Feestmaal voor een buizerd

Enkele winters geleden ontdekte ik bij het voorbij rijden van een doodlopende weg in de berm een buizerd die zich tegoed deed aan een haas die, vermoed ik, kort daarvoor was doodgereden maar er nog redelijk gaaf uitzag. Ik ben er met de auto voorzichtig naar toe gereden en telkens, met al geopend raam en mijn camera in de aanslag, een klein stukje dichter genaderd tot ik op ongeveer 5 meter afstand stond. De buizerd ging zo op in zijn schranspartij dat hij mijn aanwezigheid duldde. Totdat er een oude man met de fiets aankwam die de buizerd wegjoeg en de haas doodgemoedereerd in zijn fietstas wilde stoppen. Hij had mij niet gezien, maar op mijn vraag wat hij ging doen antwoordde hij dat zo'n haas erg lekker is en dat hij hem dan ook wilde meenemen om op te eten. Toen ik zei dat ik de buizerd die hij zojuist weggejaagd had aan het fotograferen was legde hij de haas weer neer en vertrok. De buizerd was kennelijk zo opgegaan in zijn feestmaal dat hij na een kwartier weer terugkeerde en mij nog enkele leuke foto's gunde. Het was een zeer zonnige zondagmorgen in januari en ik had de grootste moeite om het contrast onder controle te houden.

Hartelijk dank nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over de krantenfoto's.

De buizerd komt met groot machtsvertoon aanvliegen om vanaf een goede positie zijn prooi te lijf te gaan. Even later zou hij de haas gaan mantelen om hem af te schermen tegen belagers.

Aanvankelijk vertrouwde hij het niet helemaal en keek alsmaar rond of de kust wel veilig was.

Nog altijd erg schuw en wantrouwig, maar vastberaden om deze prooi niet meer af te geven.

Klaar voor de maaltijd.

Even later klom hij er bovenop om van daaruit met zijn uitvallen te beginnen. Hier lijkt het of hij wat meewarig naar de haas kijkt alsof hij er medelijden mee heeft.

Hier toont hij zijn suprematie door bovenop zijn prooi te gaan staan.

Het begin is gemaakt, stukken vlees en huid worden er uit de haas gerukt, hier nog vrij rustig, maar allengs ging het met meer geweld gepaard.

Hier wordt de haas "gemanteld" om hem af te schermen tegen een paar eksters die op de loer stonden.

Hier met gespreide vleugels vol in de aanval om enkele hapklare brokken uit de haas te scheuren.

Soms ging dat met zoveel geweld gepaard dat de stukken vlees in het rond vlogen.

Nog een uitval waarbij hij zich helemaal schrap zet om er nog een stuk uit te scheuren.

Vol overgave en zich totaal niets meer aantrekkend van zijn omgeving en mijn aanwezigheid.

Tot slot nog een laatste stukje huid en haar voordat hij zijn schranspartij afsluit en voldaan en wel gevoed weer op de wieken gaat en mij met een prachtige, onvergetelijke ervaring achterlaat.