Winter

Alhoewel het weer tot nu toe vrij zacht is gebleven staat toch de winter waarschijnlijk spoedig voor de deur. Ik zie er wel naar uit om deze winter wat leuke landschapsfoto's te gaan maken. Begin dit jaar schafte ik een 12-28 mm. f4 lens aan en die heeft me gedurende het voorjaar en de zomer al enkele platen opgeleverd waar ik heel tevreden over ben. In een van mijn volgende blogs zullen die zeker nog aan bod komen.

Voor dit moment heb ik nog enkele foto's van vorige winter die ik hier wil laten zien.
Gedurende de zomer en herfst bezochten er geregeld enkele eekhoorns onze tuin en in de overgang naar de winter zijn we die blijven voeren, waardoor ze ook toen regelmatig onze tuin bezochten. Tijdens een sneeuwperiode heb ik diverse keren met mijn camera in de aanslag gezeten en kon ik in de maagdelijke sneeuw deze vrolijke klimmers fotograferen.
Voor de Roots foto-opdracht van de maand, met als thema eekhoorns, stuurde ik enkele van die foto's in en eentje werd er deze maand als eervolle vermelding in het blad opgenomen. Altijd leuk.als je werk gewaardeerd wordt... toch.

Veel kijkplezier en bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blog over Sauerland (klik hier)

Groet,
Ad

Eekhoorn in de sneeuw

Roodborstjes vind je tegenwoordig in vrijwel elke achtertuin, ze kunnen goed tegen de kou en zijn behoorlijk honkvast alhoewel de roodborstjes die je in winter ziet vaak exemplaren zijn die uit Scandinavië naar iets gematigder streken zijn afgezakt. Hier tijdens een sneeuwbui gefotografeerd, ik krijg al koude voeten als ik er naar kijk.

Het lijkt soms of ze niet helemaal fit zijn, maar om warm te blijven zetten ze hun verenkleed uit zodat de luchtlaag die er tussen zit bescherming biedt.

Dit ijsvogelvrouwtje kon hier nog voldoende vis vinden, later in de winter zou blijken dat een groot deel van de populatie de hongerdood zou vinden door de strenge, langdurige vorst waarbij veel vaarten, sloten en plassen dichtvroren waardoor ze geen vis meer konden vinden.

Knobbelzwanen hebben daar weinig last van, ze houden een wak open waardoor ze onder water toch plantenmateriaal kunnen verzamelen. Hier vliegt een paartje laat op de middag boven een plas met een bos als donkere achtergrond.

Dit eekhoorntje had in de sneeuw een stukje kokosnoot gevonden een lekkernij waar ze dol op zijn en ook veel vogels eten het graag. We voeren het dan ook de gehele winter.

Eekhoorn in de bijna maagdelijk witte sneeuw. Mooi om de lange nagels aan de pootjes te zien waar ze goed houvast mee hebben in de bomen.

Heel aandoenlijk, het zijn net kinderen die met hun handen zitten te eten.

Uiteindelijk werd dit de foto die in de Roots werd opgenomen. Ik kreeg daarbij de opmerking dat het jammer is dat hij onder niet wat meer ruimte heeft en daar kan ik het mee eens zijn.

Bij een plas in de omgeving is een kijkscherm aangebracht. Op de plas zelf was op dat moment weinig te beleven, maar in het bos achter het scherm was een voerplank gemaakt waar mezen, vinken en mussen gretig gebruik van maakten. Regelmatig vloog de hele meute op b.v. als er een sperwer in de buurt kwam. Ik heb me daar een paar middagen prima vermaakt en geprobeerd van de opvliegende of weer terugkomende vogels foto's te maken. Dat viel niet mee, je fotografeert in de winter een donker bos in, dus de iso-waarde moest flink omhoog om de nodige snelheid te houden. Van de honderden foto's lukten er slechts enkele, waarvan deze ringmus de beste was.

Op de voerplank kwamen af en toe ook enkele kepen. Met zo'n voerplank vallen niet veel goede foto's te maken, maar deze kon er mee door.

Plotseling hoorde ik voor het scherm het getrompetter van kleine zwanen. Een groepje vloog over, ik draaide me snel om en kon er enkele opnames van maken.

In de afgestoven vegetatie van de oever ontdekte ik nog een eenzame wulp.

Toen ik eind van de middag van de plas naar de auto liep zat en in een els een hele groep sijzen. Het licht was al zo goed als weg, maar ik heb er toch nog maar enkele foto's van gemaakt. Deze kon er mee door, maar door de slechte lichtomstandigheden zie je toch behoorlijk wat chromatische aberratie.

Sauerland

Afgelopen juni waren we enkele dagen te gast (hoe kan het ook anders) in een gasthof  in Sauerland.
Het gasthof lag nogal geïsoleerd, zoals uit een van de foto's blijkt en was tegen de helling van een heuvel gebouwd waarbij we vanuit het eetzaaltje een mooi uitzicht hadden op het tegenover liggende dal en vanuit onze kamer tegen een helling keken die begroeid was met allerlei kruiden.
Vooral 's-morgens vroeg en 's-avonds tegen de schemering lieten zich daar reeën zien en op een ochtend kon ik zelfs vanuit het geopende raam van heel dichtbij een reegeit fotograferen.

We gingen vooral om daar te wandelen en de omgeving te verkennen, maar ik kon het toch niet laten om mijn apparatuur mee te nemen. Het was me bekend dat in de omgeving regelmatig rode wouwen gezien werden en natuurlijk was ik er op gebrand om die te fotograferen. Het zou een welkome aanvulling zijn op mijn portfolio.
Op een van de middagen kwamen we bij een nabij gelegen meer waar we even pauzeerden en al vrij spoedig zagen we daar op niet al te grote hoogte een rode wouw rondcirkelen, een roofvogel met een enorme spanwijdte en een onmiskenbare gevorkte staart die hem als soort makkelijk laat determineren.
De (Nederlandse) eigenaren van gasthof waren erg gebrand op foto's van de rode wouw om die op te nemen in de folders en website van hun gasthof. Tot nu toe was het henzelf of eerdere gasten niet gelukt om ze op de plaat te krijgen. Ze waren dan ook erg blij toen ik hen bij ons vertrek enkele foto's (na bewerking thuis) kon toezeggen.

Op de terugweg naar huis deden we nog een kasteel in Altena (Burg Altena) aan, gelegen op een heuveltop aan de Rijn. In de begroeiing en op de muren van de burg hadden enkele paartjes zwarte roodstaarten hun territorium en vlogen er nog enkele putters rond. Hoewel het licht keihard was heb ik daar toch ook nog maar enkele foto's geschoten.

Groet,
Ad

Rode wouw met opmerkelijk gevingerde vleugels en gevorkte staart.

Het gasthof in de heuvels van Sauerland. (foto gemaakt met telefoon)

Reegeit in het dal tussen de boterbloemen en andere kruiden.

Het perspectief is van bovenaf wat minder mooi maar dat kan nou eenmaal niet anders als je in een dal fotografeert.

Op een avond tijdens het eten verscheen deze reegeit met haar kalfje. Die avond had ik koud eten, maar ik had het er graag voor over.

Op een gegeven moment ging het kalfje tussen de bloemen alleen aan de wandel.

Op een ochtend kon ik 's-morgens vroeg een andere reegeit tussen de varens op de helling vanuit ons kamerraam fotograferen.

Ze vertrouwde het toch niet helemaal een hield me continu in de gaten.

Boven de oevers van het meer vloog deze rode wouw.

Een majestueuze vogel met een flinke spanwijdte.

Hij bleef even wat rondjes draaien zodat ik hem in diverse posities kon fotograferen.

Diep gevingerde vleugels en een gevorkte staart.

Toen we van het meer wegreden zag ik onderweg nog een ander exemplaar. Hier is duidelijk te zien dat de staartveren al behoorlijk afgesleten zijn en van een vork nog nauwelijks sprake is.

Maar ook de grijze kop geeft onmiddellijk uitsluitsel v.w.b. de soort.

Onderweg naar het gasthof maakten we nog even een tussenstop op de Kahler Asten waar je een weids overzicht hebt over de omgeving. Het was erg heiig waardoor er laagjes in de compositie ontstonden terwijl de zon er eventjes door piepte op een heuveltop.

Juveniele zwarte roodstaart in de begroeiing bij burg Altena.

Een meer natuurlijke plek voor een zwarte roodstaart, op een muurtje van de burg.

Op de grond tussen de stenen.

Onraad op de burgmuur?

Ontzettend hard licht, maar ik heb toch nog maar een foto gemaakt van dit puttertje dat onkruidzaden tussen de bestrating uitpeuterde.

Slotwoord: Hartelijk dank nog voor de reacties die ik van jullie mocht ontvangen op mijn vorige blog over de roerdomp (klik hier)

Roerdomp

Al jaren kom ik met regelmaat, soms meerdere keren per week, in de Belgische Kempen waar zich enkele plassen bevinden waar soms leuke vogelsoorten verschijnen. Zo fotografeerde ik er b.v. de groenpootruiter, de boomvalk, de koekoek, waterral en het is, liever gezegd het was, een goede plek om van dichtbij ijsvogels te fotograferen. Door de strenge winter is hun aantal helaas gedecimeerd en zie je ze beduidend minder dan voorheen.
Al lang hoopte ik daar eens goede foto's te kunnen maken van de roerdomp. Ik had hem er wel vaak horen hoempen en er af en toe een glimp van opgevangen, maar leuke foto's waren tot dan toe uitgebleven.
En als ik dan weer eens daar kwam hoorde ik soms van fotografen die er voor de eerste keer geweest waren dat ze de meest spectaculaire foto's van de roerdomp hadden geschoten. Steeds was ik dus op het verkeerde moment daar.
Tot die middag in mei j.l. toen het moment mij gunstig gezind was. Na uren daar geweest te zijn wilden mijn vrouw, die vaak meegaat omdat ze het prachtig vindt om met de verrekijker te observeren, en ik rond 16.00 uur weggaan, toen we besloten om toch nog maar een half uurtje te blijven omdat enkele weken daarvoor de roerdomp zich al eens vliegend had laten zien.
En dat bleek een goede beslissing te zijn. Even later wandelde er parmantig een roerdomp voor onze lenzen. Eerst tussen het riet en even later in vol ornaat poserend waarbij hij zelfs buiten het riet de bekende paalhouding aannam. Na al die jaren werd het geduld dan toch eindelijk beloond.

Groet,
Ad

Op een gegeven moment was de roerdomp zo dichtbij dat ik hem met m'n 300 mm. met 2.0 converter niet helemaal meer in beeld kreeg en een portretje moest maken. De converter durfde ik er op dat moment niet tussenuit te halen om niets te hoeven missen.

Enkele weken daarvoor kon ik hem opvliegend uit het riet van me af fotograferen. Dat moest beter kunnen.

In diezelfde week lukte het me om een roerdomp die voor me langs vloog te fotograferen. Hoewel het niet echt snelle vliegers zijn is het is een kwestie van snel reageren en vooral zorgen dat de instellingen van je camera goed zijn.

Zo verscheen in mei de roerdomp voorzichtig tussen het riet.

De vogel oogt hier heel gedrongen met een hele korte, dikke nek. Het is verbazingwekkend hoe hij zijn verschijningsvorm kan veranderen. Hij ondergaat daarbij een totale metamorfose. Dat is ook hetgeen mij van die ontmoeting het meest is bijgebleven.

Terwijl hij uit de begroeiing komt rekt hij zich op en wordt hij langzaam langer.

Opmerkelijk ook de ontzettend grote en grove poten, waardoor hij niet direct in de modder wegzakt.

De madeliefjes in de voorgrond zijn een welkome afwisseling in het groen.

Langer en langer wordt die nek.

Uiteindelijk bleef hij even stilstaan om de omgeving te observeren.

Of hij onraad bespeurde weet ik niet, maar hij ging keurig in de paalhouding staan.

Een stukje verder draaide hij zich om en dat gaf mij de gelegenheid om hem van achter te fotograferen, waardoor hij nog meer op een "paal" leek.

Nog een klein stukje draaien en dan is de paalhouding volledig symmetrisch. En zeg nou zelf, toch een heel verschil met foto nr. 5, je zou bijna zeggen dat het een andere soort vogel is.

Ik heb ook nog maar een panorama gemaakt. Erg onopvallend is hij zo niet in z'n omgeving.

Als laatste nog een foto toen hij even de andere kant op keek, een foto waar ik erg blij mee was. (en ben)


Slotwoord: Dit was na tijdje van afwezigheid weer eens een blog, ik wil proberen om de frequentie weer wat op te schroeven en dat geldt eveneens voor het geven van reacties op jullie blogs.
De tijd zal leren of ik het volhoud, er liggen nog stapels foto's op de plank om te bewerken.