Succesvol broedgeval koereigers

In augustus j.l. publiceerde ik een blog over de koereigers in de Banen (klik hier) en sprak toen al he vermoeden uit dat ze wellicht op het eiland in het ven jongen hadden grootgebracht. Niet veel later werd dit vermoeden bewaarheid en tijdens weer eens een tochtje daar naartoe konden we ook een jonge koereiger zien en fotograferen. Hij zat weliswaar wat ver weg, maar met een beetje croppen met mijn huidige full-frame camera kon ik toch weel wat leuke plaatjes schieten. 

Enkele weken geleden tijdens een uitzending van het programma "Vroege Vogels" op tv kwam dit gebied en nog enkele andere die in de buurt liggen en waarover ik in bovengenoemd blog ook schreef voorbij en ook toen werden er beelden getoond van deze jonge koereiger. Een succesvol broedgeval voor de provincie Limburg net over de grens bij Noord-Brabant was voor zover bekend nog niet eerder voorgekomen. 

In dit blog foto's van de jonge koereiger en voor de variatie nog wat andere soorten die ik ook in dit gebied tegenkwam. Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over de eekhoorns. (klik hier)

Groet, Ad

Jonge koereiger tussen de vegetatie, zijn favoriete plekje. Meestal zat hij net achter het riet en was hij vanaf de plaats van waaruit je kunt fotograferen niet te zien. 

Een ongecropt beeld, je krijgt dan een indruk van hoe het gebied er uit ziet met op de achtergrond de bebossing van het eiland waar de koereigers gebroed hebben. 

Met wat meer voorgrond kwam de mooie roze vegetatie ook in beeld.

Enkele grauwe ganzen en wilde eenden hielden hem gezelschap. Behalve dat de jonge koereiger uiteraard een stuk kleiner is dan de oudervogels is hij hagelwit en mist hij ook de mooie gele veren in z'n kleed.

In de oeverbegroeiing zag ik deze dagpauwoog.

Als hij z'n vleugels dichtklapt zie je de kenmerken van de dagpauwoog niet meer en zou je zomaar kunnen denken dat het een andere soort is.

En ook deze bloedrode heidelibel kwam even lekker in het zonnetje zitten. Kenmerkend voor deze soort zijn z'n zwarte poten, geen andere heidelibel heeft die.

Boven het water in de oeverzone kon ik deze steenrode heidelibellen vastleggen die achter elkaar aan het jagen waren.

Een grote zilverreiger liep in het ondiepe ven te foerageren, ze zijn tegenwoordig in heel Nederland vrij algemeen. 

Ik kon z'n spiegelbeeld mooi meepikken.

 Met de fijne roze vegetatie op de achtergrond en het blauwe water zorgde dit voor een leuke combinatie.

Boven het eiland waar vaak ook een kolonie lepelaars zit kwam een vrouwtje bruine kiekendief aan vliegen.

Ik vind die windmolens meestal horizonvervuiling, hoewel hard nodig uiteraard willen we van de fossiele brandstof afkomen, maar ik vond het hier wel leuk dat de bruine kiekendief net in de ruimte tussen de wiek en bosschages in vloog. 

Ik was even naar de hut die ong. een km. verder ligt gelopen en zag nog net een ijsvogel in deze struik vliegen. Een beetje een zoekplaatje en omdat er verder weinig te zien was ben ik maar weer snel teruggelopen.

Daar zwom een dodaars, ik kon er alleen een zgn. kontfoto van maken, maar de bokehdruppeltjes tussen de waterplanten vond ik wel leuk.

En ook dit jonge waterhoentje kwam uit de oeverbegroeiing tevoorschijn.

De jonge koereiger zat er ook nog steeds, dus toch nog maar enkele foto's genomen.

Jonge koereiger, zo te zien zat hij er lekker op z'n gemak tussen de kleurige vegetatie.

Ik had gehoopt dat een van de ouders nog even langs zou komen om hem te voeren, maar dat geluk had ik helaas niet. Ach, je moet een keer tevreden zijn.

Vlak bij me kwam een gewone oeverlibel op dood takje van een bramenstruik zitten. Hij was al behoorlijk afgevlogen gezien de beschadigde linker vleugels.

Even later ging hij op het hek zitten waarachter we stonden te fotograferen. Hier zie je nog beter de beschadigde vleugels, er zal spoedig een einde aan zijn leven komen. Geen mooie achtergronden bij deze twee foto's omdat die zelfs voor een telelens te dichtbij waren.

Een grote zilverreiger begon op een gegeven moment een showtje te geven door voor het hek te gaan dansen.

Dat duurde maar heel even voordat hij op de wieken ging.

Reigers zijn superslanke vogels, als je de veren wegdenkt blijft er niet veel over.

Tegen een andere achtergrond kon ik tenslotte de bloedrode heidelibel nog fotograferen.

Ik vind het toch mooier als de kop van de libel niet achter de vleugels verscholen zit. Dan is het de uitdaging om een foto te maken vlak voordat hij gaat zitten want als ze gaan zitten klappen ze meteen die vleugels naar voren.

Omdat een broedresultaat een succesverhaal voor het zuidoosten van het land is mag dit panoramabeeld van de jonge koereiger dit blog afsluiten.

Slotwoord: De "bijvangsten" in dit blog zijn niet allemaal even spectaculair, maar om het verhaal van de koereigers te kunnen vertellen heb ik ze voor wat verstrooiing gebruikt. Tot de volgende keer.