Een andere soort is de flamingo, erg sierlijk, maar komt hier in Nederland slechts op een tweetal plaatsen voor t.w. een kleine populatie in het Grevelingenmeer een een geïsoleerde populatie in het Zwillbrockerven bij de Duitse grens in de buurt van Groenlo.
Nog weer een andere, hele sierlijke steltloper is de groenpootruiter en aan deze soort wil ik dit blogbericht wijden. Tijdens een van mijn sessies vorig najaar in een poging vliegende ijsvogels te fotograferen verscheen er plotseling een groenpootruiter in mijn beeldveld die uitgebreid poseerde en ging foerageren wat ik van deze soort nog niet eerder gezien had. Ik liet me dit buitenkansje niet ontnemen en verlegde mijn aandacht direct naar deze prachtige vogel, de ijsvogel even latende voor wat het was, die kwam een andere keer wel weer aan bod.
Ik hoop dat jullie ook, net als ik, genieten van deze, weliswaar niet kleurige maar wel hele elegante, vertegenwoordiger van de steltlopersfamilie, alhoewel de life-momenten natuurlijk niet te vergelijken zijn met foto's.
Bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blogbericht over de geoorde futen "klik hier"
Groeten,
Ad
Als je hem door het water ziet schrijden is het een en al sierlijkheid......
....en elegantie.
Mooie, verfijnde en geschubde tekening in het bovendek van het verenkleed, groen/gele poten en een iets opgewipte snavel. Door het vrijwel ontbreken van een staart toont het torpedo-achtige lijf nog "strakker".
Altijd leuk bij watervogels als je het spiegelbeeld mee kunt fotograferen al gaat dat wel ten koste van een laag camerastandpunt.
Soms liep hij even in de schaduw van de oeverplanten hetgeen mooie structuren in het water opleverde.
Zo'n foto oogt dan wat rommeliger, maar deze omgeving maakt toch ook deel uit van het biotoop en met de spiegeling van het riet in het water vind ik het wel kunnen.
Soms zette hij het ineens op een lopen.....
......om vervolgens hollend met geopende snavel insecten van het wateroppervlak op te scheppen. Dergelijk gedrag zag in wel eens in natuurdocumentaires bij meeuwensoorten die eitjes en insecten opscheppen.
Ook werden er weekdiertjes uit de bodem gepeurd.
Met een natuurlijk kader toch net weer even anders.
Met de spiegeling van de kleuren in het water ontstaat een wat herfstachtige sfeer.
Dit is eigenlijk de enige foto die ik heb kunnen schieten waarop de groenpootruiter niet "strak" in zijn veren zat.
Om even later weer in al zijn elegantie door het water te rennen. De foto lijkt scheef te staan, maar het oog staat loodrecht boven de schaduw in het water.
Tot slot, omdat ik het niet kan laten, nog enkele zacht afgewerkte plaatjes en een close-up toen hij vlak voor de oever voor me langs liep.
Slotwoord: bedankt voor het kijken naar deze toch weer wat lang uitgevallen serie. In een volgend blogbericht wil ik wat foto's laten zien van ijsvogels waarbij het me eindelijk gelukt is deze vliegend en duikend te fotograferen. Tot de volgende keer.
