Steenuiltjes

Inmiddels zitten we alweer even in de herfst en daarmee hebben we het seizoen van de vlinders, libellen en in insecten weer voor een jaartje achter ons gelaten. Op dit moment komen er in de diverse blogs en andere community's volop paddenstoelen voorbij, die zeker met het vochtige weer van de laatste week letterlijk en figuurlijk uit de grond rijzen. Daarnaast hebben veel natuurfotografen zich in de afgelopen weken weer gelaafd aan de hertenbronst. Ook ik heb me wat dat betreft niet onbetuigd gelaten en zal deze foto's ongetwijfeld nog eens in een blog opnemen.
Maar als rechtgeaard vogelliefhebber vond ik het eigenlijk wel weer eens tijd worden voor wat vogelfoto's.
In dit en enkele volgende blogs wil ik u daarom enkele (inlandse) uilensoorten laten zien, werk dat ik recent, maar ook in de loop der tijd gemaakt heb. In dit eerste uilenblog mag het leuke, kleine steenuiltje de aftrap doen.
Veel kijkplezier en als u na het bekijken van deze foto's een reactie wilt achterlaten, stel ik dat zeer op prijs.

Met vriendelijke groet,
Ad

Het steenuiltje is onze kleinste inlandse uilensoort, niet groter dan plm. 23 cm. en houdt met dit formaat ongeveer het midden tussen een spreeuw en een merel. Het is een standvogel, die vaak overdag jaagt en die leeft van wormen, insecten, larven, slakken maar ook kleine vogels en zich vooral ophoudt op in en bij oude schuren, liefst met een pannendak en broedt niet alleen in deze schuren maar ook graag in oude knotwilgen en in aangeboden nestkasten.
Als je, als natuurliefhebber/fotograaf eenmaal zo'n plek weet moet je er erg zuinig op zijn, hij blijft als standvogel dan vaak jarenlang op datzelfde plekje.

Hier fotografeerde ik hem op een met golfplaten bedekt dak van een oude schuur in een agrarisch landschap in de buurt van Helmond. Het licht was hier vrij frontaal waardoor de kleur van het uiltje vrij hard overkomt.

Op een andere ochtend ben ik teruggegaan en heb mijn schuiltent zodanig geplaatst dat ik met het licht "mee"
kon fotograferen waardoor de kleuren veel warmer werden.

Met poetsen brengen ze een belangrijk deel van de dag door.

Die ochtend was ik er getuige van dat het uiltje een braakbal produceerde, maar het moment van uitbraken ging zo snel dat deze foto's de nodige scherpte ontberen.

Er werd flink gekokhalsd om de braakbal op te rispen.

Zo, het karwei is geklaard, de braakbal ligt voor hem op de balk.
Na deze sessie is hij waarschijnlijk van deze plek verjaagd, ik ben er daarna nog vaak geweest, maar ik heb hem er nooit meer gezien. Jammer.

Afgelopen voorjaar kon ik hem op een camping ergens in Utrecht fotografen. Al direct na aankomst had ik hem gespot en hij verbleef regelmatig in een sparrenperceel achter onze kampeerplek.

Ook hier was het licht vrij "hard", maar op zo'n moment mag je niet kieskeurig zijn.

Een geliefde plek, op het pannendak van een oude schuur. Deze foto's maakte ik afgelopen voorjaar ergens aan de rand van de Peel.

Alhoewel ik het niet heb kunnen constateren heeft het paartje uiltjes in deze schuur waarschijnlijk gebroed.

Ook hier was het lastig om tegen de lichte achtergrond de foto's juist te belichten.

Hartelijk dank voor uw belangstelling.

Blauwtjes

Hoewel we intussen al ruimschoots in de herfst zitten, wil ik toch nog even terugblikken op de prachtige zomer met zijn uitstekende vlinderperiode. Veel blauwtjes zijn in de diverse blogs al voorbij gekomen en ik wil hier een apart blog wijden aan deze prachtige vlindersoort.
Veel kijkgenoegen en hartelijk dank nog voor de leuke reacties op mijn vorige blog over de wat minder bekende vlindersoorten. (klik hier)

Met vriendelijke groet,
Ad

Als eerste, de meest algemene soort, het icarusblauwtje. Ondanks dat hij veel voorkomt is het niet de minst mooie soort zoals je hierboven aan de twee mannetjes met hun hemelsblauwe bovenvleugels kunt zien.
Ik was op zoek naar het pimpernelblauwtje en trof deze twee in een mooie pose aan tussen de grasstengels.

De bovenvleugels van de vrouwtjes zijn heel anders gekleurd zoals je op deze foto's kunt zien.

Ze zitten graag op het St. Jacobskruiskruid.

De ondervleugels van het icarusblauwtje zijn minder blauw, maar grijsbruin met oranje vlekken en wit omrande zwarte stippen.

Blauwtjes zitten ook graag in een verticale positie.

Het boomblauwtje, blauwwitte ondervleugels met zwarte stippen.

Hier zijn zowel de onder- als de bovenvleugels zichtbaar, in dit geval van het vrouwtje.

Hier eveneens een beeld van zowel de onder- als bovenvleugels, in dit geval van het mannetje dat veel smallere donkere delen heeft.

Het heideblauwtje, kenmerkend zijn de zwarte halvemaantjes rond de oranje vlekken.

Hier op de dopheide.

De bovenvleugels van het mannetje zijn glanzend donkerblauw.

De bovenvleugels van het vrouwtje zijn donkerbruin.

Als laatste het pimpernelblauwtje, niet de mooiste, maar wel een zeldzame soort die in Nederland, na herintroductie, slechts op enkele plekken voorkomt.

De bovenvleugels zijn blauwzwart.

Aan de waardplant, de grote pimpernel, heeft het vlindertje zijn naam te danken.

Alhoewel hij ook wel andere planten bezoekt.

In deze serie ontbreekt nog het gentiaanblauwtje, ik ben er naar op zoek geweest en heb de waardplant met eitjes erop wel gevonden, maar het blauwtje liet zich niet zien. Volgend jaar hoop ik dit vlindertje op dit mooie plantje aan mijn collectie te kunnen toevoegen.

En omdat ik ze zo mooi vind ter afsluiting nog deze icarusblauwtjes.

Enkele minder algemene vlindersoorten

Zoals in mijn vorige blog aangekondigd wil ik dit keer enkele wat minder algemene en wellicht ook minder bekende vlindersoorten  laten zien. Het vlinderseizoen ligt voor dit jaar al weer bijna achter ons, maar deze fleurige fladderaars houden misschien het zomergevoel nog wat langer vast.
Ik hoop dat jullie ervan genieten, veel kijkgenoegen in elk geval en iedereen bedankt die even naar mijn vorige vlinderblog ("Vlinders 2") heeft willen kijken en de moeite genomen heeft om een reactie achter te laten.

Met vriendelijke groet,
Ad

Dambordje, een soort die houdt van droge zonnige weiden en in Nederland vrij zeldzaam. Deze fotografeerde ik op de grens van Zuid-Limburg en België.

Het vrouwtje met een geelgrijze ondervleugels.

Dambordje op een weideklokje.

Hier is goed te zien waar de vlinder zijn naam aan te danken heeft.

Dambordje op op een ook al niet alledaagse plant, de ratelaar.

Groot dikkopje, weliswaar niet echt zeldzaam, maar ik heb toch de ervaring dat hun voorkomen heel plaatsgebonden is. Deze fotografeerde ik in de Groote Peel.

Opmerkelijk zijn de grote ogen en de zwarte geurvlag op de voorvleugels.

Mi-vlinder, een dagactieve nachtvlinder, met wat fantasie is het profiel van een heks te herkennen met een haakneus en een puntkin.

Spiegeldikkopje, een zeer zeldzaam vlindertje, weliswaar niet endemisch voor de Peel waar ik deze fotografeerde, maar komt slechts op enkele plekken in Nederland voor.

Aan de bovenzijde zien ze er opmerkelijk eenvoudiger uit. Hier een mannetje.

Hier zijn zowel de boven- als de ondervleugel zichtbaar, waar je bovenstaande verschillen goed kunt zien.

Enkele opnames waar ik heel blij mee was, spiegeldikkopje op de dopheide die in de achtergrond onscherp terug komt en de steel in de hoek verdwijnt.

De roltong lijkt hier wel een lasso.

Het vrouwtje waarbij de lichte vlekken op de bovenzijde aanzienlijk groter zijn.

Zoals je ze meestal ziet, hangend aan een grasspriet.

Argusvlinder met de bekende ogen, al in meer blogs voorbij gekomen. Hier zie je ze zelden, dit exemplaar fotografeerde ik op een dijkje in de haven van Stavenisse. Een schutkleur heeft hij bepaald niet.

Eikenpage een soort die meestal tussen de boomtoppen fladdert en die ik nooit eerder zag, recent gefotografeerd vlakbij huis . De bovenkant van de vleugels schijnt iriserend paarsblauw te zijn. Wie weet wat de ondergrond is mag het zeggen.

Tot slot de phegeavlinder ook wel het melkdrupje genoemd en ook een dagactieve nachtvlinder, lokaal in Brabant en Limburg vrij algemeen maar elders in Nederland zeldzaam.

 Hier is het blauwe lijf met de gele band goed te zien.

Het komt een beetje vreemd over, een vlinder op een kale tak.

Laatste foto van dit veel te lange blog.

Als laatste vlinderserie wil ik volgend keer nog een aantal blauwtjes laten zien.