Nog meer Texel

In mijn voorlaatste blogbericht heb ik een deel van de beelden opgenomen die ik maakte in het voorjaar van 2014 op Texel. Deze waren vooral gemaakt in de zuidpunt van het eiland bij de Horsmeertjes en het plasje de Petten dat daar net voor ligt. Als je deze nog eens wilt bekijken klik dan hier
In dit bericht heb foto's opgenomen die op andere plaatsen op het eiland gemaakt zijn. Het zijn vogelsoorten die je met beetje geluk allemaal daar kunt aantreffen en dus bepaald niet zeldzaam zijn. Sommige soorten heb ik nog als registratieplaatje opgenomen, maar als het enigszins kan probeer ik toch wat van het gedrag van de soort in mijn foto's op te nemen. Het kan dan gaan om specifiek gedrag, maar meestal moet je genoegen nemen met een foto van een poetsende of badderende vogel of van een vogel in de vlucht, hetgeen al niet makkelijk is om die goed en scherp in beeld te krijgen.
Intussen zijn we zowel in 2015 als 2016 alweer een aantal keren op Texel geweest, deze foto's komen ongetwijfeld ook zo snel mogelijk in een blogbericht, maar het volgend bericht wil ik met wat paddenstoelenfoto's even bij de actualiteit van het seizoen blijven.
Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie reacties op de foto's van "Vogels op niet altijd even natuurlijke plekken" klik hier

Groeten,
Ad

De scholekster of in vogelaarskringen ook wel bonte piet genoemd. Op verschillende plekken van het eiland zijn bij de strandopgangen grote parkeerplaatsen aangelegd. Aan de randen van deze parkeerplaatsen liggen soms hopen stenen voor opslag die door soorten als de tapuit en de scholekster graag worden gebruikt als uitkijkpost.

Een heel andere uitkijkpost gebruiken deze twee scholeksters. Aan de rand van een weiland lag een flinke hoop maaisel van de slootschouwing waar ze insecten en ander eetbaars uit peuterden. Op de achtergrond is de boer volop met zijn tractor in de weer, maar dat stoort ze allerminst omdat ze daar helemaal mee vertrouwd zijn. Deze foto is gemaakt in de miezerige regen waardoor het lijkt of er veel ruis in zit.

Scharrelend tussen de uitgebloeide paardenbloemen.

In het Wagejot gaf een paartje steenlopers een mooie show om de dominantie weg. Het doet me op dit moment een beetje denken aan die twee haantjes die in de VS om een plek vochten.

Ook zij kunnen een flinke waffel opzetten.

Als de rust weergekeerd is eerst maar eens uitgebreid een bad nemen.

 Ik vind steenlopers in de vogelfotografie vaak een wat ondergewaardeerde soort, zeker het zomerkleed is prachtig.

Na het bad een een beschut plekje op de oever opzoeken om te poetsen en weer op te drogen.

Gele kwikstaart mannetje bij een rijk bloeiend weiland, waar zie je die nog.

Je gaat er spontaan van zingen.

Als je voorzichtig nadert kun je behoorlijk dichtbij komen. Zo'n zachte achtergrond werkt goed mee om diepte in de foto te krijgen.

De kokmeeuwen hadden er zin in en waren druk bezig om voor nageslacht te zorgen.

Een mannetje bergeend met de kenmerkende knobbel op zijn snavel. Een lastige vogel om goed te fotograferen door de grote contrastverschillen in zijn verenkleed. Een juiste belichting is essentieel om ook het oog in de donkeren kopveren nog zichtbaar te laten zijn.

Een kluut strekt even de poten op een schelpenstrandje.

Misschien een wat vreemde foto in deze serie, een bollenveld aan de Slufterweg . Ik heb deze foto bewerkt met een aantal filters en een vignet aangebracht waardoor er een schilderachtig effect optreedt.

De visdiefjes probeerden elkaar met een visje te verleiden

Een heel ander beeld van de visdiefjes, deze foto geeft mij een ultiem gevoel van vrijheid.

Ook in de vlucht is er voortdurend interactie tussen de paartjes.

Tegen de heldere lucht worden de oliekleuren van de kievit in vlucht mooi zichtbaar.

Deze wulp lijkt niks met de fotograaf te maken te willen hebben. Hij had juist een bad genomen en strekte op de oever zijn vleugels.

Rietgors mannetje op de uitkijk.

In een blog over de Wadden mag onze nationale weidevogel, de grutto, natuurlijk niet ontbreken.

Tussen het gras op de ondergelopen weide vinden ze allerlei wormen en slakjes.

Bij poetsende scholeksters wordt de prachtige structuur van de onderdekveren zichtbaar.

"Waaierstaartbontepiet" zou de naam van deze scholekster kunnen zijn.

Mannetje grasmus in het duinstruweel.

Met een beetje geduld beginnen ze al vrij spoedig te zingen.

Tot slot van dit veel te lange blogbericht een foto die ik gemaakt heb om de kwaliteit van mijn 300 mm. objectief i.c.m. een 2.0 converter te testen. De foto van het kerkje in Den Hoorn is gemaakt vanaf de Horsmeertjes, hemelsbreed een afstand van enkele kilometers. Ik heb hem door het atmosferische effect van de luchtlagen flink moeten bewerken, maar ben uitermate tevreden met deze lens.

Vogels op niet altijd even natuurlijke plekken.

Eerder al maakte ik een blogbericht over vogels op industrieterreinen (klik hier). In dit blogje enkele soorten die (vaak) voorkomen in een omgeving die er op het eerste gezicht niet echt natuurlijk uitziet en waarvan je zou verwachten dat het vogels niet echt uitnodigt om zich hier op te houden. Toch lijkt zo'n gebied dan op hun natuurlijke habitat en voldoet het kennelijk aan de eisen die ze aan zo'n omgeving stellen om er zich thuis en veilig te voelen en is daar voldoende voedselaanbod aanwezig om er zich te handhaven. Niet zelden brengen ze er zelfs hun jongen groot. In dit korte blogbericht heb ik enkele van die soorten opgenomen die ik er aantrof. Ik hoop dat jullie de moeite willen nemen om ze even te bekijken.
Bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blogbericht over het voorjaar op Texel. (klik hier) De foto's van latere bezoeken aan dit prachtige, vogelrijke eiland volgen spoedig.

Groeten,
Ad

Aan de rand van een bebouwd terrein met bedrijfsgebouwen maar ook enkele restanten van boerenactiviteiten stond nog een oud schuurtje waar de boer waarschijnlijk ooit wat gereedschap opborg. Een paartje gekraagde roodstaarten had dat gekraakt en via de openingen onder de golfplaten gingen ze naar binnen waar ze op dat moment al een nestje jongen grootbrachten.
De korstmossen op de golfplaten vond ik hier wel een leuke bonus.

Een andere soort die zich graag in een steenachtige omgeving ophoudt is de tapuit. Hier zit een vrouwtje zich te poetsen op een hoop stenen bedoeld voor de aanleg van parkeerplaatsen.

Het blauw op de achtergrond is de zijkant van een vrachtauto.

Tussen het grind van een parkeerplaats groeiden wat kruiden waar deze kleine plevier zich prima thuis voelde en er volop insecten wegpikte. Een echte pionierssoort die zijn jongen met gemak tussen de sintels of op een berg afval grootbrengt.

Puur gezichtsbedrog, deze putter lijkt wel in gevangenschap te leven en tegen de tralies van een kooi te hangen. In werkelijkheid is het een hek om een bedrijfspand op een industrieterrein. Als voormalig volièrehouder en deelnemer aan exposities heb ik ze zo vaak tegen een tentoonstellingskooitje aan zien hangen.

Zo ziet het er al weer heel wat natuurlijker uit tussen de uitgebloeide paardenbloemen, maar nog altijd met het gaas van een ander bedrijfspand op de achtergrond.

Een boom op de achtergrond waar het licht door het gebladerte scheen zorgde voor bokehringen.

Er werd volop voedsel voor de jongen aangesleept.

Tussen het voeren door zat het mannetje volop te zingen op het schuurtje, zijn territorium.

Nog een andere soort die zich graag in zo'n "rotsachtige" omgeving thuisvoelt is het kneutje.  Hier een mannetje met zijn prachtige rozerode borst. In de winter loopt deze kleur aanzienlijk terug.

Ik vond de stenen wel goed passen bij de kleur van de vogel, maar dat heb je natuurlijk niet in de hand.

Ook op zijn kop heeft hij die mooie rode kleur.


Slotwoordje: vaak probeer ik vogels zo dicht mogelijk te benaderen om ze groot in beeld te krijgen. Hier heb ik er bewust voor gekozen om wat meer van de omgeving te laten zien zodat de foto's ook aansluiten bij de titel van dit blogbericht.

Texel voorjaar 2014

Beelden van alweer even geleden, maar die ik toch graag nog wil laten zien. Meerdere keren per jaar gaan we naar het mooie en vogelrijke Texel, dit jaar zelfs al voor de derde maal en nog altijd ben ik er niet uitgekeken. Natuurlijk hoop je dan vroeg of laat eens op een ontmoeting met een draaihals of een blauwe kiekendief wat tot op heden nog niet het geval is geweest, maar steeds kom ik thuis met veel foto's waarvan ik er veel bewerk en dat is nou net de reden waarom het opnemen van deze foto's in een blog niet parallel loopt met het maken ervan.
In dit blog een deel van de voorjaarssessie 2014, veelal opnames die gemaakt zijn in de zuidpunt van Texel. Bij aankomst op het eiland starten we meestal bij de Horsmeertjes, waar je, zeker in het voorjaar, veel kleine zangertjes kunt aantreffen. Het zijn over het algemeen geen zeldzame soorten, maar mijn streven is erop gericht om ze zo goed mogelijk in beeld te brengen, waarbij ik vooral let op de omgeving en de achtergrond maar ook op de juiste belichting waarbij ik steeds meer neig naar het principe "expose to the right" om een zachte sfeer in de foto te krijgen en zo weinig mogelijk ruis. Aan jullie ter beoordeling of ik hierin geslaagd ben.
Bedankt nog voor jullie reacties op de serie over de rover van de ganzeneieren. ((klik hier)

Groeten,
Ad

Vechtende visdiefjes. Een hele tijd ben ik bezig geweest om vliegend in een mooie pose in een zachte sfeer te vangen. Beetje jammer dat de kop van de onderste vogel niet onder de vleugel uitkomt, aan de andere kant vind ik het wel mooi dat de staartpunten van de bovenste vogel net tot aan de vleugels van zijn rivaal komen.

Mannetje fazant op een duinhelling.

Ik houd het hier op een graspieper gezien de wat grove flankbestreping en de lange gekromde teennagels.

Op de hulst zag ik hem nog niet eerder.

Totaal anders op een gekleurd bramenblad met een zachte groene achtergrond.

Mannetje rietgors niet prominent in beeld maar in zijn habitat

De achtergrond is een bloeiend rietveld.

Ik heb hem niet horen zingen, gezien de donkere poten houd ik het op een tjif-tjaf.

Tjif-tjaf.

Dit kneu-mannetje vatte even post op een mooi kleurrijk plekje met korstmos.

Geen topfoto, maar nog nooit eerder kon ik een zingende nachtegaal fotograferen. Ze zijn erg schuw en duiken meteen in de vegetatie als ze je in de smiezen krijgen en dat is vaak eerder dan dat de fotograaf ze ziet.

Rietzanger, hoe kan het anders dan zingend alleen dit keer niet in het riet.

Mannetje grasmus

Mannetje grasmus, met de pose en de achtergrond was ik heel content.

Op een duintop stond een paartje kleine mantelmeeuwen die ik door het gras heen fotografeerde. Ik heb hier gekozen voor een panorama-uitsnede om de weidsheid van het duinlandschap te benadrukken.

In tegenstelling tot hierboven schijnen ze niets van elkaar te willen weten.

Mannetje rietgors op een duindoorn met ook duindoorn op de achtergrond.

Als je even geduld hebt gaan ze altijd wel zingen.

Mannetje bergeend tussen het riet bij een van de duinmeertjes.

Poetsende visdief op een schelpenstrandje.

Er lijkt gevaar van boven te komen, altijd zijn ze alert op eierrovende meeuwen.

Het gevaar lijkt weer geweken.

Aanvankelijk lijken ze elkaar te ontwijken.

Maar al gauw worden er aanvallen naar elkaar uitgevoerd, zonder elkaar te verwonden overigens.

Tot slot nog enkele beelden uit een serie van een paartje parende kokmeeuwen.

Dat duurt soms minutenlang.