Vliegende witkop

In mijn 1e kwartaaloverzicht liet ik al wat foto's zien van staartmezen die in 2024 in onze tuin gebroed hebben. Dit waren veelal foto's waarin de vogels op takjes of een stam zaten. In mijn blog van april 2024 heb ik een beeld opgenomen van een vliegende staartmees. Dit was een opname uit een serie waarbij ik me had toegelegd op het vliegend fotograferen van deze kleine wendbare vogeltjes. Ik heb me daarbij vooral geconcentreerd op de witkop(pige), het mannetje van dit paartje. Dit kostte heel wat tijd en mislukkingen, maar na verloop van tijd kreeg ik er steeds meer vat op. Het vergt buiten het goed weten wat de mogelijkheden van je camera zijn ook uiterste concentratie want het gaat allemaal razend snel. Omdat ik er een projectje van had gemaakt wilde ik het niet bij die ene foto zoals hierboven genoemd laten en in dit blog heb daarom wat beelden uit deze serie opgenomen, beelden die overgebleven zijn van de velen die in de prullenbak zijn beland.

Bedankt voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over "Helenaveen en de Mortelen" (klik hier) en veel kijkgenoegen bij dit blog. 

Groeten, Ad

De foto die ik zelf wellicht de meest geslaagde vond vooral door de gespreide vleugels en de blik naar de camera en daarom het spits mag afbijten. Het is de foto die in mijn overzicht van april stond.

Hier vliegt het mannetje voor de taxus waar het paartje een nestje in had gebouwd.

Soms kwam hij naar me toe vliegen, lastig om dan een scherpe foto te maken, hij vliegt al gauw in de onscherpte.

Ik fotografeerde vanuit een geopend slaapkamerraam, dat was ongeveer op gelijke hoogte als waar ze later het nestje gingen bouwen in de taxus.

Hier kijkt hij al naar het plekje waar het vrouwtje intussen zit te broeden.

Tijdens het broeden vloog hij af en toe eens naar het nest om te kijken of alles goed ging met het vrouwtje.

Je moet bij deze vorm van fotografie natuurlijk een beetje geluk hebben dat foto's tussen zitten waar de vogel een mooie houding heeft, liefst met gespreide vleugels waar de vleugelpennen zichtbaar zijn. 

Als hij zo in de lucht hangt vind ik dat toch wat minder spannend, maar omdat ie hier zijn pootjes zo mooi vooruit steekt heb ik hem toch opgenomen.

Dan vind ik zo'n foto toch interessanter. De achtergrond is overigens het asfalt van het wegdek voor ons huis.

Bij de snelle wendingen die ze tijdens het vliegen maken wordt de lange staart als roer gebruikt.

Op een gegeven moment ben ik wat gaan experimenteren met de sluitertijd om beweging in de vleugels te krijgen, hier 1/1600 sec. wat vrij lang is voor een kleine snel vliegende vogel.

Hier vloog hij wat hoger zodat ik ook de achter de weg liggende groenstrook in beeld kreeg.

Vliegende staartmees, in de meeste gevallen varieerde de sluitertijd tussen de 1/2500 en 1/4000 sec.

Op een gegeven moment was het zover dat er jongen waren. Het mannetje kweet zich goed van zijn taken en sleepte voortdurend wormpjes aan.

Het aanvliegende mannetje met een lekkere worm voordat hij het nest in duikt.

Dit vond ik de meest geslaagder foto die ik maakte van de voermomentjes.

Nog enkele beelden van de vliegende witkop waarbij ik de houding wel leuk vond. Hier piept het oogje net tussen de vleugelpunt door.

Met gestrekte vleugels en vooruit gestoken pootjes.

Met een snelle wending vloog hij recht naar me toe om als een volleerd acteur zijn kunsten te tonen.

Tot slot nog een foto waar hij net als bij de beginfoto als een engel in de lucht hangt.

Slotwoord: Als je de beelden zo achter elkaar ziet lijken ze vrij gemakkelijk te maken, maar er niet alleen ontzettend veel tijd in gaan zitten, maar ook een onwaarschijnlijke maar onvermijdelijke hoeveelheid foto's zijn in de prullenbak verdwenen. Tot de volgende keer.