Woodscapes

Sinds ik vele jaren geleden begon met natuurfotografie ben ik altijd een enorme bewonderaar geweest van mooie, superscherpe en liefst zo groot mogelijk in beeld gebrachte vogels. Als kind al droomde ik ervan ook ooit eens van die prachtige platen te maken waaraan ik me in boeken en natuurdocumentaires vergaapte. Met mijn eerste analoge spiegelreflex, een Practica, maakte ik zelfs foto's van foto's uit die boeken. Ook op vakantie ging altijd een camera mee, aanvankelijk een box-cameraatje en later ook een spiegelreflex, om tijdens die vakanties vooral mooie landschappen te fotograferen. Je krijgt dan ook steeds meer oog voor andere vormen van natuurfotografie zoals zoogdieren-, planten-, paddenstoelen-, vlinders-, en libellenfotografie. 

Enkele jaren geleden deed, onder invloed van de schilderkunst, het abstracte en creatieve zijn intrede in de natuurfotografie. Aanvankelijk moest ik daar erg aan wennen, maar gaandeweg keek ik toch met bewondering naar de resultaten die via diverse technieken, zoals ICM en dubbele belichting werden behaald en ook met met oude vintage-lensjes bleken leuke resultaten te behalen. Nadat ik jaren geleden als eens aan de slag ging met springstaartjes en bosfoto's waarbij de camera met een wat langere sluitertijd verticaal werd bewogen vond ik het tijd om me daar eens wat meer in te verdiepen en schafte ik recent het nieuwe boek "Creatieve Natuurfotografie" aan. Er bleken tal van creatieve technieken te zijn, zoals b.v. het Orton- en het Adamski-effect om je foto's een wat meer abstracte uitstraling te geven.

In dit blog heb ik enkele foto's opgenomen die ik tijdens een sessie in het bos heb gemaakt, weliswaar terughoudend, niet iedereen zal hiervan immers gecharmeerd zijn. Je moet voor dit soort fotografie royaal de tijd nemen om te experimenteren, maar vooral ook om los te komen van het idee om altijd maar scherpe foto's te willen maken. Het leidt ook tot veel mislukkingen en prullenbakmateriaal en je kunt niet twee keer dezelfde foto maken. Enfin, kijk maar wat jullie ervan vinden, hoe dan ook ik blijf een fan van mooie strakke foto's, maar het weerhoudt me niet om af en toe eens te experimenteren en te onderzoeken wat er met onze geavanceerde apparatuur allemaal mogelijk is. 

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blog met foto's die ik in onze tuin maakte. (klik hier)

Groeten, Ad

Deze iconische solitaire beuk heb ik al vele malen gefotografeerd, hij vormde tijdens deze sessie een van mijn onderwerpen waar ik wat langer bij stil bleef staan.

Beukenlaan in strijklicht.

Een afgebroken tak van deze beuk zorgt voor een enigszins abstract patroon.

Dit beekdal heb ik met een dubbele belichting gemaakt waardoor er een geringe onscherpte ontstaat. Als je zo'n foto met wat dichtgeknepen ogen bekijkt gaat hij een beetje richting een schilderij. Het licht viel mooi op de bomenrij links.

Hier heb de onscherpte nog wat verder doorgevoerd. 

De onderwerpen liggen in deze tijd in het bos letterlijk voor het oprapen. Hier een al wat vergaan blad van een populier.

De solitaire beuk van de eerste foto zoals ik hem "normaal" gefotografeerd heb.

Dezelfde beuk met een dubbele belichting gefotografeerd.

En nogmaals dezelfde boom, ook met dubbele belichting in abstractie gefotografeerd.

Porseleinzwammetje op een boombast die helemaal met wortels was omgroeid.

Beukenlaan in herfsttinten.

Ook wel eens leuk om zo'n laan in portretstand te schieten, je krijgt nog meer van de prachtig gekleurde boomkronen in beeld.

Of een close-up van de oplichtende beukenblaadjes.

Op de oude beukenbomen groeien vaak allerlei mosjes. 

Op een omgevallen berk vind je altijd wel paddenstoelen.

Verderop in het bos kwam ik een compositie met herfstkleuren tegen waarvan ik dacht dat ik daar in de abstracte/creatieve toer wel wat mee kon.

En dit is het geworden.

Kleurenpallet op de bosbodem.

"Geschilderd boslandschap.

In een ander deel van het bos tref je een perceel waar voorheen een dichte opstand met sparren stond. Tijdens een flinke storm enkele jaren geleden is het grootste deel gevloerd en thans schieten er weer allerlei inlandse boompjes maar ook jonge sparren uit.

Met een flinke onderbelichting en een koele witbalans kon ik er deze foto van maken.

Als vuurwerkhater wens ik jullie met deze foto van een boomkroon een spetterend oudjaar.

Slotwoord: Alle foto's in dit blog zijn handmatig gemaakt. Ik denk dat met een statief weer heel andere resultaten te halen zijn, maar omdat de herfstkleuren inmiddels verdwenen zijn zal ik daarvoor tot volgend jaar moeten wachten.

Helaas lukt het mij niet om dit jaar een jaarverslag te produceren. Ik heb n.l. grote problemen met mijn bestanden, er is in elk geval wat ik gezien heb van januari en februari veel beschadigd en ik heb nog niet verder durven kijken. Weet ook niet of het aan de computer, de programma's of het geheugenkaartje ligt, moet dat nog uitzoeken. 

Daarom wens ik jullie nu alvast een prettige jaarwisseling en goed begin van 2026. Tot in het nieuwe jaar. 

In de tuin

Na een blog over de prachtige flora en fauna in Burgers Zoo vandaag weer terug naar buiten, weliswaar niet naar een natuurgebied maar heel dicht bij huis n.l. onze achtertuin. In deze tijd waar het alweer bijna winter lijkt en de paddenstoelen al weer voor een belangrijk deel verdwenen zijn lijkt het erop dat de foto's in dit blog terug gaan naar de zomer, maar niets is minder waar. Deze foto's zijn vrij recent genomen, eind september en oktober. Ik zag nog volop insecten en kikkers en zelfs begin november vlogen hier nog steeds libellen boven de tuinvijver.  

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn blog over Burgers Zoo. (klik hier)

Groeten, Ad

Zittend op het terras, ook wel eens fijn om je niet in allerlei bochten te hoeven wringen voor een foto, ben ik bezig geweest om tegenlichtfoto's te maken. Hier een bruinrode- of steenrode heidelibel. Het onderscheid is zeer miniem en zeker in tegenlicht is dat nauwelijks waarneembaar. 

Groene kikker in de vijver bezig met rek- en strekoefeningen.

In enkele potten staan Spaanse margrieten in allerlei kleuren. Ik heb er deze uitgepikt voor tegenlichtopnames. Bijzonder dat juist deze kleur erg in trek was bij insecten en libellen bleek later. 

Zoals deze blinde bij.

Ik zag dat er steeds een blauwe glazenmaker boven de tuinvijver aan het jagen was. Ik weet dat ze af en toe heel even stil blijven hangen en maakte deze foto, maar dat moest beter kunnen.

Na wat oefenen en variëren met de camera-instellingen kon ik deze serie maken.

Je hoeft niet eens zo'n snelle sluitertijd te gebruiken, hier zat ik op 1/640 sec. met een iso van 400 en om de achtergrond lekker vaag te houden een diafragma van f6.3

Blauwe glazenmaker. Ik gebruik nooit de knop voor onder- of overbelichting, doe dat gewoon met het instelwieltje voor de sluitertijd. Bij een systeemcamera zie je in je zoekerbeeld dan direct het resultaat.

Blauwe glazenmaker. Door de relatief lange sluitertijd en het tegenlicht kreeg ik een fijne glinstering op de onscherpe vleugels.

Aan de rand van de vijver staat deze hosta waarvan het blad al volop aan het verkleuren was.

Ik vind het wel leuk om af en toe wat te experimenteren met onscherpte, hier fotografeerde ik de spiegeling van een Japanse esdoorn in het water met de bokehbollen die door de onscherpte ontstaan van het licht dat tussen de takken door valt. 

Een blog zonder vogel is voor mij bijna ondenkbaar. Dit roodborstje kwam even kijken of er in de oevervegetatie iets van zijn gading te vinden was. Leuke vogeltjes, ze zijn altijd nieuwsgierig en zoeken je altijd op als je in de tuin bezig bent.

Terug naar de heidelibel, hier op het loof van een Spaanse margriet. 

Heidelibel, althans dat denk ik, in mijn veldgids staat hij n.l. afgebeeld met een zwart pterostigma (de vlekjes op de vleugels) terwijl ze hier duidelijk rood zijn.

In de tuin stond een kamerplant, een soort Kalanchoe met hele kleine scheutjes die aan het blad groeien. Als die scheutjes van het blad op de potgrond vallen komen er weer nieuwe plantjes uit. Ik kon er deze zachte opname van maken.

Nog een keer terug naar de heidelibel die bij nader inzien denk ik toch een bruinrode is. Een steenrode zou een soort van zwarte hangsnor hebben die hier ontbreekt. Een ander kenmerk is blijkbaar de stand van de legboor, maar gezien het hier een mannetje betreft is dat dus geen determinatiepunt.

Bruinrode heidelibel. Om de achtergrond heel donker te houden en het tegenlicht te accentueren zodat er wat brandrandjes ontstaan heb ik bewust flink onderbelicht.

Tenslotte, omdat we binnenkort voor kerst weer de kerstboom gaan optuigen hier alvast een slinger in de vorm van dit spinnenweb. 

Slotwoord: Een kort blogje deze keer en waarschijnlijk tevens het laatste voor dit jaar. Ik wil nu alle zeilen bijzetten om straks in december weer een jaaroverzicht klaar te hebben, maar of ik het ga redden weet ik niet, ik heb nog zoveel uit te zoeken. We gaan het zien. Tot dan.

Burgers Zoo

Op 20 september j.l. waren we op uitnodiging van CameraNu te gast in Burgers Zoo. Er was die dag een event georganiseerd, gedurende de hele dag werden er lezingen op het gebied van natuurfotografie gegeven door professionele natuurfotografen, je had voor een aantrekkelijke prijs toegang tot het park, parkeerplaats, onbeperkt koffie/thee en tijdens de middagpauze een heerlijk buffet met eten uit allerlei wereldkeukens. Uiteraard waren ook alle bekende cameramerken aanwezig om hun spullen te promoten.

De interessante lezingen waar ik voor had ingeschreven namen al zoveel tijd in beslag dat er in de middag niet zo heel veel tijd meer resteerde om nog het park te bezoeken. Toch zijn we daar nog een uurtje geweest en om te voorkomen dat ik de hele dag met mijn zware telelens moest rondsjouwen had ik het kleine Helioslensje met een tussenring op m'n camera geschroefd. Je bent dan uiteraard wel behoorlijk beperkt want foto's van veraf of van grote dieren gaat je dan absoluut niet lukken, maar ik vond het wel een uitdaging om uit te vogelen wat ik dan wel met zo'n lensje zou kunnen doen en wat te experimenteren. Ik stond er overigens versteld van wat sommige mensen dan op zo'n dag meenemen, ik zag diverse "fotografen" zelfs met bolderkarren vol met apparatuur en statieven rondlopen, beetje decadent wel.

Maar goed, beperkt dus, maar de grote conferentiezaal bleek in de bush te zijn gebouwd en ik ontdekte al gauw genoeg dat zich leuke hagedissen tussen de beplanting ophielden en bovendien waren daar prachtige bloemen en planten te bewonderen. Verder hebben we nog even het aquarium bezocht en ik hoopte daar wat mooie, kleurige kwallen te kunnen fotograferen. Die heb ik helaas niet gezien, maar hoewel erg moeilijk heb ik toch wat vissen kunnen fotograferen. Heel lastig, je hebt er heel weinig licht, je moet door het vuile glas fotograferen, je hebt met allerlei kleuren kunstlicht te maken en er hangt constant een soort van mistsluier in de aquaria. De iso-waarde moest flink omhoog, wat ruis was dan vaak onvermijdelijk, enfin ik heb geprobeerd om er met dat lensje van een paar tientjes toch wat van te maken hetgeen ik hier laat zien.

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn blog over de grutto en de graspieper. (klik hier)

Groeten, Ad

Dit prachtig gekleurde hagedisje van slechts 10 cm. lang luistert naar de naam marmeranolis, in goed Nederlands westelijke smaragdhagedis. 

Ik zag dit piepkleine beestje tussen de struiken van de bush uitkomen en hoopte dat hij zich nog wat beter zou laten zien.

Langzaam kwam hij tussen de takken tevoorschijn.

En leek mijn wens in vervulling te gaan.

Uiteindelijk kon ik deze foto van dit prachtige beestje maken. Het is erg lastig fotograferen met de Helios, zeker met een tussenring, je hebt een zeer beperkte scherptediepte en je moet alles ook de scherpstelling handmatig instellen.

In de bush waren ook prachtige bloemen te bewonderen waarvan ik naam niet weet en ook niet heb kunnen achterhalen. Ik heb veel pogingen ondernomen bij Obsidentify, maar dan kreeg ik namen waarvan ik zeker weet dat die niet kloppen. Er zat nog een klein insect op de bloemkelk zag ik achteraf.

Bij de vorige foto stelde ik scherp op de bloemkelk, hier op de meeldraden, zo klein is de scherptediepte van deze lens.

Ook deze rode bloem vond ik de moeite waard om op de foto te zetten.

Dezelfde bloem als hierboven vanaf een ander standpunt.

Deze kelkbloem leek wel op die van een hibiscus, hij zal ongetwijfeld anders heten. Hier is goed te zien waarom ik dit Helios lensje koester, een mooi bokeh.

We liepen even verder naar de tropische vlindertuin en kwamen daar ook prachtige soorten tegen, zoals deze Papilo dardanus. Een Nederlandse naam heb ik er niet voor.

Dezelfde soort maar een al zeer afgevlogen exemplaar.

Een andere, grote vlinder die je in vrijwel alle tropische vlindertuinen tegenkomt is deze blauwe Morpho. Een beetje tegendraadse compositie omdat ik de bokehbollen van het licht dat door het palmblad scheen mee wilde nemen.

Dezelfde foto maar nu een compositie zoals het eigenlijk 'hoort". Nu heb ik rechts wel meer het effect van de lens in beeld. Ik kon geen keruze maken.

En zo ziet hij er dan uit als deze vlinder zijn vleugels opendoet en dan zie je ook meteen waaraan hij zijn naam te danken heeft.

Ik vind het dan ook wel weer leuk om wat te experimenteren, zoals met dit vlindertje dat net boven de rand van een blad uit stak. De pootjes zie je door het blad heen.

In de vlindertuin bevinden zich ook enkele waterpartijen waar in een soort mangrove deze wenkkrabben zitten.

Een andere mooie vlinder was deze Hamadryas amphinome ofwel de rode crackervlinder. Waar hij die naam vandaan heeft is me een raadsel, maar misschien is het een vrouwtje dat hier de haardos van mijn vrouw verkiest als zitplaats.

Nog een andere soort hangend aan een takje waarvan ik de naam schuldig moet blijven. Ik vergat een foto te maken van het bord met de namen van de verschillende soorten die in de tuin voorkomen.

Nog een soort waarvan ik de naam evenmin weet, maar met het geel/rood en witte vleugelranden vind ik het een prachtige soort.

Dezelfde soort qua foto een stuk minder dan voorgaande, maar omdat kop, voelsprieten en roltong in de lichtbol vallen mag hij toch meedoen.

Van de tropische vlindertuin naar het aquarium waar het al net zo warm was en waar het nog lastiger fotograferen was zoals ik in mijn inleiding al zei. Ook hier moet ik in de meeste gevallen de namen van de soorten schuldig blijven.

Een joekel van een mooi getekende baars.

Ik denk aan een soort lipvis met de complementaire kleuren geel en blauw.

Hier is wat beter te zien waarom ik denk dat het een soort lipvis is, een kleurig geheel.

Dezelfde vis maar ik vond het hier wel leuk dat de kleuren van de kop en hals terugkomen in het water voor de vis.

Een joekel van een vis, ik denk aan een tandbaars.

De laatste foto uit het aquarium, dit prachtig gekleurde visje. Hier zie je ook goed het zgn. swirly bokeh dat deze lens veroorzaakt.

We gingen nog even terug naar de bush om een kop koffie te drinken voordat we naar huis gingen. Ik zag daar nog een ander soort hagedisje dat z'n kop boven een blad uit stak.

Toen hij wat ging verzitten kon ik het niet laten de achtergrond in de foto mee te nemen.

Hij had waarschijnlijk een aanval van een ander dier overleefd gezien het stukje staart dat hij miste, een eigenschap overigens van hagedissen als ze aangevallen worden. Het stukje staart groeit overigens weer terug.

Enkele van die prachtige planten wilde ik toch ook nog wel even meenemen, zoals deze die wel wat op een vlierbes lijkt.

Dit blijken de bloemen of vruchtjes van een cacaoboom te zijn.

Ik vond deze oranje bloem met witte uitsteeksel heel bijzonder.

Of dit iele gele bloemetje met oranje kern.

Nog een laatste mooie kelkje waarvan de kleur contrasteert met het blad op de achtergrond.

Bij de uitgang heb ik nog een poging ondernomen om deze Afrikaanse pinguïns te fotograferen. Als ik over het hek ging hangen kon ik ze net in de scherpte krijgen. Eigenlijk is dit lensje hiervoor ongeschikt, maar je ziet hier wel heel goed het draaiende bokeh.

Afrikaanse pinguïn.

De Afrikaanse pinguïn deed ons uitgeleide.

Tenslotte nog een foto van het hagedisje, de marmeranolis, dat ik zo mooi vind. De eerste foto heb ik hier een kwart slag gedraaid, beetje onnatuurlijk zo die tak, maar dan kreeg ik hem wat groter in beeld.

Slotwoord: Na dit hele lange blog volgende keer weer terug naar de reguliere natuurfotografie in het veld. Tot dan.