Groene- en zwarte specht

Zoals ik in mijn vorige post al aangaf wil ik in de komende berichten nog enkele spechtensoorten laten passeren. Dit keer is de groene specht aan de beurt, het schijnt een lastige soort om te fotograferen omdat hij schuw en waakzaam is. Bovendien komt hij lang niet overal in Nederland voor, het is een bewoner van bosgebied en cultuurlandschappen. Vandaar dat hij wellicht bij nogal wat vogelfotografen op het verlanglijstje staat. Afgelopen jaren heb ik hem op diverse plekken kunnen fotograferen, zowel hangend tegen een boomstam, maar vooral zittend op een grasveld waar hij met zijn lange krachtige snavel grote gaten kan maken op zoek naar emelten (larven langpootmug) en engerlingen (larven meikever). Zijn aanwezigheid laat zich dan achteraf meestal verraden door de grijze uitwerpselen die gelijkenis vertonen met een kegel van sigarettenas.  Hij maakt een schril, lacherig geluid dat onmiskenbaar is t.o.v. andere soorten.
Al jaren bezoeken met enige regelmaat enkele paartjes onze achtertuin en hierbij doet zich een heel merkwaardig fenomeen voor, waarvan ik tot op heden de reden nog niet heb kunnen achterhalen. Groene spechten hebben namelijk een witte iris, terwijl diverse vogels die onze tuin bezoeken aan een kant een witte en aan de andere kant een zwarte iris bezitten. Aanvankelijk dacht ik dat beide ogen deze afwijkende kleur vertoonden, tot ik er bij het fotograferen achter kwam dat het slechts een oog betrof en dat zich deze afwijking bij meerdere vogels voordeed. Ik ben er nog niet achter kunnen komen of ze door dat ene oog wel kunnen zien en of deze afwijking erfelijk is. Het mannetje zou n.l. een jong van het enkele jaren eerder gefotografeerde vrouwtje kunnen zijn. Als er iemand is die hier iets meer van weet dan verneem ik dat graag.
Hartelijk dank nog voor de leuke reacties die ik op mijn vorige blog over de grote bonte specht "klik hier" mocht ontvangen.

Groeten,
Ad

Close-up van een vrouwtje, te herkennen aan de zwarte baardstreep die bij de mannetjes rood is, waarbij de grote krachtige snavel meteen opvalt.

Een beproefde methode als je een groene specht tegen een boomstam ziet hangen: vaak draait hij rond de stam en probeert als het ware verstoppertje met je te spelen. Ga voorzichtig dichterbij als hij tegen de achterkant van de stam hangt en stop dan weer. Hij heeft dan vaak niet in de gaten dat je dichterbij gekomen bent. Herhaal dit steeds tot je dicht genoeg bij gekomen bent om foto's te kunnen maken.

Deze en onderstaande twee foto's maakte ik op een camping in Zeeland. Het had die nacht flink geregend en toen ik 's-morgens het gordijn van de caravan open maakte zag ik in een plasje deze badderende groene specht zitten. Ik heb voorzichtig het raam  geopend zodat ik enkele foto's kon maken.

Vrouwtje met een donkere iris, gefotografeerd in oktober 2007 en flink in de rui.

Mogelijk hetzelfde vrouwtje gefotografeerd in mei 2008.

Mannetje eveneens met aan een kant een zwarte iris, gefotografeerd in 2012. Mogelijk is dit een jong van het vrouwtje van 2008, waaruit misschien geconcludeerd zou kunnen worden dat er een erfelijke factor in het spel is.

Ook in de winter zoeken ze onder het sneeuwdek naar wormen en larven.

Ook in de winter van 2013 lieten de vogels met de afwijkende oogkleur zich regelmatig zien en ook toen heb ik ze gefotografeerd. Ik heb door de vele foto's die ik maak echter een aanzienlijke achterstand in de bewerking ervan opgelopen, wellicht komen die in een latere blog nog eens aan de orde.

Tot slot nog enkele foto's van de zwarte specht, ze zitten meestal erg hoog in een boom. Het is me nog niet echt goed gelukt om hiervan kwalitatief goede foto's te maken, dat is dan ook een van mijn wensen voor de nabije toekomst.

Grote bonte specht

De komende berichten wil ik wat posts laten zien van de diverse spechtensoorten die ons land rijk is, welgeteld zijn dat er zes, maar het is me nog niet gelukt om ze alle zes voor de lens te krijgen.
Als eerste wil ik starten met waarschijnlijk wel de meest voorkomende, de grote bonte specht die ik de afgelopen jaren in verschillende settings heb gefotografeerd. De eerste foto´s dateren van 2009, ik vond het toen al heel wat en ook heel spannend als ik een grote bonte specht kon fotograferen. In 2011 kon ik met mijn afstandbediening, terwijl ik zelf op gepaste afstand bleef, foto´s maken bij de nestboom van een paartje spechten, terwijl ik afgelopen winter bezig ben geweest om ze niet alleen van heel dichtbij te fotograferen, maar heb ik ook geprobeerd wat van het gedrag van deze prachtige vogel vast te leggen.
Veel kijkplezier en nog hartelijk bedankt voor de leuke reacties op mijn vorige blog over de blauwborsten (klik hier)

Groeten,
Ad

Mannetje grote bonte specht te herkennen aan zijn rode kruin, recent gefotografeerd.

Hier is duidelijk te zien dat ze hun stugge staart vaak gebruiken als een soort derde poot.

Op een vrijwel horizontale tak zie je ze niet zo vaak.

Bovenstaande drie foto's maakte ik in 2009 toen nog met mijn Nikon D70, ik was er erg blij mee.

In 2011 nestelde een paartje in een half vergane eik in een oud bos. Hier hangt het mannetje voor het nestgat.

Hier komt hij met zijn snavel vol insecten aanzetten, ze hebben inmiddels jongen.

De jongen zitten al voor het gat te wachten om het voer aan te nemen.

Na het voeren worden de uitwerpselen van de jongen mee naar buiten genomen om het nesthol schoon te houden en predatoren niet op het spoor te zetten.

Afgelopen winter heb ik me toegelegd op zowel close-ups met een rustige achtergrond waarvan ook de openingsfoto een voorbeeld is, alsmede wat gedragsfoto's waar ik wat meer van de omgeving in beeld gelaten heb, maar daardoor soms wel wat rommeliger ogen.

Hier zie je goed dat spechten, in tegenstelling tot veel andere vogelsoorten, slechts drie in plaats van vier tenen hebben, waarvan er twee naar voren zijn geplaatst en een naar achter.

Soms zitten ze zowaar op een tak zonder hun staart te gebruiken.

Wat kleiner in beeld, maar het licht viel hier mooi op de vogel en een rododendron tegen een verder donkere achtergrond.

Als een stelletje kwajongens waren deze  twee heren rond een boom verstoppertje aan het spelen. Uiteindelijk bleek het te gaan om de gunst van een vrouwtje.

Even kijken waar mijn tegenstander gebleven is.

En verder gaat de schijnvertoning.

Tussen alle schermutselingen in even uitpuffen op een heg.

Tot slot nog een portretje.

Blauwborsten

Er zijn de afgelopen tijd al heel wat mooie foto's voorbij gekomen van blauwborsten en ik wil daarbij niet achterblijven. De laatste blogs die ik postte lieten nogal wat verscheidenheid van soorten zien, maar omdat dit zo'n hele mooie, bijzondere soort is wil ik dit blog volledig aan de blauwborst wijden, waarbij ik een overzicht heb opgenomen van de foto's die ik gedurende 3 jaar van deze moerasvogel heb gemaakt. Je hoopt dan natuurlijk dat de kwaliteit steeds toeneemt. Een vrij zittende, zingende vogel is dan natuurlijk al heel mooi, maar het ultieme doel is om een mannetje te fotograferen dat zingend zijn kenmerkende vlucht uitvoert waarbij hij met gespreide staart als een parachuutje uit de lucht komt vallen waarbij de prachtige oranje/zwarte banden zichtbaar worden. Het eerste is dit jaar wel aardig gelukt, maar die landende vliegenier blijft voorlopig nog als doelstelling staan. Och ja, een mens moet iets te wensen houden. Veel kijkplezier.
Hartelijk dank nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over "Lauwersmeer en de Wadden"

Met vriendelijke groet,
Ad

                                                                             2010

Een van mijn eerste blauwborsten op een lelijke weipaal, destijds bewerkt waarbij ik de vogel teveel in het midden plaatste en verzuimde het takje rechts weg te halen.

Dezelfde weipaal, waarbij de grassprieten rondom m.i. wel iets toevoegen. Een mooiere houding van de vogel en met warmer licht van de ondergaande zon later op de middag.

In een rommelige omgeving tussen de afgestorven varens waarbij wel mooi de oranje/zwart gebandeerde staart te zien is. Ik ga deze foto nog eens opnieuw bewerken waarbij ik de storende horizontale en verticale stengel weghaal.

Zoals ik hierboven al aangaf zou ik deze foto nog eens opnieuw bewerken waarbij de horizontale en verticale stengel wegvalt. Met name Huub was erg benieuwd, welnu zie hierboven het resultaat, ik vind hem zelf zo in elk geval een stuk beter.

Vrijzittend op een boomtak.

Letterlijk en figuurlijk het hoogste lied zingend tussen de ontluikende boomknoppen.

                                                                                                 2012

Aanvankelijk erg schuw bleef dit exemplaar onder in de vegetatie zitten.

Hier is overigens duidelijk zichtbaar dat we te maken hebben met de witgesterde blauwborst, een ondersoort.

Langzaam legde hij zijn schuwheid wat af en kwam uit het struikgewas omhoog en zette het op een zingen.

Even later zette hij in het topje van de boom een geweldige keel op.

Een ander mannetje heeft postgevat op de met korstmos bedekte takken.

De witgesterde kwam uiteindelijk op enkele meters van me vandaan op een stronk op ooghoogte zitten zingen.


                                                                                                  2013

Wat rommelige achtergrond, maar ik vond ze niet echt storend omdat de takken waar het om gaat goed meedoen in de compositie.

Maar soms ging hij ook even mooi vrij zitten.

Dit jaar lukte het me uiteindelijk om hem vrijzittend op een mooie stronk en met een zachte achtergrond in diverse houdingen te fotograferen.

Tenslotte liet hij mij nog even vol in zijn snavel kijken.
Volgend jaar kom ik weer terug om hem hopelijk als parachutist te fotograferen.