Watersnip

De watersnip behoort tot de familie van de steltlopers. Het is een middelgrote steltloper,kleiner dan b.v. de wulp en de grutto, maar groter dan het witgatje en de oeverloper. In het veld kan hij verwisseld worden met het bokje, dat weliswaar ook een soortgelijk streeppatroon in het verenkleed heeft, maar veel kleiner is. Bovendien zul je het bokje aanzienlijk minder vaak tegenkomen dan de watersnip. Hij houdt van drassige gebieden waar hij met zijn lange snavel allerlei wormpjes, slakjes enz. uit de zachte bodem peurt.
Het is een wat mysterieuze vogel die, volledig vertrouwend op zijn enorm goede schutkleur, graag verborgen blijft. Het kan dan voorkomen dat je er in het veld bijna op staat voordat hij plotseling vlak voor je voeten opvliegt. Dat gebeurt dan in een zigzagvlucht, een kenmerk dat je met een watersnip te maken hebt.
De watersnip wordt ook wel hemelgeit genoemd. Deze naam ontleent hij aan het kenmerkende blatende geluid dat hij vliegend in de baltstijd maakt en dat veroorzaakt wordt door de resonerende luchtstroming langs zijn stugge buitenste staartpennen. Als je dit geluid een keer gehoord hebt vergeet je het nooit meer.
Van deze normaal zo verborgen levende vogel kon ik in de zomer van 2016 aan de randen van het Lauwersmeer een serie maken van een badende en poetsende watersnip. Deze vogel toonde zich totaal niet schuw en poseerde vrijzittend in allerlei houdingen.
Bedankt nog voor jullie fijne reacties op mijn vorige blogbericht over de blauwe- en bruine kiekendieven. (klik hier)

Groet,
Ad

Met de vleugels wijd. Door het heldere weer kon ik nagenoeg in alle foto's het spiegelbeeld meenemen.

Het begin van een uitgebreide wasbeurt.

Even later ging hij helemaal los zodat de modderspetters van het ondiepe water in het rond vlogen.

Hoofdzakelijk de borstveren werden nat, de vleugels werden steeds omhoog gehouden.

Soms nam hij even een loopje door het water met gespreide vleugels.

Waarbij hij mooi symmetrisch in beeld kwam.

En soms sprong hij even helemaal boven het water uit.

Wat ik bij grutto's al eens eerder zag bleken watersnippen ook te kunnen n.l. de bovensnavel naar boven buigen. Wellicht handig bij het zoeken naar insecten in de bodem.

Na het badderen begint het poetsen.

Met het vet uit de stuitklier worden alle veren goed ingesmeerd om het verenkleed weer waterdicht te maken.

Ook de borstveren worden niet vergeten.

Nog even nadrogen.

Zo ziet hij er weer keurig gekapt uit. Hier zijn goed de buitenste staartveren te zien waarmee het het blatende geluid produceert.

En zo kan meneer (of mevrouw) weer aan de wandel.