Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

maandag 19 januari 2015

Toch nog even 2014

In mijn vorige blogbericht nam ik foto's op van 2014 waaraan ik leuke herinneringen bewaar. (zie hier) Bij de selectie hiervan stuitte ik op foto's die de keuze ontzettend lastig maakten en waarvan ik er een aantal gedurende het jaar ook nog niet had laten zien. Vandaar dat ik een blogbericht wijd aan een aantal foto's die toen afgevallen zijn en waarvan ik vind dat ze de moeite waard zijn om te laten zien.
Bedankt voor de reacties op bovenstaand blogbericht en ik hoop dat ook deze foto's zullen aanspreken.

p.s.: ik heb deze foto's en ook die voor de toekomst in een groter formaat afgewerkt zodat er meer details zichtbaar zijn. Als je de foto's aanklikt worden ze vergroot weergegeven en vervolgens kun je door de fotostrip scrollen onder aan de pagina.

Vriendelijke groeten,
Ad


Foeragerende scholekster met de modder nog aan zijn snavel, gefotografeerd op de Grevelingendam.



Poserende pimpelmees op berkenstam. Ik vond de bokehringen in de achtergrond wel mooi passen bij de berkenstam en de kleuren van de vogel.



Slechts een keer ben ik afgelopen jaar op pad geweest voor de ijsvogels. Dit mannetje poseerde wel mooi met de bijpassende kleuren in de achtergrond. Dit jaar wil ik weer wat vaker naar de ijsvogels gaan, als de winter zo doorgaat zullen ze massaal overleven.



Grutto's zijn voor mij een bron van inspiratie, hier een wat afwijkend beeld van een grutto op een paaltje. Bewust gekozen voor een wat centrale kadering met spiegelbeeld. Gefotografeerd ergens in een plasje op de Wadden.



In mei veel gefotografeerd hetgeen zelfs de keuze voor deze geelgors in dit tweede overzicht erg lastig maakte.



Omdat ik voor december geen foto meer plaats, mag deze witte kwikstaart in mei ook meedoen.



In juni waren we enkele dagen op Texel waar ik onvermijdelijk deze roepende grutto op een paaltje moest fotograferen.



Grauwe vliegenvanger, een soort die je niet elke dag ziet. Ik fotografeerde hem (of haar) in tegenlicht in het late middagzonnetje zodat er bokehringen in de achtergrond ontstonden.



Ik wil niet alleen maar vogels opnemen, vandaar deze bandheidelibel (mannetje). Het lijkt wel of hij mij heel sneaky over de vleugelpunten in de gaten houdt. Het pterostigma (rode vlekjes) in de vleugels is hier goed zichtbaar. Het is erg lastig om deze soort vrijzittend te fotograferen, meestal blijven ze onder in de vegetatie hangen.



September, paddenstoelentijd, een uitstapje met de fotoclub. Ik probeerde een groepje paddenstoelen, diagonaal, met herhaling in tegenlicht te fotograferen, waardoor ik cirkels in de achtergrond kreeg.Ik ben er nog lang niet tevreden over, maar het begin is gemaakt. Dit jaar maar eens flink verder oefenen.



Een paddenstoel van een geheel andere orde. Je kunt je fantasie hier de vrije loop laten gaan, maar het is de zeldzame roze stinkzwam.



In oktober kon ik deze eekhoorn tussen het gebladerte fotograferen



Drieteenstrandlopertjes in de vlucht, weliswaar niet scherp maar het accentueert wel de beweging en snelheid, waardoor een wat grafisch beeld ontstaat. Zo'n beeld zal niet bij iedereen in de smaak vallen, zelf stoei ik er ook nog wat mee.



Een ander voorbeeld van bewegingssuggestie vormen de uitgeslagen en onscherpe vleugels van deze aalscholver die het blog mag afsluiten.

maandag 5 januari 2015

Herinneringen aan 2014

Nadat een aantal medebloggers al een jaaroverzicht hebben gepubliceerd, ben ik nu eindelijk ook zover. Afgelopen maanden is veel tijd gaan zitten in het maken van een audio-visuele presentatie waarvoor ik het programma moest leren kennen. Ik heb daardoor een flinke achterstand opgelopen in het bewerken van foto's en nog ben ik niet helemaal bij. Maar ik wilde toch niet langer wachten met het presenteren van mijn selectie over 2014. Het is dan ook heel goed mogelijk dat ik de komende tijd in mijn portfolio nog foto's aantref die een plaatsje in dit overzicht verdiend hadden. Bovendien was het nu soms al een dilemma om slechts een foto per maand te kiezen. Een alternatief overzicht is dan ook voor de hand liggend.

Ik wens iedereen hierbij een gezond en gelukkig 2015 met voor de fotografen onder ons heel veel inspiratie om ook in dit nieuwe jaar weer veel mooie foto's te kunnen schieten, maar vooral de prachtige natuur om ons heen te beleven.
Verder wil ik iedereen bedanken die in 2014 de tijd en moeite genomen heeft om eens een kijkje op mijn blog te nemen en ik hoop dat u dat ook in 2015 blijft doen.

Vriendelijke groeten,
Ad

                                                                                            JANUARI


In januari kreeg ik een tip dat zich op een van de Maasplassen in Limburg enkele ijsduikers ophielden. Ik ben er enkele keren naar toe geweest en heb redelijke foto's van deze zeldzame wintergast kunnen maken. Maar tijdens de laatste sessie op een zondagmiddag deden enkele paartjes krooneenden, niet eens zo heel ver uit de kant, hun uiterste best om mijn aandacht te trekken. Ik vond het zeker niet erg en ben gebleven tot het moment dat laat in de middag de ondergaande zon de vleugels van de woerden prachtig verlichtte.


                                                                                            FEBRUARI


Al jaren houdt zich in een dennenbos in de regio een groep ransuilen op. Ik ben er vrijwel elk jaar een of meerdere keren geweest, maar nooit kreeg ik een ransuil vrijzittend gefotografeerd. In februari lukte me dat uiteindelijk wel in een dorpje in Gelderland waar zich bij de kerk een roestboom van ransuilen bevindt. Daarom krijgt deze ransuil het ereplekje in februari.


                                                                                                   MAART


In maart toog ik naar de polder in Arkemheen, die bekend staat om zijn weidevogelpopulatie. Ik zag veel vogels op paaltjes, maar het lukte me om plat op mijn buik sluipend langzaam dichterbij deze grutto te komen, waardoor ik op ooghoogte was met de vogel. Door een groot diafragma te kiezen werd de voor- en achtergrond onscherp waardoor de vogel "los" komt van zijn omgeving.


                                                                                                       APRIL


Geoorde futen stonden al lang op mijn wensenlijstje. In een plas in Brabant heb ik me een ochtend kostelijk vermaakt met enkele paartjes van deze schitterende soort. Ik had mijn statief zo ver mogelijk in het water gezet, hetgeen me een nat "pak" opleverde (toch maar eens een waadbroek aanschaffen). Maar als de fuutjes dan slechts enkele meters voor je neus opduiken is het dat meer dan waard.



April en mei zijn van die voorjaarsmaanden dat de vogelwereld uit zijn voegen barst. Je gaat vaker dan ooit op stap en komt vaak met volle geheugenkaartjes thuis. Voor deze maanden kon ik dan ook geen keuze maken en permitteer ik het me om twee foto's te plaatsen. We waren in april op Texel en op een van de plassen was een flinke groep steenlopertjes druk doende elkaar te verleiden. Ik kon dit paartje isoleren dat leek een heel verhaal tegen elkaar te vertellen te hebben.


                                                                                                      MEI


Deze boompieper (fijne flankbestreping) met hommel was een "bijvangst" in een gebied waar ik de grauwe klauwier hieronder aan het fotograferen was. Als dan ook een rustige achtergrond in de kleurstelling meewerkt word je van zulke bijvangsten een beetje blij, toch?



De grauwe klauwier mag in dit overzicht niet ontbreken. Ik volg hem al jaren, maar in zo'n houding kon ik hem nog niet eerder vastleggen. Het ziet er een beetje dreigend uit, maar het maakt blijkbaar onderdeel uit van het poetsgedrag.


                                                                                                       JUNI


Op een camping in Overijssel foerageerden de zanglijsters regelmatig tussen de madeliefjes, in de volksmond en ook hier "meizoentjes" genoemd, hoewel het intussen juli was. Met de hoekzoeker en rijstzak kon ik er een hele serie van schieten, waarvan ik er een eerder in een blog opnam die ik niet scherp genoeg vond. Vandaar de keuze voor deze.


                                                                                                     JULI


Ik ben weliswaar een fervent vogelliefhebber, maar als je een tip krijgt dat zich in een plas in Limburg een familie bevers ophoudt wil ik dat toch heel graag meepikken. Ik ben er diverse avonden naar toe geweest, het zijn dieren die zich pas vanaf de schemering laten zien, en als je geluk hebt even uit de dekking komen. Op een van de avonden had ik geluk dat een van de bevers even acte de présence gaf, ik heb hem of haar en de familieleden daarna niet meer gezien.


                                                                                         AUGUSTUS


In een klein gebied in Brabant komt de bandheidelibel nog vrij algemeen voor. Ik ben er een hele ochtend op mijn buik liggend in de weer geweest om een mannetje vrij zittend van de achtergrond te fotograferen. Met de lucht als achtergrond is het een beetje een high-key effect geworden, wat niet bij iedereen in de smaak zal vallen, maar ik vond het wel leuk om een keer van het gangbare pad af te wijken. Ik heb er een stijve nek en er een maand later nog een zere knie aan over gehouden en ik kan je verzekeren dat je niet echt lekker ligt midden in een mierennest.


                                                                                              SEPTEMBER


Om dit blog een niet te groot vogelgehalte te laten hebben, heb ik voor september een macro-opname opgenomen. In een bosje dat bevriend natuurfotograaf Marcel in gebruik heeft mocht ik deze zeldzame inktviszwam fotograferen. Omdat deze zwam maar heel korte tijd in goede staat blijft was ik al jaren net te laat. Ook nu was hij alweer in verre staat van ontbinding en verspreidde hij een vreselijke lijkengeur, maar de vliegen lustten er wel pap van.


                                                                                             OKTOBER


Regelmatig maak ik een tocht naar de Brouwersdam waar altijd wel weer leuke verrassingen wachten. Vaak combineer ik dat met een bezoekje aan de Grevelingen en de Plompe toren in Koudekerke, waar op dit moment overigens werkzaamheden aan het wegdek plaatsvinden, waardoor de omliggende natuur enigszins verstoord is. Maar een paartje torenvalken in een meidoornstruik liet zich in het late middaglicht gewillig fotograferen. Hierboven het vrouwtje.


                                                                                          NOVEMBER


Ook voor november een foto genomen op een van de bezoeken aan de Brouwersdam. Hier een groepje drieteen strandlopertjes dat deel uitmaakte van een veel grotere groep. Af en toe vloog de hele groep op om even later op dezelfde plek weer neer te strijken. Ik maakte er een hele serie, ook van de vliegende groep, maar hier koos ik voor een foto met dieptewerking door de onscherpe vogels op de achtergrond.


                                                                                               DECEMBER


In december fotografeerde ik erg weinig. Op een ochtend waarop 's-ochtends zon was voorspeld en het 's-nachts flink mistig was geweest, liep ik naar een weiland in de omgeving met als doel de opkomende zon door de mist te fotograferen. De zon liet helaas verstek gaan en na uren kwam ik verkleumd van de kou weer thuis. Enkele foto's, omgezet in zwart/wit, waren het resultaat van deze koude, winderige ochtend.

zondag 23 november 2014

Grauwe klauwier

Mijn eerste blogbericht enkele jaren geleden ging, in het kader van het jaar van de grauwe klauwier, over deze prachtige, doch behoorlijk zeldzame vogel."klik hier" Ook na dat blogbericht ben ik deze vogel blijven volgen. Aan de rand van de Peel huist elk jaar een paartje dat daar ook nestelt en jongen grootbrengt en er is zelfs een jaar geweest dat ik in de nabijheid van elkaar 2 mannetjes gezien heb. Of dat tweede mannetje een solitair was of ook een vrouwtje in zijn territorium had heb ik nooit kunnen constateren, ik heb bij hem ook geen jongen gezien. In dit blogbericht wil ik wat beelden laten zien die ik de afgelopen jaren geschoten heb.
Hartelijk dank nog voor de reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorige blogbericht over de eekhoorns en edelherten (hert(s)hoorn) "klik hier" en veel kijkgenoegen bij dit blogbericht over de grauwe klauwier.

Vriendelijke groeten,
Ad



In de loop der jaren heb ik honderden foto's van de grauwe klauwieren gemaakt, maar dit is er een waar ik toch wel heel tevreden mee ben. Aanvankelijk dacht ik dat hij een braakbal ging uitwerpen, maar die kwam niet. Ik houd het er daarom maar op dat die opengesperde snavel kennelijk bij het poetsritueel hoort. Duidelijk is het haakje zichtbaar aan de punt van de snavel waarmee hij zijn prooien vasthoudt en verscheurt. (muizen, hagedissen, insecten en zelfs jonge vogels, maar ook een volwassen pimpelmees versmaadt hij niet.





Hoewel de voorkeur wordt gegeven aan bramenstruiken als habitat, ook als de plek om hun nest in te maken, zat dit mannetje vaak op de uitkijk in het topje van een eikenstruik.




Soms waren de lichtomstandigheden uiterst belabberd, maar het leverde wel weer een apart sfeertje op. De kleur van de dorre tak komt mooi overeen met die van zijn rugkleed.





Alhoewel zijn liedje niet zo heel veel voorstelt kun je aan deze- en onderstaande foto zien dat ook de grauwe klauwieren tot de orde van de zangvogels (Passeriformes) behoren.




Het vrouwtje liet zich niet onbetuigd in het vangen van insecten. Hier heeft ze een hommel te pakken.




Sneaky loerend tussen de bramenstruiken voor een prooi, hetgeen nog versterkt wordt door zijn zwarte zorromasker.



Het is maar goed dat die vlieg niet in de gaten heeft welk gevaar hij loopt.


Vloog hier achter me nou niet iets lekkers?



Door enkele paarden in de wei lieten ze zich niet afschrikken.





Het andere mannetje, een prachtige vogel met zijn zwaargebouwde borst.

woensdag 22 oktober 2014

Hert(s)hoorn

Wat een titel, maar ik kon zo gauw geen betere vinden voor een blog over edelherten en eekhoorns. De bronstperiode van de edelherten is inmiddels al weer voorbij en de walnoten, waar de eekhoorns die ik fotografeerde op af kwamen, zijn door de storm van de afgelopen dagen ook uit de bomen gewaaid.

De afgelopen jaren ben ik diverse keren naar de wildbaan op de Veluwe getogen voor de edelhertenbronst. Een mooi schouwspel als op het einde van de middag de dieren gevoerd worden en de honderden camera's van de aanwezige fotografen beginnen te ratelen als machinegeweren. Alhoewel het een van de weinige plekken in de verre omtrek is waar je de dieren zo dichtbij kunt fotograferen, blijf ik het toch wat kunstmatigs vinden. In het Weerterbos, slechts enkele tientallen km's van mijn woonplaats lopen ook enkele roedels edelherten die niet gevoerd worden. De kans dat je voor niets gaat omdat geen edelhert zich laat zien is wat groter en over het algemeen lopen ze ook wat verder van de voor publiek toegankelijke plekken. Maar ik vind het allemaal toch wat natuurlijker, hoewel de dieren ook hier in een afgerasterd gebied leven.

De eekhoorns fotografeerde ik in een laantje met walnotenbomen in de nabije omgeving. Elk jaar komen er meer noten aan deze bomen en de eekhoorns weten al gauw wanneer het weer zover is dat er wat van hun gading te vinden is. Nadeel hier is wel dat je door het dichte gebladerte vaak slechte lichtomstandigheden hebt. Het zijn geen topopnames, temeer omdat de eekhoorns vaak zo dichtbij de auto kwamen dat ik met mijn 300 mm. lens geen kant meer op kon en soms de staart niet helemaal in beeld kreeg. Maar ik wilde er toch wat laten zien.
Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorige blog over de Zuidpier (klik hier)

Vriendelijke groeten,
Ad


Vaak heel dichtbij zodat je een close-up kunt maken, hier overigens tegen een berkenstam.


Maar soms ook ver weg, hier wel op 45 mtr., peuzelend aan een gevonden walnoot. Voor een beetje licht moest ik hier zelfs naar 1000 iso.


Ze klimmen behendig over de dunste takjes om de noten te pakken die ze vervolgens naar beneden gooien om ze daar weer op te rapen. Soms valt er al een open op het asfalt en dat is mooi meegenomen.










Hindes in het Weerterbos.




Het plaatshert is tussen de rietkragen in aantocht.




En laat zijn suprematie blijken.


Eten, flemen of een geurvlag afzetten?


Een flinke burl.




Jonge herten als pottenkijkers kan hij hierbij niet gebruiken.


Nog enkele opnames van de Veluwe.


Toen iedereen al huiswaarts was gekeerd kon ik deze moeflons nog fotograferen.


Tot slot mag deze hinde in avondlicht dit blog afsluiten.