Misty wood-scapes

Vogelfotografie is en blijft het hoofdbestanddeel van mijn fotografische activiteiten, maar al langer had ik het plan om eens een keer goed los te gaan met landschapsfotografie en dan bij voorkeur onder mistige omstandigheden. In de late zomer was ik met een goede vriend al eens naar de Posbank gegaan om daar bij zonsopkomst en als het enigszins kon eveneens onder mistige omstandigheden te fotograferen, maar toen we daar eenmaal aankwamen was de mist intussen opgelost. Reden te meer om onder mistige omstandigheden eens op mijn local patch op herhaling te gaan. 

Op 26 oktober j.l. was het zover, de avond daarvoor was er al een mistige nacht en ochtend aangekondigd en 's-morgens in alle vroegte was ik ter plekke. Dat kostte niet zoveel moeite, mijn local patch bevindt zich direct voor ons huis, een oud bosgebied met vooral populierenopstand waarvan intussen een flink deel het loodje heeft gelegd. Al het dode hout blijft liggen en daartussen schieten vooral veel inlandse esdoorns wortel. Het dode hout is een el dorado voor insecten en die trekken op hun beurt weer veel vogels aan. Het is waarschijnlijk ook om die reden dat we vaak en veel verschillende vogelsoorten in onze tuin krijgen.

Verder bevindt zich in dit bos een beekdal dat een aantal jaren geleden op de schop is geweest. De oude meanders van het riviertje de Aa zijn in ere hersteld en langs de oevers is ruimte voor het water gemaakt als bekken voor overvloedige regenval. Op die bewuste ochtend was het riviertje door de langdurige regenval van de afgelopen periode dan ook veranderd in een grote watermassa waarbij de oevers niet meer zichtbaar waren.

Het grote verschil met vogelfotografie vind ik dat je bij landschapsfotografie nog meer op je compositie moet letten en zeker in een bosrijke omgeving is dat bepaald geen sinecure, de foto's worden al heel gauw erg rommelig. Mist daarentegen maskeert natuurlijk voor een belangrijk deel de achtergrond waardoor je meer rust in je foto's kunt creëren.

Veel kijkgenoegen bij deze serie landschapsfoto's en bedankt nog voor jullie leuke reacties op het vorige blog over de havik en waterral. (klik hier)

Groeten, Ad

Toen ik 's-morgens uit het raam keek zag ik dit tafereeltje. Het beloofde een mooie ochtend te worden.

Direct bij de ingang van het bos werd ik onthaald door de serene, mistige sfeer.

Een oude beukenlaan die leidt naar het beekdal.

Een dode tak zorgt voor een enkel kleuraccent in het beeld.

Het bos is doorkruist met sloten die het grootste deel van het jaar droog staan.

Opmerkelijk dat de aanwezigheid van oer (ijzer) in de bodem van de sloten heel lokaal is zoals hier goed te zien is.

Mistig doorkijkje.

Tussen de bomen leek de mist al gauw minder dicht, ik hoopte dat er bij het beekdal nog wat van over was.

In de loop der jaren hadden al heel wat populieren het begeven, ideale bodem voor nieuw leven.

Her en der bevinden zich ook nog wat oude sparren die inmiddels allemaal op omvallen staan.

Beukenlaan met rechts nog enkele oude sparren.

In de verte waren al de contouren van het oude bruggetje over de Aa zichtbaar. Intussen leek het of de mist zich toch weer wat meer verdichtte.

Het bruggetje over het beekdal aan het einde van de beukenlaan. 

Direct aan de oever staat een hele markante beuk waar ik de loop van de jaren al heel wat foto's van heb gemaakt.

Doorkijkje naar het beekdal.

Het riviertje was helemaal buiten haar oevers getreden, van de meanders was nog nauwelijks iets te zien. Rechts van het bosje is normaal de stroming van het water. De mistige sfeer maakt het lekker spooky.

Wat meer ingezoomd geeft dit goed de sfeer van die ochtend weer. Links van de struiken in het water is in andere omstandigheden een wandelpad.

In de brugleuning hing dit bedauwde spinnenweg, dat ik mooi kon betrekken in deze sfeerimpressie.

Nog enkele plaatjes, genomen aan die kant van de brug.

De rechteroever was door recente werkzaamheden helemaal kapot gereden waardoor die was veranderd in een modderpoel.

Beekdal.

Aan de andere kant van het bruggetje was de stand van het hoge water nog beter te zien.

Een grote watermassa terwijl het onder normale omstandigheden een riviertje is van amper enkele meters breed en ondergedompeld in een heerlijke wintersfeer. Goed dat ze de rivier de ruimte gegeven hebben, het komt de natuur helemaal ten goede.

Rechtsvoor bevindt zich al geruime tijd een beverburcht, ben benieuwd wanneer ze zich weer laten zien. Bevers zijn gemakkelijk tegen dit soort omstandigheden bestand, in geval van nood verhogen ze gewoon de burcht.

Ik ben nog een stuk verder het gebied ingelopen waar het pad almaar slechter werd.

Ik schoot nog enkele laatste plaatjes. De mist was intussen al aardig opgetrokken waardoor er geleidelijk meer kleuren zichtbaar werden. Na een heerlijke, sfeervolle ochtend keerde ik voldaan huiswaarts.

Slotwoord: Intussen begint de tijd alweer te dringen om de twaalf (of meer) beste van 2023 te selecteren, een tijdrovende klus. Tot die tijd hoop toch nog minstens een regulier blog te kunnen produceren. Tot de volgende keer.