Determinatie soms lastig

Omdat ik door omstandigheden de laatste tijd veel minder op pad geweest was dan ik zou willen zat ik door mijn archief te bladeren toen ik enkele foto's tegenkwam waarvan ik dacht wat is dit nou. Deze foto's maakte ik in 2012 in de Schelphoek op Tholen in Zeeland en toentertijd heb ik waarschijnlijk geoordeeld dat het een tureluur was, maar nu begon ik toch echt te twijfelen. Ik heb er direct een viertal veldgidsen bijgehaald, raadpleegde internet, wikipedia, birdpix en waarneming, maar ik raakte niet overtuigd welke soort het nou eigenlijk was. Ook diverse apps boden geen uitkomst. Mijn gedachten gingen n.l. uit naar een grote geelpootruiter. Misschien vreemd als je zijn oranjerode poten ziet, je zou dan direct denken aan een tureluur, maar in diverse veldgidsen vond ik dat ook een grote geelpootruiter soms oranjerode poten heeft. Bovendien was in mijn beeldvorming een tureluur niet zo prominent getekend op het rugdek dat veel meer vloeit terwijl dit rugdek bijna parelde als dat van een bosruiter. Wat natuurlijk ook niet meewerkte is dat het referentiekader ontbreekt, een grote geelpoot is natuurlijk beduidend groter dan een tureluur. Een tureluur herkende ik ook vaak aan zijn duidelijk rood/zwart gekleurde snavel wat hier duidelijk veel minder is, een snavel die bovendien een stuk korter is dan bij deze vogel. Kortom twijfel alom.

Ik dacht even een zeldzaamheid te hebben gefotografeerd en nog ben ik niet helemaal overtuigd, maar uiteindelijk kom ik na bestudering van de juvenielen in diverse veldgidsen toch uit bij een juveniele tureluur ondanks de kenmerken die duiden op een grote geelpoot. Een juveniele tureluur heeft n.l. ook dat geparelde, ongesleten rugdek en de eenkleurige snavel. Een illusie armer dus, maar zo zie je hoe moeilijk het soms is om bij vogels de juiste soort te duiden. Ik zou zeggen kijk en oordeel zelf.

Bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over de tuinvogels. (klik hier)

Groeten, Ad

Dit is de foto die ik in mijn archief tegenkwam waarbij ik ging twijfelen wat het nou eigenlijk was. Ik vond hem vrij groot, hoewel het referentiekader ontbreekt, maar ik vond vooral de snavel nogal lang en het rugdek erg gespikkeld. Ook het postuur en de houding deden me niet direct aan een tureluur denken.

Om misschien meer duidelijkheid te krijgen bewerkte ik nog enkele foto's uit die serie. 

Omdat bij de grote geelpootruiter vermeld stond dat hij graag tot op buikhoogte door het water loopt ging ik nog meer twijfelen.

Wat het ook is, zo tegen de achtergrond van het zeekraal en bloeiende zee-aster is het een prachtige vogel.

Een heel sterk gepareld verenkleed.....

.....waarvan ik aanvankelijk niet wist dat ook een juveniele tureluur dat heeft en bovendien zette de oranje/gele poten me op het verkeerde spoor.

Maar los daarvan vond ik het een prachtige steltloper.

Nog enkele plaatjes met wat actie toen hij zich op een gegeven moment begon te poetsen.

Van bovenaf gezien leek het rugdek toch wat meer te vloeien en kreeg ik steeds meer twijfels.

Badderende tureluur?

En bij dit laatste plaatje wist ik dat dit, ondanks het sterk getekende rugdek, wel een tureluur moest zijn.

Slotwoord: Misschien zeggen doorgewinterde vogelaars meteen dit is toch duidelijk een tureluur. Ik vogel en fotografeer al vrij lang en toch bekroop me hier de twijfel, temeer ook omdat in die periode daar in de regio een grote geelpootruiter was gezien. Misschien is het ook wel een beetje wensdenken, maar zo zie je dat je met vogels nooit uitgeleerd bent, want had ik geweten dat een juveniele tureluur in elk geval qua verenkleed sterk op een grote groenpootruiter lijkt dan was ik zeker niet op het verkeerde been gezet. Tot de volgende keer.

Tuinvogels

Door omstandigheden heb ik de laatste maanden erg weinig tijd gehad om e fotograferen. Eigenlijk kan ik wel zeggen dat het voorjaar tot nu toe wat fotografie betreft aan me voorbij gegaan is en ook het bloggen is er goeddeels bij ingeschoten. Mijn laatste blog is alweer van ruim een maand geleden. De komende weken hoop ik dat daar wat verandering in komt en dat ik alsnog wat van een mooie lente kan meepikken. Om toch mijn blog nog een beetje te onderhouden en een kleine impuls te geven heb ik wat recente foto's van tuinvogels uit mijn archief geplukt om hier te laten zien. Het zijn geen spectaculaire soorten, maar op het eind heb ik toch nog een kleine verrassing die mij begin maart ten deel viel toen ik even in de tuin aan het werk was.

Bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de grote zaagbek en wilde zwaan (klik hier) en veel kijkgenoegen bij deze foto's.

Groeten, Ad

De pimpelmees behoort naast de staartmees tot mijn favoriete tuinvogels. Ik het niet nalaten om foto's van ze te maken als ze in de tuin komen. Ik vond hier het gestrekte vleugeltje wel leuk.

Zoals gezegd staartmezen zijn een van mijn ander favoriete soorten. In december j.l. wijdde ik een blog aan een broedresultaat van een witkop(pige) staartmees x staartmees en ook dit jaar hebben ze in dezelfde boom in onze tuin genesteld. Deze staartmees zat in een ontluikende Japanse esdoorn en ik kon een leuke serie schieten van z'n turncapriolen. 

Op een gegeven moment ging hij als een volleerde rekstokturner aan een takje hangen.

Alsof hij wilde zeggen "kijk mij eens".

Op een gegeven moment koos hij nog een dunner takje dicht bij de stam van de esdoorn, waardoor ik die mooi in m'n compositie kon betrekken. 

De werkelijke reden waarom ze dit doen is dat er in dit stadium op de takjes kleine insecten zitten zoals luizen en misschien ook wel springstaartjes waarmee ze in het vroege voorjaar het eiwitgehalte in hun voeding op peil brengen.

De associatie met een turner aan de rekstok ligt wel voor de hand.

Ekster, soms vervloek ik ze als ze weer eens een nestje met eitjes of jonge vogels uithalen, maar het zijn prachtige vogels.

Hoog in een boom enkele tuinen verderop kon ik een ekster in het late middaglicht fotograferen.

Ze zijn altijd heel alert en niets ontgaat ze.

Maar ook een ekster moet af en toe zijn verenkleed onderhouden.

Zoals ik al zei pimpelmezen vind ik een dankbaar onderwerp om te fotograferen, hier in een linde. 

Het worden al snel "takkenfoto's" maar als ze een beetje vrij zitten vind ik het wel kunnen.

Het is nou eenmaal een plek waar ze graag zitten, beter beschermd ook tegen een onverwachte aanval van een sperwer.

Pimpelmees.

Pimpelmees.

Ik vond hier de setting al wat beter, maar was zeker nog niet tevreden. Het opstaand veertje op de rug is een leuke bonus.

Houtduiven zijn helaas ook tuinvogels, vaak vervloek ik ze als ze weer eens het terras, de tuinmeubels  of mijn auto onder gescheten hebben, maar eigenlijk zijn het toch ook mooie, kleurrijke vogels.

Tegen de achtergrond van de boeiboord van het huis van de buren zat deze merel op de knot van een slecht gesnoeide plataan.

Silhouet van een merel in de Gleditsia (valse Christusdoorn)

Ook vinken zien we regelmatig in onze tuin. Altijd weer leuk als ze in het voorjaar weer die loodgrijze snavel krijgen en gaan zingen.

Vink.

Nog even terug naar het staartmeesje dat intussen aan de andere kant van de stam aan een nog fragieler takje zijn kunsten vertoonde.

"Kijk eens wat ik kan."

"En hebben jullie daarachter mijn kunsten ook gezien." 

Een andere pimpelmees die een teentje miste zat lekker te relaxen.

Pimpelmees.

Na lang wachten ging er een pimpelmees in het topje van de boom zitten, de blauwe achtergrond van de dakpannen passen mooi bij de blue tit.

Pimpelmees.

Tenslotte een vrij zittende pimpelmees tegen de achtergrond van de gevel de boeiboord en de dakpannen van het huis van de achterburen. Ik vond het wel leuk dat hij even z'n pootje optilde.

Begin maart was ik in de tuin aan het werk toen ik plotseling het getrompetter van kraanvogels hoorde. Als je dit geluid ooit gehoord hebt vergeet je het nooit meer. Het was een groep van 50 stuks, vlogen kriskras door elkaar en ze kwamen snel dichterbij. 

Omdat ik wist dat de trek van de kraanvogels naar het noordoosten op gang was gekomen had ik mijn camera binnen klaargelegd. Ik holde met m'n slijkpoten naar binnen en maakte de eerste foto's van een intussen geformeerd groepje.

Toen ik zag dat ze echt in formatie gingen vliegen zoomde ik uit om zoveel mogelijk vogels in een beeld te vangen. 

Waarbij ik nagenoeg alle vogels vrij in beeld kreeg.

Formatie kraanvogels.

Formatie kraanvogels recht boven ons huis en tuin.

Uiteindelijk koos ik ervoor om een wat kleiner groepje wat closer in beeld te nemen.

En uiteindelijk kon ik nog deze foto maken voordat ze langzaam uit beeld verdwenen.

Nou vraag je je misschien af wat heeft dit met tuinvogels te maken, maar omdat ze recht over ons huis vlogen en ik de foto's maakte vanuit onze tuin vond ik dat ik ze toch een klein beetje tuinvogels mocht noemen. 

Tot de volgende keer.