Bij mijn fotografie activiteiten wissel ik bezoekjes aan natuurgebieden af met het struinen door de regio. Meestal doe ik dat met de auto (mobiele schuilhut) en soms loop ik met mijn spullen een gebied in en zie ik wel wat ik onderweg tegenkom. Erg ver kun je op die laatste manier niet gaan, camera met een flinke telelens met converter en een nog zwaarder statief voor de stabiliteit weegt al gauw meer dan tien kilo. Als je dan ook nog een verrekijker om je nek hebt hangen ben je toch redelijk beperkt om een flinke afstand af te leggen, alhoewel ik zo wel eens een kilometer of tien rond sjouw. Behalve dat dat na enkele kilometers niet prettig meer is ben je teveel met je spullen bezig en ontgaan je soms dingen waarvoor je nou net gekomen was. Vandaar dat ik meestal kies voor de mobiele schuilhut die door dieren niet geassocieerd wordt met gevaar en die, in combinatie met een rijstzak op de raamstijl, een prima manier is om redelijk dicht bij dieren, vooral vogels, te komen.
Bijgaande foto's heb ik op verschillende, hierboven omschreven, manieren tijdens diverse rondjes door de regio geschoten. Een verzameling van vogels en landschappen op wisselende tijdstippen van de dag en dus onder heel uiteenlopende lichtomstandigheden.
Bedankt nog voor de reacties op mijn vorige blogbericht over
Vogels-op-industrieterreinen en veel kijkplezier bij deze serie.
Vriendelijke groet,
Ad
Op een mistige ochtend maakte ik deze opnamen van een beekdal landschap. Ik hoopte dat in de loop van de ochtend de zon door de mist heen zou breken om in tegenlicht die sfeer vast te leggen. Dit gebeurde helaas niet, na enkele uren ben ik tot op het bot verkleumd door de ijzige wind die er stond vertrokken. De mist geeft nu een mysterieuze sfeer aan deze foto's.
Knotwilgen in een verlaten landschap.
Meanderende beek met de contouren van een markante boom.
Totaal andere lichtomstandigheden, grauwe ganzen op de trek.
En een wiekelende torenvalk.
Witgatje aan de rand van een snelstromend beekje. Ik wilde de beweging van het water accentueren met een wat langere sluitertijd wat erg lastig te combineren is met voldoende scherpte van dit continu op en neer wippende en zelden stil zittende vogeltje.
Het pad langs deze beek was beijzeld waardoor ik met de auto bijna enkele meters naar beneden gleed tot grote paniek van mijn vrouw die ook in de auto zat. Zij is met de camera uitgestapt en met kunst en vliegwerk heb ik de auto van de sloot weg kunnen manoeuvreren. Het was kantje boord.
In mooi licht dezelfde middag zat deze roodborst in een schermbloemige.
Op een braakliggend terreintje probeerde een fazant tussen de sneeuwresten deze zaaddozen te bemachtigen. Hij moest zich helemaal strekken om erbij te komen.
Hij stond weliswaar op een heuveltje, maar de achtergrond was te dichtbij om die wat rustiger in beeld te krijgen. Bovendien was het licht hier keihard.
In een plasje deed een vrouwtje kuifeend haar uiterste best om het mannetje te imponeren. De omgekeerde wereld!
Portretje van een knobbelzwaan, de statigheid straalt ervan af.
In de late namiddag lijkt de Peel wel in brand te staan.
Een groepje kramsvogels bijeen aan de rand van de Groote Peel.
Een andere groep kramsvogels die deel uitmaakte van een nog veel grotere groep die op de wieken ging in een weiland. Dit beeld zal niet bij iedereen in de smaak vallen, maar door de wat langere sluitertijd zit er volop beweging in.
Groepjes ganzen in tegenlicht in de laatste zon die steeds warmer kleurt......
....om tenslotte helemaal onder te gaan. Het licht in schril contrast met de eerste foto's.
Als toetje van dit weer veel te lange blogbericht nog een sperwermannetje dat we in de achtertuin zagen zitten terwijl we aan de ontbijttafel zaten. Even later dook hij in de wilgpeer achter een huismus aan, die schielijk over de klimopheg wegvluchtte.
