Oesterdam

Evenals de Brouwersdam is de Oesterdam bij Tholen zo'n plek waar op vogelgebied altijd wat te beleven valt en een enkele keer kun je er ook bijzonderheden aantreffen hoewel dat begrip natuurlijk erg subjectief is. De afgelopen jaren ben ik er diverse malen geweest en hoopte ik steeds op een ontmoeting met sneeuwgorzen, maar helaas was dat tot nu toe uitgebleven. Ik raadpleegde waarneming.nl en als er dan sneeuwgorzen waren gespot plande ik een ritje naar Zeeland, maar dan lieten ze zich net op die dag weer niet zien. Begin maart dit jaar was het weer zover en vol goede moed togen we naar Zeeland. Aanvankelijk zag ik in enkele plasjes diverse leuke soorten, maar weer dreigde de sneeuwgors aan de gevoelige plaat te ontsnappen. Na een kop koffie gedronken te hebben besloten we om de dam zover mogelijk af re rijden om aan het einde van het voor auto's toegestane deel te voet verder te gaan. Na ongeveer. een km. ontdekte ik tussen de grote stenen toch een groepje foeragerende sneeuwgorzen. Ze vlogen steeds voor me uit als ik op fotografeerbare afstand kwam en bovendien had ik het best wel harde licht pal van voren. Na enige tijd wenden ze aan mijn aanwezigheid als ik op dezelfde plek bleef en kwamen ze steeds dichterbij. Door voorzichtig wat van positie te veranderen kon ik een compositie maken dat de lichte vogel voor een donkere rots zat zodat hij niet helemaal zou wegvallen tegen de lichte achtergrond.
Nadat ik ze vorig jaar al bij het Lauwersmeer kon fotograferen was het dan eindelijk gelukt om sneeuwgorzen bij de Oesterdam voor de lens te krijgen.
Behalve de sneeuwgors heb ik in dit blog enkele andere soorten opgenomen die ik daar aantrof. Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie reacties op het vorige blogbericht over de Brouwersdam (klik hier)

Groeten,
Ad

De vogel valt mooi in het donkere gedeelte van de stenen op de achtergrond. Door het felle licht ontstaan nog wat bokeh-ringen. Met enige fantasie zou je hier een buitenlandse rotskust kunnen bedenken.

Boven een van de plasjes kwam een groepje brandganzen aanvliegen. De bebouwing is niet eens ver weg en ik beschouwde de wielrenner in beeld als een leuke bonus.

Vlak voor de landing, zo ziet het er al weer een heel stuk natuurlijker uit.

Deze lepelaar had het in de ondiepe plasjes erg naar zijn zin......

.....en rende als een bezetene rond om kreeftjes te snaaien.

Soms trappelde hij met zijn poten om voedsel naar boven te halen.

Een steenlopertje in tegenlicht waardoor er vooral in de achtergrond de bokeh-ringetjes ontstaan. Ik was erg content met de frisse kleuren van het zeewier op de voorgrond.

Een andere steenloper had genoeg van het badderen en zocht ook het schelpenstrandje op.....

.....om het verenkleed te onderhouden.....

....en zich eens lekker uit te schudden.

Dit drieteenstrandlopertje rende voortdurend langs de waterlijn op en neer.

Meestal foerageerden de sneeuwgorzen tussen de schelpen.....

....... maar af en toe gingen ze even op een grote steen zitten.

Op het land ziet een lepelaar er wat onbeholpen uit.....

....zeker als de wind onder zijn verenkleed slaat.

Maar zo oogt hij toch wel weer heel sierlijk.....

.....als hij zijn achterste tenminste niet omhoog steekt.

Een stukje verderop stond een bergeend te pronken.

In een ander gedeelte van de plas liepen enkele zwarte ruiters nog in winterkleed.

Een groepje kluten in alle rust bij elkaar.....

....om even later plotseling op de wieken te gaan.

Slotwoord: na nog een lekkere schotel mosselen in Yerseke rijden we 's-avonds voldaan naar huis met niet alleen sneeuwgorzen maar ook een aantal leuke andere soorten op het geheugenkaartje.

Brouwersdam (vervolg)

In mijn vorige blog over de Brouwersdam (klik hier) gaf ik al aan dat ik op het Noordzeestrand nog een bijzondere gast aantrof, althans ik vond het bijzonder omdat ik nog niet eerder een eidereend zo uitgebreid en van redelijk dichtbij kon bewonderen. Het was op dat moment eb en met de auto over de kade rijdend speurde ik de vloedlijn af toen ik in de verte een eider woerd zag zitten. Ik ben er met camera en statief voorzichtig tot op gepaste afstand naar toe gelopen. Hij bleef rustig zitten waaruit ik op kon maken dat hij zich op zijn gemak voelde.
Ik had in de uren daarvoor nog nauwelijks fotografen op de kade gezien, maar toen ik eenmaal op het wad stond verzamelde zich een groep fotografen als bijen op een honingpot. Even ging dat goed totdat er eentje zich weer niet kon bedwingen en de onverlaat zo dichtbij liep dat de eider op de wieken ging. Ik zal jullie maar onthouden wat de reacties waren van de geïrriteerd achterblijvende fotografen. Ik hoop dat hij ervan heeft geleerd.
Veel kijkgenoegen.

Groeten,
Ad

Eidereend (woerd), felle zwart/wit contrasten met wat groenige accenten op de kop en snavel. Het verenkleed van het vrouwtje (eend) lijkt er in de verste verte niet op, heeft veel meer weg van het kleed van een vrouwtje wilde eend, alleen de snavel is onmiskenbaar anders.

Panorama-uitsnede geeft een wat ruimtelijker beeld.

Het licht viel mooi op de vleugeldekveren.

Van de Brouwersdam voor de terugreis nog maar even langs de Koudekerkse Inlaag, je weet maar nooit. Een grote groep brandganzen werd opgeschrikt door een overvliegende slechtvalk.

Het begon al langzaam wat te schemeren, dit groepje grauwe ganzen leende zich voor een silhouetfoto die ik omgezet heb in zwart-wit.

Van Koudekerke nog even langs plan Tureluur. Hier ging een grote groep steltlopertjes de lucht in bij het overvliegen van een kiekendief. Het was zo ver weg dat ik zelfs met de verrekijker niet kon onderscheiden wat voor soort het was. Maar het was wel indrukwekkend.

Enkele bontbekpleviertjes foerageerden daar op een stoppelveld.

Ook hier nog een eenzame wulp in een plasje, gezien de hele lange snavel waarschijnlijk een adult vrouwtje.

Om toch maar op de wieken te gaan om elders de nacht door te brengen.

Een groepje rotganzen in het laatste avondlicht, het was eind februari en al bijna 18.00 uur.

Een groep wulpen besluit om in gezelschap van een zilvermeeuw hier maar de kop in de veren te steken.

Nog even laat het licht zich van zijn beste kant zien.

Zo komt er weer een einde aan een enerverend dagje vogelen en fotograferen, wij hebben dan nog een autorit van enkele honderden kilometers voor de boeg.

Brouwersdam

Na een uitstapje naar creatief bewerkte foto's van het Hallerbos in België (klik hier) is het nu weer tijd voor een serie "gewone" foto's. In 2014 wijdde ik al een aantal blogs aan diverse vogelsoorten die ik tijdens een rondje Zeeland fotografeerde. De rit gaat via de Volkeraksluizen waar in de buurt een tweetal vogelhutten zijn waar ik meestal even een kijkje neem richting de Grevelingen en plan Tureluur om daarna uit te komen bij de Brouwersdam van waaruit ik vaak ook nog even doorrijd naar de Plompe Toren in Koudekerke. In de plasjes bij deze toren zijn soms leuke soorten te spotten en er verblijven altijd enkele paartjes torenvalken en als je geluk hebt kun je er soms een velduil aantreffen. Dat geluk heb ik daar overigens nog nooit mogen smaken, maar ik blijf er voor terugkomen in de hoop dat geluk nog eens te hebben.
In dit blog komen soorten voor die ik bij plan Tureluur, de Brouwersdam en de Stompe Toren heb gemaakt. Veel kijkplezier en bedankt nog voor jullie reacties op mijn bewerkingen van het Hallerbos, die zoals ik al verwachtte niet bij iedereen in de smaak vielen, maar af en toe wil ik toch eens iets anders proberen om te kijken of me dat bevalt en mogelijk wat stappen te zetten om mijn blik te verruimen. Hoewel ik gecharmeerd blijf van mooie (ook registrerende) vogelplaten en het accent van mijn fotografie daar ook zal blijven liggen.

Groeten,
Ad

  
Deze wulp die op een dijkje stond aan de kant van het Grevelingenmeer bij de Brouwersdam mag het blog openen. Door de verhoging kon ik door het gras fotograferen waardoor de zachte voorgrond ontstond.

Bij plan Tureluur stond een groepje lepelaars zich te poetsen. Zo te zien is het een familie met jonge (gele snavel) en oude vogels die omwille van een gemakkelijke herkenning van kleurringen zijn voorzien.

We reden eerst door naar de Stompe Toren in Koudekerke waar dit torenvalkje vlak bij de auto korte tijd biddend in de lucht bleef hangen. Zo zie je ze dan meestal speurend naar muizen, die ze via het warmtespoor van hun urine kunnen volgen. De warmte veroorzaakt infrarood licht dat torenvalken kunnen zien.

De wind was af en toe best krachtig waardoor hij uit balans dreigde te raken, maar hier is goed te zien hoe ze dan met vleugels, lijf en staart hun positie corrigeren.

Scholeksters zijn er altijd wel op de Brouwersdam, een heel algemene soort maar met hun rode snavel en poten gecombineerd met het zwart/witte verenkleed toch een hele fraaie verschijning. Hier staat er eentje wat suf te kijken, maar even later komt er wat leven in de brouwerij als een ander zijn plekje wil innemen.

Door het grote contrastverschil tussen het zwart en wit valt overigens nog niet mee om ze goed te belichten.

De winnaar mag met de "overwinningsvlag" in de snavel op de top staan........

Terwijl de verliezer er vandoor gaat.

Gevolgd door nog een groepje.

Badderen en poetsen behoort tot het grootste gedeelte van de dagbesteding.

Het steenlopertje op de voorgrond denkt er het zijne van en gaat rustig verder met steentjes omdraaien.

Een stukje verderop liep een paarse strandloper tussen het wier.

En vloog er een vouwtje middelste zaagbek over.

In mijn ooghoeken zag ik aan de Grevelingenkant een wulp zijn kop boven een heuveltje uitsteken. De auto toch maar even in z'n achteruit om wat foto's te maken.

Maar toen hij mij in de gaten kreeg maakte hij zich snel uit de voeten.

Ook een zilvermeeuw stak zijn kop boven een dijkje uit.

Slotwoordje: Op het Noordzeestrand trof ik nog een bijzondere gast aan, maar omdat dit blog al weer uit 20 foto's bestaat wil ik daar, samen met de foto's van de terugreis die toch nog een keer langs de Koudekerkse Inlaag en Plan Tureluur verliep, een apart blog aan wijden.

Hallerbos.....maar dan anders

Het Hallerbos, een prachtig stukje natuur in België waar jaarlijks de boshyacinten zorgen voor een uitgestrekt blauw tapijt op de bosbodem en waar door dagjesmensen, natuurliefhebbers en fotografen duizenden zo niet tienduizenden foto's worden geschoten. En terecht, het is werkelijk een adembenemend schouwspel als het lage strijklicht van de vroege ochtendzon de hyacinten diepblauw doet kleuren en de jonge, frisse beukenblaadjes prachtig afsteken tegen de donkere stammen.
Al jaren zat een bezoek aan dit fenomeen in de planning, dus het moest er dit jaar eindelijk maar eens van komen. We waren al heel vroeg vertrokken, maar door de drukte rond Antwerpen en Brussel waren we toch nog later dan gepland op de bestemde plek.
Je raakt niet uitgekeken en maakt ontelbare foto's om later thuis bij de selectie tot de conclusie te komen dat het toch allemaal wel veel van hetzelfde is. Ik heb daarom enkele foto's uitgekozen waarvan ik dacht dat ik daar met behulp van filters in Photoshop wel iets bijzonders van kon maken. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik daarbij hulp heb gehad van een bevriend fotograaf die al wat langer met het bijltje van kunstzinnige fotobewerkingen heeft gehakt.
Ik ben me ervan bewust dat dit soort  foto's c.q. bewerkingen niet bij iedereen in de smaak zullen vallen, maar al doende werd ik steeds enthousiaster en het is nu al zeker dat een van deze foto's hier aan de muur komt hangen.

Hartelijk dank nog voor jullie reacties op mijn vorige, (lange) blogbericht over de velduilen (klik hier) en ik hoop dat jullie dit korte blog met kunstzinnige fotobewerkingen ook willen bekijken.

Groeten,
Ad

De complementaire kleuren blauw en geel zorgen voor contrast.

Door het tegenlicht worden de blaadjes mooi van achteren aangelicht.

Indian summer met vignet, in schrille tegenstelling met de net ontluikende beukenblaadjes.

Oorspronkelijk een scherpe (raw) foto waarin met behulp van een filter een verticale beweging is gecreëerd.

Ik vond de reflectie van de blaadjes op de stam wel leuk. Links en rechts stond laag struikgewas vandaar dat ik heb gekozen voor een vierkante uitsnede. Het accent wordt daarbij nog meer op reflectie gelegd.

Een ver doorgevoerde bewerking waardoor als het ware een abstract schilderij ontstaat. Deze bevalt mij persoonlijk erg goed en krijgt wellicht een plekje hier in huis aan de muur.

Dit staat al weer wat verder af van natuurfotografie, maar ik vond dit uit beeld lopende stel, niet wetend wat er zich achter de bocht bevindt, wel leuk om het blog af te sluiten.