Brouwersdam

Na een uitstapje naar creatief bewerkte foto's van het Hallerbos in België (klik hier) is het nu weer tijd voor een serie "gewone" foto's. In 2014 wijdde ik al een aantal blogs aan diverse vogelsoorten die ik tijdens een rondje Zeeland fotografeerde. De rit gaat via de Volkeraksluizen waar in de buurt een tweetal vogelhutten zijn waar ik meestal even een kijkje neem richting de Grevelingen en plan Tureluur om daarna uit te komen bij de Brouwersdam van waaruit ik vaak ook nog even doorrijd naar de Plompe Toren in Koudekerke. In de plasjes bij deze toren zijn soms leuke soorten te spotten en er verblijven altijd enkele paartjes torenvalken en als je geluk hebt kun je er soms een velduil aantreffen. Dat geluk heb ik daar overigens nog nooit mogen smaken, maar ik blijf er voor terugkomen in de hoop dat geluk nog eens te hebben.
In dit blog komen soorten voor die ik bij plan Tureluur, de Brouwersdam en de Stompe Toren heb gemaakt. Veel kijkplezier en bedankt nog voor jullie reacties op mijn bewerkingen van het Hallerbos, die zoals ik al verwachtte niet bij iedereen in de smaak vielen, maar af en toe wil ik toch eens iets anders proberen om te kijken of me dat bevalt en mogelijk wat stappen te zetten om mijn blik te verruimen. Hoewel ik gecharmeerd blijf van mooie (ook registrerende) vogelplaten en het accent van mijn fotografie daar ook zal blijven liggen.

Groeten,
Ad

  
Deze wulp die op een dijkje stond aan de kant van het Grevelingenmeer bij de Brouwersdam mag het blog openen. Door de verhoging kon ik door het gras fotograferen waardoor de zachte voorgrond ontstond.

Bij plan Tureluur stond een groepje lepelaars zich te poetsen. Zo te zien is het een familie met jonge (gele snavel) en oude vogels die omwille van een gemakkelijke herkenning van kleurringen zijn voorzien.

We reden eerst door naar de Stompe Toren in Koudekerke waar dit torenvalkje vlak bij de auto korte tijd biddend in de lucht bleef hangen. Zo zie je ze dan meestal speurend naar muizen, die ze via het warmtespoor van hun urine kunnen volgen. De warmte veroorzaakt infrarood licht dat torenvalken kunnen zien.

De wind was af en toe best krachtig waardoor hij uit balans dreigde te raken, maar hier is goed te zien hoe ze dan met vleugels, lijf en staart hun positie corrigeren.

Scholeksters zijn er altijd wel op de Brouwersdam, een heel algemene soort maar met hun rode snavel en poten gecombineerd met het zwart/witte verenkleed toch een hele fraaie verschijning. Hier staat er eentje wat suf te kijken, maar even later komt er wat leven in de brouwerij als een ander zijn plekje wil innemen.

Door het grote contrastverschil tussen het zwart en wit valt overigens nog niet mee om ze goed te belichten.

De winnaar mag met de "overwinningsvlag" in de snavel op de top staan........

Terwijl de verliezer er vandoor gaat.

Gevolgd door nog een groepje.

Badderen en poetsen behoort tot het grootste gedeelte van de dagbesteding.

Het steenlopertje op de voorgrond denkt er het zijne van en gaat rustig verder met steentjes omdraaien.

Een stukje verderop liep een paarse strandloper tussen het wier.

En vloog er een vouwtje middelste zaagbek over.

In mijn ooghoeken zag ik aan de Grevelingenkant een wulp zijn kop boven een heuveltje uitsteken. De auto toch maar even in z'n achteruit om wat foto's te maken.

Maar toen hij mij in de gaten kreeg maakte hij zich snel uit de voeten.

Ook een zilvermeeuw stak zijn kop boven een dijkje uit.

Slotwoordje: Op het Noordzeestrand trof ik nog een bijzondere gast aan, maar omdat dit blog al weer uit 20 foto's bestaat wil ik daar, samen met de foto's van de terugreis die toch nog een keer langs de Koudekerkse Inlaag en Plan Tureluur verliep, een apart blog aan wijden.

Hallerbos.....maar dan anders

Het Hallerbos, een prachtig stukje natuur in België waar jaarlijks de boshyacinten zorgen voor een uitgestrekt blauw tapijt op de bosbodem en waar door dagjesmensen, natuurliefhebbers en fotografen duizenden zo niet tienduizenden foto's worden geschoten. En terecht, het is werkelijk een adembenemend schouwspel als het lage strijklicht van de vroege ochtendzon de hyacinten diepblauw doet kleuren en de jonge, frisse beukenblaadjes prachtig afsteken tegen de donkere stammen.
Al jaren zat een bezoek aan dit fenomeen in de planning, dus het moest er dit jaar eindelijk maar eens van komen. We waren al heel vroeg vertrokken, maar door de drukte rond Antwerpen en Brussel waren we toch nog later dan gepland op de bestemde plek.
Je raakt niet uitgekeken en maakt ontelbare foto's om later thuis bij de selectie tot de conclusie te komen dat het toch allemaal wel veel van hetzelfde is. Ik heb daarom enkele foto's uitgekozen waarvan ik dacht dat ik daar met behulp van filters in Photoshop wel iets bijzonders van kon maken. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik daarbij hulp heb gehad van een bevriend fotograaf die al wat langer met het bijltje van kunstzinnige fotobewerkingen heeft gehakt.
Ik ben me ervan bewust dat dit soort  foto's c.q. bewerkingen niet bij iedereen in de smaak zullen vallen, maar al doende werd ik steeds enthousiaster en het is nu al zeker dat een van deze foto's hier aan de muur komt hangen.

Hartelijk dank nog voor jullie reacties op mijn vorige, (lange) blogbericht over de velduilen (klik hier) en ik hoop dat jullie dit korte blog met kunstzinnige fotobewerkingen ook willen bekijken.

Groeten,
Ad

De complementaire kleuren blauw en geel zorgen voor contrast.

Door het tegenlicht worden de blaadjes mooi van achteren aangelicht.

Indian summer met vignet, in schrille tegenstelling met de net ontluikende beukenblaadjes.

Oorspronkelijk een scherpe (raw) foto waarin met behulp van een filter een verticale beweging is gecreëerd.

Ik vond de reflectie van de blaadjes op de stam wel leuk. Links en rechts stond laag struikgewas vandaar dat ik heb gekozen voor een vierkante uitsnede. Het accent wordt daarbij nog meer op reflectie gelegd.

Een ver doorgevoerde bewerking waardoor als het ware een abstract schilderij ontstaat. Deze bevalt mij persoonlijk erg goed en krijgt wellicht een plekje hier in huis aan de muur.

Dit staat al weer wat verder af van natuurfotografie, maar ik vond dit uit beeld lopende stel, niet wetend wat er zich achter de bocht bevindt, wel leuk om het blog af te sluiten.

Velduilen

Al jaren stond hij hoog op mijn wensenlijstje, zag er in diverse media prachtige foto's van voorbij komen en ging hij daardoor steeds meer tot mijn verbeelding spreken totdat ik afgelopen winter een bericht op waarneming.nl zag staan dat er in een polder in de omgeving van Den Bosch enkele velduilen waren gesignaleerd. Ik ben niet echt een soortenjager, maar dit buitenkansje wilde ik me toch niet laten ontgaan. Om niet op een waarneming af te gaan die eenmalig was heb ik de site enkele dagen in de gaten gehouden en toen ik zag dat de meldingen dagelijks bleven terugkomen ben ik er naar toe gereden. Er bleken zich een viertal uilen op te houden die zich vrij schuw gedroegen en veraf in het veld op een paaltje bleven zitten en af en toe, eveneens op flinke afstand, in de polder een voedselvlucht ondernamen.  Ik heb die middag toch wat foto's kunnen maken, maar besloot om niet lang te blijven en later nog eens wat vroeger terug te komen in de hoop dat ze dan wat dichterbij zouden komen. Enkele dagen later ben ik er 's-ochtends weer naar toe gereden. De uilen kwamen toen een stuk dichterbij en ik kon zowaar van dichtbij vluchtfoto's maken. Op een gegeven moment posteerde een uil zich op een paal direct langs de weg. Deze uil bleek totaal niet schuw en poseerde volop op nog geen 5 meter van de auto, waarna hij op redelijk korte afstand in het veld neerstreek. Ik heb die middag volop genoten en met een kaartje vol velduilbeelden ben ik huiswaarts gereden. Het was na jaren dan eindelijk toch gelukt.

Groeten,
Ad  

Bij de tweede sessie poseerde een velduil dichtbij op een paal.

Mijn eerste ontmoeting, ver weg en op een plastic paaltje.

Hier kwam de uil al een stuk dichterbij, je verbaast je dat zo'n grote vogel zijn evenwicht kan houden op zo'n dun paaltje..

En dat blijkt ook wel eens mis te gaan zoals hier blijkt, er moet flink worden bijgestuurd met de vleugels.

Op zoek naar veldmuizen speuren ze laag over de grond de weilanden af.

Leuk als ze met die grote felgele ogen als een torpedo naar je toe komen gevlogen.

Zoals hier goed te zien hebben velduilen een prachtig ronde gezichtssluier.

Dit schaap lijkt zich af te vragen "wat doet die vreemde snuiter hier".

Dan maar weer verder zoeken naar een sappige veldmuis.

Als je de foto's even aanklikt voor een vergroting is ook van opzij
is het gezichtsmasker goed zichtbaar evenals de kleine oorpluimpjes.




























Door vergrote gaten in hun nekwervels waar de slagaders doorheen lopen kunnen ze hun kop 270 gr. draaien zonder dat ze hun nek breken

Soms kwam er eentje vrij dichtbij langs vliegen en kon ik leuke vliegbeelden maken.

Het blog zou niet compleet zijn zonder foto van de vogel in het habitat waaraan hij zijn naam dankt.

Tenslotte mag deze met zijn indringende, speurende blik dit toch nog lang geworden blog afsluiten.

Bedankt voor het bekijken van deze foto's en tevens nog voor de belangstelling voor de foto's van mijn vorige blog over "Texel" (klik hier)

Texel voorjaar 2015

2015 hoor ik menigeen denken, maar het is toch al 2016. Ja, inderdaad en intussen zijn we dit "voorjaar" alweer een keer op Texel geweest, maar het lukt me maar niet om in de actualiteit te werken. Door allerlei andere activiteiten, de veelvuldige velduitstapjes die elke keer ook weer foto's opleveren, vakanties enz. kom ik er maar niet toe om steeds bewerkte foto's voorradig hebben om een nieuw blog te maken. Het bewerken kost me bovendien veel tijd, elke foto krijgt n.l. Camera-Raw en in Photoshop een aparte behandeling omdat ik vind dat bulkverwerking b.v. in Lightroom niet het optimale uit de foto's haalt. Ik wil jullie daarom meenemen naar een serie die ik vorig voorjaar tijdens een 3 daags verblijf op het vogelrijke Texel schoot. De soorten zijn weliswaar niet typisch voor Texel, maar het is bij uitstek een vogeleiland waar je verzekerd bent dat er veel soorten bij elkaar voorkomen.

Groeten,
Ad

In het noorden van het eiland bij de Cocksdorp hoopte ik in de zgn. Tuintjes een ontmoeting te hebben met een draaihals die daar naar het schijnt met enige regelmaat voorkomt. Elke keer als we daar zijn kan ik het niet laten om daar toch even een kijkje te nemen, maar ook nu weer tevergeefs. Toch was ik ook heel content met deze fazant, die in de mist tussen het nog wat bevroren gras en de ontluikende wilgentakken scharrelde.

Het lukte me ook nog om een kopportretje te maken waarin de mooie details van deze prachtige vogel zichtbaar zijn.

Aan de waddenkant liep deze kleine zilverreiger die niet al te fraai in zijn verenkleed zat. Je zou bijna denken dat hij niet helemaal gezond is, maar na enkele opnames vanuit de auto hield hij het voor gezien en ging hij op de wieken.

Ergens midden op het eiland trof ik dit roodborsttapuit vrouwtje. Het is weliswaar veraf, maar regelmatig wil ik toch ook vogels in hun habitat fotograferen. Ik vond hier de herhaling van de tak in de achtergrond bovendien wel aardig.

Op een vroege mistige ochtend kwam ik dit hek tegen tussen de rietstengels. Toch maar even gestopt om ook wat landschapsfoto's te maken. Hier had ik nou graag een grutto of tureluurtje op gezien, maar daar was het helaas nog te vroeg voor.

Kluten zie je in het voorjaar en ook in de zomer trouwens, altijd wel op Texel. We waren net te vroeg voor de prachtige baltsvluchten.

Dan maar proberen een leuke compositie te maken, hier three of a kind op een rijtje.

In een plasje vlak bij ons verblijf midden op het eiland liep deze lepelaar te foerageren. Het was in de ochtend en de lichtomstandigheden waren met flink tegenlicht niet optimaal.

Onwaarschijnlijk mooie kleuren heeft het mannetje slobeend en het gele oog knalt uit die groene kop.

Even later voegde zich het vrouwtje bij hem en werd er flink gesnaveld met die grote spatels.

Een andere hele mooie eend is de smient ook wel de fluiteend genoemd en vaak verguisd en vervolgd door zijn vraatzucht, maar gelukkig is er recent een streep gehaald door de afschotvergunning.

Hier laat de woerd zich nog maar eens in al zijn schoonheid zien.

In de zuidpunt bij de Mokbaai kon ik deze takkenfoto van een heggenmusje maken.

In de Bolle Kamer loopt een kudde wilde paarden om het gebied te beheren. Een prachtig stuk natuur rond een groot duinmeer dat door deze dieren open gehouden wordt. Het doet me een beetje aan een Schots landschap.

Tijdens de wandeling van het Boerenommetje zag ik deze graspieper op een hek zitten. Ik vind foto´s op het prikkeldraad nooit zo geweldig, maar door het hek eronder komt de compositie wat meer in evenwicht.

Meeuwen zijn erg moeilijke vogels om goed te determineren, daarom heb ik deze tot het laatst bewaard. Ik houd het hier op een adulte stormmeeuw, maar even dacht ik aan de zeldzame ringsnavelmeeuw gezien de donkere band over de snavel. Bij nader inzien denk ik dat het vuil is van het foerageren, daarom ga ik hier toch voor de stormmeeuw. Als iemand een andere mening is toegedaan hoor ik het graag.

Tot slot nog een foto van de vuurtoren bij de Cocksdorp, gezien vanaf de rand van een duinmeer.