Rondje regio

Bij mijn fotografie activiteiten wissel ik bezoekjes aan natuurgebieden af met het struinen door de regio. Meestal doe ik dat met de auto (mobiele schuilhut) en soms loop ik met mijn spullen een gebied in en zie ik wel wat ik onderweg tegenkom. Erg ver kun je op die laatste manier niet gaan, camera met een flinke telelens met converter en een nog zwaarder statief voor de stabiliteit weegt al gauw meer dan tien kilo. Als je dan ook nog een verrekijker om je nek hebt hangen ben je toch redelijk beperkt om een flinke afstand af te leggen, alhoewel ik zo wel eens een kilometer of tien rond sjouw. Behalve dat dat na enkele kilometers niet prettig meer is ben je teveel met je spullen bezig en ontgaan je soms dingen waarvoor je nou net gekomen was. Vandaar dat ik meestal kies voor de mobiele schuilhut die door dieren niet geassocieerd wordt met gevaar en die, in combinatie met een rijstzak op de raamstijl, een prima manier is om redelijk dicht bij dieren, vooral vogels, te komen.
Bijgaande foto's heb ik op verschillende, hierboven omschreven, manieren tijdens diverse rondjes door de regio geschoten. Een verzameling van vogels en landschappen op wisselende tijdstippen van de dag en dus onder heel uiteenlopende lichtomstandigheden.
Bedankt nog voor de reacties op mijn vorige blogbericht over Vogels-op-industrieterreinen en veel kijkplezier bij deze serie.

Vriendelijke groet,
Ad

Op een mistige ochtend maakte ik deze opnamen van een beekdal landschap. Ik hoopte dat in de loop van de ochtend de zon door de mist heen zou breken om in tegenlicht die sfeer vast te leggen. Dit gebeurde helaas niet, na enkele uren ben ik tot op het bot verkleumd door de ijzige wind die er stond vertrokken. De mist geeft nu een mysterieuze sfeer aan deze foto's.

Knotwilgen in een verlaten landschap.

Meanderende beek met de contouren van een markante boom.

Totaal andere lichtomstandigheden, grauwe ganzen op de trek.

En een wiekelende torenvalk.

Witgatje aan de rand van een snelstromend beekje. Ik wilde de beweging van het water accentueren met een wat langere sluitertijd wat erg lastig te combineren is met voldoende scherpte van dit continu op en neer wippende en zelden stil zittende vogeltje.

Het pad langs deze beek was beijzeld waardoor ik met de auto bijna enkele meters naar beneden gleed tot grote paniek van mijn vrouw die ook in de auto zat. Zij is met de camera uitgestapt en met kunst en vliegwerk heb ik de auto van de sloot weg kunnen manoeuvreren. Het was kantje boord.

In mooi licht dezelfde middag zat deze roodborst in een schermbloemige.

Op een braakliggend terreintje probeerde een fazant tussen de sneeuwresten deze zaaddozen te bemachtigen. Hij moest zich helemaal strekken om erbij te komen.

Hij stond weliswaar op een heuveltje, maar de achtergrond was te dichtbij om die wat rustiger in beeld te krijgen. Bovendien was het licht hier keihard.

In een plasje deed een vrouwtje kuifeend haar uiterste best om het mannetje te imponeren. De omgekeerde wereld!

Portretje van een knobbelzwaan, de statigheid straalt ervan af.

In de late namiddag lijkt de Peel wel in brand te staan.

Een groepje kramsvogels bijeen aan de rand van de Groote Peel.

Een andere groep kramsvogels die deel uitmaakte van een nog veel grotere groep die op de wieken ging in een weiland. Dit beeld zal niet bij iedereen in de smaak vallen, maar door de wat langere sluitertijd zit er volop beweging in.

Groepjes ganzen in tegenlicht in de laatste zon die steeds warmer kleurt......

....om tenslotte helemaal onder te gaan. Het licht in schril contrast met de eerste foto's.

Als toetje van dit weer veel te lange blogbericht nog een sperwermannetje dat we in de achtertuin zagen zitten terwijl we aan de ontbijttafel zaten. Even later dook hij in de wilgpeer achter een huismus aan, die schielijk over de klimopheg wegvluchtte.

Vogels op industrieterreinen

Als je aan vogels denkt verwacht je die over het algemeen in mooie natuurgebieden, aan de kust of in vogelvriendelijk ingerichte tuinen, maar er komt niet direct een associatie op met industriegebieden. Toch kun je ook daar vaak leuke soorten tegenkomen, vooral als het gebied nog in ontwikkeling is en nog niet alles is volgebouwd. Her en der vind je dan wat ruige terreintjes waar pionierssoorten als de patrijs en de kleine plevier zich uitstekend thuis voelen. (zie ook mijn blogbericht over de kleine plevieren) Maar ook andere soorten vinden hier blijkbaar voldoende voedsel en schuilmogelijkheden en ondanks het drukke autoverkeer hebben ze heel snel de patronen in de gaten waardoor ze zich veilig voelen.
Op zo'n klein industriegebiedje in de omgeving trof ik onderstaande soorten aan en vooral in de weekenden is het er erg rustig en kun je de auto in de gewenste positie manoeuvreren zonder ander verkeer lastig te vallen en op je gemak fotograferen.
Veel kijkplezier bij dit blogbericht en bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blogbericht over "terug naar de kust"

Vriendelijke groet,
Ad

Aan de rand van een plasje kwam een paartje putters wat drinken, in de modder vonden ze kennelijk nog wat insecten of mineralen.....

....om vervolgens aan de rand van het plasje wat uit te rusten.

Ook een witte kwikstaart liet zich daar regelmatig zien. Omdat er weinig kleur in zat heb ik deze foto omgezet in zwart/wit.

Een zwarte roodstaart (mannetje) op de uitkijk op een zandkluit.

Hierboven met kamillebloemen op de achtergrond en onder tussen het perzikkruid.

Bij een slootje liep een grote zilverreiger. Het licht op zijn verenkleed zorgde voor een spiegeling in het water.

Eksters vind je in vrijwel elk habitat, het zijn echte opportunisten.

Tussen de bandensporen van zware vrachtauto's was een gebiedje ontstaan met afwisselend plasjes en kluiten zand met daarop wat pioniersvegetatie. Enkele paartjes graspiepers scharrelden daar tussen op zoek naar insecten.

Altijd leuk als je een spiegeling in het water mee kunt pikken.

Tussendoor even de vleugels strekken.

En tot slot nog maar een close-upje.

Terug naar de kust

Van Oost-Brabant tot aan de Zeeuwse kust is weliswaar een knap eind rijden, maar toch wil ik er bij tijd en wijle naar toe. Je treft er soorten die je hier in de omgeving nooit ziet en verrassingen zijn niet uitgesloten. Na een flink stuk autosnelweg rijd ik vanaf de Volkeraksluizen secundair en bezoek en passant enkele vogelhutten. Soms heb je geluk, maar meestal valt dat wat tegen. Doordat er regelmatig mensen komen blijven de vogels toch wat verder weg en bovendien heb je meestal het licht aan de verkeerde kant. Ik begrijp ook niet waarom ze die vogelhutten niet zodanig plaatsen dat je het licht achter je hebt, niet alleen voor fotografen maar ook voor waarnemers met verrekijkers en telescopen is dat tegenlicht vaak hinderlijk.
In Zeeland kun je in slootjes en op weilanden van alles aantreffen en met een bezoek aan de Grevelingen, de Brouwersdam  en de Oesterdam is de kans dat je succes hebt en met leuke soorten op je geheugenkaartje thuiskomt niet denkbeeldig. Maar je moet er wel wat voor over hebben, op zo'n dag staat de km.-teller van de auto op 450.
Deze week was ik weer eens daar, maar eerst wil ik nog een serie laten zien die ik in oktober vorig jaar tijdens een rondje Zeeland schoot.
Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blogbericht waarin ik enkele van mijn betere foto's over 2014 liet zien (klik hier)

Vriendelijke groeten,
Ad

Onderweg zag ik o.a. een paartje torenvalken op en in een meidoornstruik waaraan nog enkele kleurige herfstblaadjes zaten. Het vrouwtje zat bovenop de struik, maar het mannetje bleef in de struik zitten zodat ik er geen goede foto van kon maken.

In een plasje scharrelde deze tureluur rond, je ziet ze helaas steeds minder. Het verenkleed is in de herfst en winter duidelijk minder getekend.

Aan de rand van dit plasje hield een paartje smienten zich schuil tussen de roodgekleurde zeekraal. Boven het vrouwtje, onder het mannetje.

Bij een klein natuurgebiedje zat een mannetje tapuit op een paal. Zo te zien heeft hij er vaker gezeten.

Deze aalscholver werkte lekker mee en wilde wel even poseren.

Scholeksters zijn er altijd wel te vinden. Geen spectaculaire foto, maar ik vond de onscherpe herhaling in de achtergrond wel aardig.

Een grote groep drieteenstrandlopertjes rustte dan weer uit op de basaltblokken aan de waterlijn om vervolgens massaal op te vliegen en een stukje verder weer neer te strijken.

Deze foto wat kleiner opgenomen omdat de scherpte op het randje is.

Er is er altijd wel een die zich verheven voelt boven de rest.

Omdat die zo mooi in het licht zat tenslotte nog een opname uit de serie van de torenvalk.