Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

zaterdag 9 november 2024

Succesvol broedgeval koereigers

In augustus j.l. publiceerde ik een blog over de koereigers in de Banen (klik hier) en sprak toen al he vermoeden uit dat ze wellicht op het eiland in het ven jongen hadden grootgebracht. Niet veel later werd dit vermoeden bewaarheid en tijdens weer eens een tochtje daar naartoe konden we ook een jonge koereiger zien en fotograferen. Hij zat weliswaar wat ver weg, maar met een beetje croppen met mijn huidige full-frame camera kon ik toch weel wat leuke plaatjes schieten. 

Enkele weken geleden tijdens een uitzending van het programma "Vroege Vogels" op tv kwam dit gebied en nog enkele andere die in de buurt liggen en waarover ik in bovengenoemd blog ook schreef voorbij en ook toen werden er beelden getoond van deze jonge koereiger. Een succesvol broedgeval voor de provincie Limburg net over de grens bij Noord-Brabant was voor zover bekend nog niet eerder voorgekomen. 

In dit blog foto's van de jonge koereiger en voor de variatie nog wat andere soorten die ik ook in dit gebied tegenkwam. Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over de eekhoorns. (klik hier)

Groet, Ad


Jonge koereiger tussen de vegetatie, zijn favoriete plekje. Meestal zat hij net achter het riet en was hij vanaf de plaats van waaruit je kunt fotograferen niet te zien. 


Een ongecropt beeld, je krijgt dan een indruk van hoe het gebied er uit ziet met op de achtergrond de bebossing van het eiland waar de koereigers gebroed hebben. 



Met wat meer voorgrond kwam de mooie roze vegetatie ook in beeld.



Enkele grauwe ganzen en wilde eenden hielden hem gezelschap. Behalve dat de jonge koereiger uiteraard een stuk kleiner is dan de oudervogels is hij hagelwit en mist hij ook de mooie gele veren in z'n kleed.


In de oeverbegroeiing zag ik deze dagpauwoog.


Als hij z'n vleugels dichtklapt zie je de kenmerken van de dagpauwoog niet meer en zou je zomaar kunnen denken dat het een andere soort is.


En ook deze bloedrode heidelibel kwam even lekker in het zonnetje zitten. Kenmerkend voor deze soort zijn z'n zwarte poten, geen andere heidelibel heeft die.


Boven het water in de oeverzone kon ik deze steenrode heidelibellen vastleggen die achter elkaar aan het jagen waren.


Een grote zilverreiger liep in het ondiepe ven te foerageren, ze zijn tegenwoordig in heel Nederland vrij algemeen. 


Ik kon z'n spiegelbeeld mooi meepikken.


 Met de fijne roze vegetatie op de achtergrond en het blauwe water zorgde dit voor een leuke combinatie.


Boven het eiland waar vaak ook een kolonie lepelaars zit kwam een vrouwtje bruine kiekendief aan vliegen.


Ik vind die windmolens meestal horizonvervuiling, hoewel hard nodig uiteraard willen we van de fossiele brandstof afkomen, maar ik vond het hier wel leuk dat de bruine kiekendief net in de ruimte tussen de wiek en bosschages in vloog. 


Ik was even naar de hut die ong. een km. verder ligt gelopen en zag nog net een ijsvogel in deze struik vliegen. Een beetje een zoekplaatje en omdat er verder weinig te zien was ben ik maar weer snel teruggelopen.


Daar zwom een dodaars, ik kon er alleen een zgn. kontfoto van maken, maar de bokehdruppeltjes tussen de waterplanten vond ik wel leuk.


En ook dit jonge waterhoentje kwam uit de oeverbegroeiing tevoorschijn.


De jonge koereiger zat er ook nog steeds, dus toch nog maar enkele foto's genomen.


Jonge koereiger, zo te zien zat hij er lekker op z'n gemak tussen de kleurige vegetatie.


Ik had gehoopt dat een van de ouders nog even langs zou komen om hem te voeren, maar dat geluk had ik helaas niet. Ach, je moet een keer tevreden zijn.


Vlak bij me kwam een gewone oeverlibel op dood takje van een bramenstruik zitten. Hij was al behoorlijk afgevlogen gezien de beschadigde linker vleugels.


Even later ging hij op het hek zitten waarachter we stonden te fotograferen. Hier zie je nog beter de beschadigde vleugels, er zal spoedig een einde aan zijn leven komen. Geen mooie achtergronden bij deze twee foto's omdat die zelfs voor een telelens te dichtbij waren.


Een grote zilverreiger begon op een gegeven moment een showtje te geven door voor het hek te gaan dansen.


Dat duurde maar heel even voordat hij op de wieken ging.


Reigers zijn superslanke vogels, als je de veren wegdenkt blijft er niet veel over.


Tegen een andere achtergrond kon ik tenslotte de bloedrode heidelibel nog fotograferen.


Ik vind het toch mooier als de kop van de libel niet achter de vleugels verscholen zit. Dan is het de uitdaging om een foto te maken vlak voordat hij gaat zitten want als ze gaan zitten klappen ze meteen die vleugels naar voren.


Omdat een broedresultaat een succesverhaal voor het zuidoosten van het land is mag dit panoramabeeld van de jonge koereiger dit blog afsluiten.

Slotwoord: De "bijvangsten" in dit blog zijn niet allemaal even spectaculair, maar om het verhaal van de koereigers te kunnen vertellen heb ik ze voor wat verstrooiing gebruikt. Tot de volgende keer.

maandag 21 oktober 2024

Eekhoorns

In de loop der jaren hebben al heel wat eekhoorntjes onze tuin bezocht en ik maakte er ook best veel foto's van. Jaren geleden heb ik er wel eens enkele blogs aan gewijd, samen met de tuinvogels, maar nooit specifiek alleen van de eekhoorns. Afgelopen jaren heb ik diverse eekhoorns mos en gedroogd gras zien verzamelen waarmee ze de ceder inklommen waar hoog in de top al jarenlang een paartje eksters huist. Het kwam geregeld tot schermutselingen tussen die twee soorten en ik heb eens gezien dat de eekhoorns een ei uit het eksternest stalen. Ik weet niet of de eekhoorns in dat nest of elders in de tuin. b.v. de klimophaag een nestje jongen hebben grootgebracht, maar plotseling zagen we soms wel vijf jonge eekhoorntjes door de tuin dartelen. Daar moest ik natuurlijk foto's van maken. Op diverse dagen heb ik in enkele sessies heel wat foto's gemaakt, waarvan ik een heel klein deel hier laat zien. Het is me niet gelukt om alle vijf de jonge eekhoorntjes in een beeld te vangen, drie was het maximum, ze gaan razendsnel en zitten zelden even stil. Het viel overigens nog niet mee omdat ik in de boom steeds met tegenlicht fotografeerde terwijl ik lager steeds met de hele donkere achtergrond van de hederahaag moest dealen. Dan zie je toch het voordeel van een systeemcamera die een vrij groot dynamisch bereik heeft en bovendien weinig ruis geeft bij een hoge iso waarde als ik tegen die donkere achtergrond moest fotograferen. De meeste foto's maakte ik op iso 1000 terwijl ik die ook regelmatig opschroefde tot 3200. Onder dergelijke omstandigheden komt het fotograferen op de M-stand ook goed tot z'n recht, als je eenmaal op het onderwerp (de eekhoorn) hebt belicht maakt het niet meer uit of je tegen een lichte of donkere achtergrond fotografeert.

Veel kijkgenoegen bij dit blog en bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de kwakken. (klik hier)

Groet, Ad


Eekhoorn zoals ik hem vaak zag in de Gleditsia (Valse christusdoorn)


Eekhoorn op de nestkast die zo vaak gebruikt werd als uitvalsbasis voor hun speelse capriolen. Deze nestkast zou er misschien voor geschikt zijn, maar toch is het niet zo dat de eekhoorns daar in genesteld hebben.


Als een aapje hingen ze vaak op hun kop tegen de boomstam of tak.


Zoals ik in mijn inleiding al aangaf maakte ik de eerste serie foto's op een vrij donkere dag op 3200 iso om toch op een sluitertijd van 1/500 sec. uit te komen zodat ik onverwachte bewegingen van de eekhoorntjes toch scherp in beeld kon krijgen.


Op een gegeven moment ontdekten ze de Cotoneaster die tegen de stam van de ceder aan groeit.


Die losse takjes vonden ze wel interessant, er werd volop aan geknabbeld.


Ze onderzoeken werkelijk alles en die mooie pluimstaart houdt ze bij alles wat ze doen in balans. Ze zijn daar ook erg zuinig op zoals verderop in het blog zal blijken.


Overal wordt aan gesnuffeld, ik vermoed dat ze daarbij ook geursporen afzetten.



Leuk om te zien hoe ze af en toe hun mond (bek kan ik het niet noemen) opendoen, mogelijk communiceren ze daarmee naar elkaar.



Die pluimstaart is constant in beweging.


Eindelijk lukte het me om twee jonge eekhoorntjes in beeld te krijgen. Alle foto's tot nu toe nam ik op een vrij donkere dag in juli op een iso-waarde van 3200. In de nabewerking hoefde ik maar minimaal wat ruis te verwijderen.


De volgend dag was het veel lichter weer en kon ik volstaan met 1000 iso. Door het hardere licht krijg je meteen ook een heel andere kleurbalans.



Dit eekhoorntje begon op z'n gemak aan het onderhoud van z'n staart.


Zo te zien voelde hij zich daarbij met dichtgeknepen ogen helemaal zen.


Toen ik zag dat hij na een tijdje aan mijn aanwezigheid gewend was ben ik heel voorzichtig wat dichterbij gegaan en dat liet hij goed toe. 


Hij ging al snel verder waarmee hij bezig was. Elk stukje staart werd met zorg onder handen genomen.


Nog een klein stukje dichterbij worden steeds meer details zichtbaar, de snorharen kun j tellen.


Een ander eekhoorntje had kennelijk iets lekkers gevonden en zat dat in de boom op te peuzelen, z'n staart over zich heen gevouwen. Ik kwam er achter dat dit vooral doen als ze zich in rust op hun gemak voelen. 


Toen hij het op had pakje ook hij z'n staart er maar eens bij om te zien of die ook nog wat onderhoud nodig had.


Het leverde dit komische plaatje op.


Flosonderhoud.


Elk plukje haar werd zorgvuldig onderhanden genomen.


Op een gegeven moment zochten ze wat toenadering tot elkaar en kwam er meer actie.


Dat leidde al gauw tot gespeel en geren achter elkaar van een rode en een wat meer donkerkleurige eekhoorn. Het kan bijna niet anders dan dat het broertjes/zusjes van elkaar zijn uit een en hetzelfde nestje.


Als je in de handmatige stand goed belicht focust je camera niet op de achtergrond en blijft je onderwerp goed belicht zelfs met tegenlicht.


Het zijn ware acrobaten, ondersteboven naar beneden klauteren is geen enkel probleem.


Waar ben je nou?


Kiekeboe.


Met diafragma f6.3 kreeg ik een fijne scherptediepte met onscherpe voor- en achtergrond, met in die achtergrond wat bokehringetjes.


De enige foto waarop ik drie eekhoorns tegelijk, in polonaise, in beeld kreeg.


Nog een foto waaruit hun lenigheid blijkt.


En zijn donkere broertje/zusje deed daar niet voor onder. Uit het niets komt hij tevoorschijn.


Om ook die oude nestkast maar eens gaan te verkennen.


Goedgekeurd om ook eens even te gebruiken om te poetsen.


Eerst die buik maar eens onder handen nemen. Met twee pootjes tegelijk, eekhoorns hebben vaak last van vlooien en teken.


Even zwaaien naar de fotograaf, die oksel daar kan ik toch niet bij komen.


Hier kun je mooi zien dat eekhoorns echt bol ogen hebben.


Toen hij klaar was op die nestkast ging hij maar weer eens kijken of hij op de grond nog iets van z'n gading kon vinden. Als je dit zo ziet snap je niet dat ze niet van die stam af vallen maar blijkbaar kunnen ze hun "voetjes" omkeren bij het naar beneden lopen langs een stam zodat ze altijd grip houden.


Tenslotte de laatste foto waar de rode en de zwarte eekhoorn tegenovergesteld synchroon langs de stam lopen.

Slotwoord: Ik heb wekenlang van deze leuke diertjes in onze tuin kunnen genieten en maakte heel veel foto's waarvan ik er plm. 120 bewerkte en waarvan na lang selecteren deze toch nog flinke serie over bleef. Volgend jaar hoop ik weer meer van het gedrag deze rakkers te kunnen zien en wil ik bekijken of ik wat experimenten met ze bij onze tuinvijver kan doen. Ondertussen ga ik bekijken waar mijn volgend blog over zal gaan. Tot de volgende keer.