaap lijkt zich af te vragen "wat doet die vreemde snuiter hier".

Dan maar weer verder zoeken naar een sappige veldmuis.

Als je de foto's even aanklikt voor een vergroting is ook van opzij
is het gezichtsmasker goed zichtbaar evenals de kleine oorpluimpjes.




























Door vergrote gaten in hun nekwervels waar de slagaders doorheen lopen kunnen ze hun kop 270 gr. draaien zonder dat ze hun nek breken

Soms kwam er eentje vrij dichtbij langs vliegen en kon ik leuke vliegbeelden maken.

Het blog zou niet compleet zijn zonder foto van de vogel in het habitat waaraan hij zijn naam dankt.

Tenslotte mag deze met zijn indringende, speurende blik dit toch nog lang geworden blog afsluiten.

Bedankt voor het bekijken van deze foto's en tevens nog voor de belangstelling voor de foto's van mijn vorige blog over "Texel" (klik hier)