Natuur in Normandië

Eind juni van dit jaar hadden we voor een weekje een huis gehuurd in Normandië, noord Frankrijk. Dit grote, authentieke huis had in het verleden dienst gedaan als ciderperserij en daar waren nog veel originele elementen van aanwezig. Deze vakantie stond niet zozeer in het teken van natuurfotografie, maar we hadden toch een dagje uitgetrokken om naar de monding van de rivier de Orne te gaan. Op internet hadden we gezien dat het gebied bekend staat als ornithologisch paradijs en die kans wilde ik me natuurlijk niet laten ontgaan. Nou, die hooggespannen verwachting viel tegen, het is een uitgestrekt estuarium en je moest km.'s lopen over lastig terrein om in de buurt van het water te komen voordat je kon zien of er uberhaupt iets zat. Dat heb ik dan toch maar gedaan en toen ik uiteindelijk kon zien dat er een grote groep kleine zilverreigers zat bleek dat er verderop iemand in de weer was met een gigantische vlieger die hij laag over de zilverreigers stuurde waardoor de hele groep uiteraard op de wieken ging, mij met een desillusie achterlatend. Ik kon nog net enkele foto's van een wegvliegende reiger maken. Tijdens de rest van de flinke wandeling heb ik mijn telelens meegesjouwd maar dienden zich daarvoor geen onderwerpen meer aan.  

Bij het gebied was ook een bezoekerscentrum en langs het pad daar naartoe en de omliggende veldjes ontdekte ik enkele mooie rupsen, vlinders en orchideeën, waar ik me toen op gefocust heb en daar gaat dit blog voor het grootste deel over. 

Daarnaast ben ik rond het huis in de weer geweest om toch ook wat vogels en vlinders op de plaat te zetten en uiteraard maakte ik veel foto's van de toeristische uitstapjes die we maakten naar o.a. Etretat en Honfleur, maar die komen wellicht in een toekomstig blog voorbij.

Bedankt nog voor jullie enthousiaste reacties op mijn blog over de bijeneters (klik hier)en veel kijkgenoegen bij deze foto's.

Groeten, Ad

Grenzend aan het huis was als berging een overkapping gemaakt waar enkele paartjes huiszwaluwen tegen de balken een nest hadden gebouwd. In een van de nestjes zaten al jongen.

De jongen zaten voortdurend met hun kopjes buitenboord en zodra een van de ouders aan kwam vliegen met insecten begonnen ze luidkeels te bedelen.

En de oudervogels kweten zich goed van hun taak, er werd heel wat voer aangevlogen.

Wonderlijk om te zien hoe het nest tegen de balk en het plafond "aangeplakt" zit en hoe zo'n vogeltje zich met de bevederde pootjes, steunend met z'n staart, vastklampt aan de rand van het nest.

De insecten worden gretig in ontvangst genomen.

Op de veldjes rond het huis heb ik dit oranje zandoogje gefotografeerd.

Gele bloemen zijn leuk, maar op deze klaver zaten ze ook graag.

Snel inzoomen en je krijgt nog meer rust in de foto, maar ik ben er nog niet uit wat ik nou mooier vind.

De boer die het huis verhuurde had allerlei leuke dieren rondlopen waaronder deze mooie ezels.

Daar stond ik dan met m'n telelens, maar ach zo lijkt het wel een eland. (met wat fantasie)

Tussendoor even enkele foto's van dambordjes die ik maakte bij de Orne.

Ik weet niet precies de naam van de waardplant, maar het zou duifkruid kunnen zijn.

Hier is mooi de roltong te zien waarmee ze de nectar uit de bloem halen.

Ze hebben prachtig getekende vleugels waaraan ze ook hun Nederlandse naam te danken hebben, velden met damschijven.

Ik was wel content dat ik ook een vliegend dambordje kon fotograferen. Het was wel lastig fotograferen, deze foto's maakte ik met 600 mm. uit de hand en zie dan maar eens alle grasjes en stengels uit beeld te houden.

Even weer terug naar de veldjes bij ons huis waar regelmatig kneutjes op de graszaden en zuring foerageerden. Hier een vrouwtje.

Het meer kleurrijke mannetje liet zich ook goed zien. Het veldje lag wat hoger dan ons terras zodat ik met een groot diafragma een fijne scherptediepte kreeg.

Ook het mannetje liet zich de zaden goed smaken.

Prachtig toch die rode borst en dat krijgen ze door de zaden en voedingsstoffen die ze in de vrije natuur vinden. Ik heb vroeger kneuen in de volière gehad, maar eenmaal door de rui kregen ze rode kleur niet meer terug, een teken dat vogels het beste gedijen in hun natuurlijke omgeving. 

Terug weer naar de Orne waar ik van grote afstand een foto kon maken van dit groepje kleine zilverreigers voordat ze door die vlieger opgejaagd werden.

Van een vluchtende zilverreiger kon ik nog enkele foto's maken.

Kleine zilverreiger, buiten het formaat te onderscheiden van de grote zilverreiger door de geelgroene poten en zwarte snavel.

Niet iedereen zal hiervan houden, maar af en toe wil ik graag eens wat experimenteren met onscherpte. Hier twee kleine zilverreigers door de vegetatie heen gefotografeerd. 

Langs het pad naar het bezoekerscentrum vond ik deze prachtige rupsen op de gele toorts ook wel koningskaars genoemd. Het blijken de rupsen en waardplanten te zijn van de kuifvlinder, een nachtvlinder die ik nog nooit gezien heb. Deze fotografeerde ik op 600 mm., ik ben naar de auto teruggegaan om mijn macrolens te halen.

Rups van de kuifvlinder met de macrolens.

Rups van de kuifvlinder, een onooglijk nachtvlindertje volgens mijn vlindergids, maar de rups is o zo mooi. Hij lijkt enigszins op de rups van de koninginnenpage.

Ook korstmossen zijn mooi en kleurrijk. Achteraf had ik hier een wat kleiner diafragma moeten gebruiken.

En passant maakte ik nog deze abstracte opname. Leuk om ook eens mee bezig te zijn. Wie weet wat het is mag het zeggen.

Buiten de dambordjes bevonden zich in de veldjes ook veel orchideeën. Ik weet niet welke soort het is, maar ik vind ze lastig te fotograferen. Bijna altijd staan er hinderlijke sprieten in de weg.

Orchidee vanaf een laag standpunt gefotografeerd zodat de lucht als achtergrond dient.

Een andere plantensoort die in het gebied voorkwam was het lamsoor, een zoutminnende plant. Hier in een nog pril stadium met op de achtergrond een plant die al bloeit.

En zo ziet hij er dan uit als hij eenmaal bloeit

Nog even terug naar de dambordjes. Waren de vorige opnames gemaakt met 600 mm. hier had ik intussen mijn macrolens gehaald. Ik ben er nog niet uit wat nou mooier is.

Dambordje.

Dambordjes.

Dambordje, de achtergrond is toch wat onrustiger dan met de telelens.

Dambordje.

Met wat passen meten en diafragmeren kreeg ik de achtergrond toch wat rustiger.

Tot ik tenslotte dit resultaat kreeg.

Slotwoord: Een (te) lang blog weer, volgende keer maar eens wat minder foto's. Tot dan.

Bijeneters

Ik zat eind juni j.l. in een openbare vogelhut in het natuurgebied Kempen-Broek toen enkele Belgische fotografen het hadden over bijeneters die zouden zitten in het Limburgse gedeelte van de Nederlands-Duitse grens. Ik kon niet goed uit het gesprek opmaken waar het nou precies was en ik wilde ook niet tussenbeide komen om nadere toelichting te vragen. Het hield me na afloop van deze sessie wel bezig, immers ik had nog nooit bijeneters gefotografeerd en het zou natuurlijk al helemaal geweldig zijn als dit hier in Nederland en zo dicht bij huis zou kunnen. Nou wist ik dat mede-blogger Roos die daar in de buurt woont ook al eens een blog aan bijeneters had gewijd en ik heb daarom de stoute schoenen maar aangetrokken en haar om nadere informatie gevraagd. Nog bedankt daarvoor Roos. De volgende middag ben ik daar gelijk naar toe gereden, hoewel het die middag erg heet en het licht keihard was. Daar aangekomen bleek ik niet de enige te zijn, er zaten wel tien fotografen die zich met statief en stoeltje op de beste plekken geïnstalleerd hadden. En gelijk hadden ze natuurlijk, zou ik ook doen. Maar dat betekende dat ik op de tweede rij moest aansluiten, tussen de mensen en statieven door moest fotograferen en van daaruit onmogelijk het nestgat van de bijeneters kon zien dat zich een meter of veertig verderop, parallel in de wand van een zandafgraving bevond. Bovendien zaten we achter een poort waar je doorheen moest fotograferen want het terrein was niet voor publiek toegankelijk.

Met die beperkingen ben ik aan de slag gegaan en dat viel niet mee temeer daar het licht steeds wisselde en ik op een fictief punt moest scherpstellen omdat het nestgat zich achter een dennetje bevond. Ik heb toch enkele uurtjes zitten fotograferen, maar de resultaten waren niet echt om over naar huis te schrijven. Ik ben daarom enkele dagen daarna nog een keer 's-morgens vroeg teruggegaan en ben bijna de hele dag blijven zitten. Het licht was stukken beter en er waren maar twee mede-fotografen, zodat ik nu een veel betere plek had vanwaar ik het nestgat kon zien. 

Ik maakte die dag veel foto's waarvan ik hier een klein deel laat zien. Het zijn er desondanks toch 26, het was een hell of a job om een selectie te maken. Veel genoegen bij het bekijken van deze foto's en nog bedankt voor de leuke reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorige blog over de slangenarend. (klik hier)

p.s.: ik zag dat Roos intussen ook nog een keer daar geweest is en haar foto's van de bijeneters inmiddels in een blog heeft opgenomen. Helaas had ik wat meer tijd nodig om de foto's te selecteren en te bewerken.

Groeten, Ad

Om maar met de deur in huis te vallen, dit was een van de beste foto's, althans dat vind ik, die ik gedurende de twee sessies maakte. De foto's zijn overigens nagenoeg allemaal vluchtfoto's, de bijeneters vlogen in periodes af en aan met allerlei insecten. Ik heb daarom niet perse alleen de beste foto's geselecteerd, maar ook wat diversiteit aangebracht qua prooiaanvoer. Het zijn prachtig gekleurde vogels die voor menige tropische vogel niet onderdoen.

Van de eerste sessie heb ik slechts 3 foto's geselecteerd, veel foto's belandden in de prullenbak omdat de vogel niet in het gekozen fictieve scherptebereik vielen.

Hier werd een hommel aangevoerd. Het nestgat valt precies achter het dennetje, het duurde geruime tijd voordat ik dat in de gaten had, het gaat allemaal razendsnel. Het was die dag iets "makkelijker" om een uit het nestgat vliegende vogel te fotograferen dan een aanvliegende. Je hebt dan iets meer controle over het moment.

Uit het nesthol wegvliegende bijeneter.

De tweede dag had ik meer controle over de situatie, nu kon ik immers het nesthol zien dat zich bevindt linksonder van het dennetje rechtsboven.

Hier is dat bij het uitvliegen nog wat duidelijker te zien. Als een pijl storten ze zich na het voeren uit het nesthol naar beneden.

Hier kon ik hem, of haar want de geslachten zijn nagenoeg identiek, aanvliegend een fractie van een seconde voor het bereiken van het nestgat uit de lucht "plukken".

En dat gold ook voor het weer wegvliegen uit het nest. Op een gegeven moment had ik in de gaten dat ze steeds ongeveer via dezelfde route wegvlogen en heb ik scherp gesteld op die den rechts die in hetzelfde scherptedieptebereik viel als de wegvliegende vogel.

Voorlopig waren het steeds hommels die werden aangevoerd. Bijeneters zijn prachtige slanke vogels met een torpedo-achtig lijf.

Het is natuurlijk mooier als ze met een prooi komen aanvliegen, maar bij het wegvliegen kon ik wat rustiger achtergrond creëren. Bijeneters hebben vrij korte pootjes en en flauw naar beneden gebogen snavel, terwijl de vleugels een driehoek vormen.

Een van de foto's waar ik erg content mee was, met gestrekte vleugels waarbij in de volle omvang de prachtige kleuren van de vogel zichtbaar zijn.

Hier zijn ook goed de verlengde middelste staartpennen te zien.

Nog steeds werden hommels aangevoerd. Ook dit is een van de foto's waar ik erg blij mee was. 

Een en al sierlijkheid.

Waar ik in het begin erg veel moeite had om de foto's scherp te krijgen was na verloop van tijd een fluitje van een cent. Ik had mijn camera op statief (schommelkop) en op het juiste punt scherp gesteld. Ik keek niet eens meer door mijn zoeker, maar hield in de gaten als de vogels van verre kwamen aangevlogen. Als ze in de buurt waren maakte ik een aantal foto's in de burst modus. 

Met gespreide vleugels en staart. Bijeneters hebben in de vrije ruimte een vlinderachtige vlucht.

Op een geven moment werden er ook libellen gevangen en gevoerd.

Onderweg naar het nest met een libel.

Zielig voor de libel en waarschijnlijk een gruwel voor macrofotografen, maar jonge bijeneters moeten nou eenmaal ook eten.

Ik weet niet wat voor soort libel het was, maar het zou zomaar ook nog een zeldzame kunnen zijn.

Hier vloog hij een keertje wat dichterbij voor het dennetje langs.

Ook vlinders werden verschalkt, ook hiervan weet ik niet welke soort het is, er zat flink wat rood in, het lijkt me een nachtvlinder.

Maar ook insecten, spinnetjes, kevers en torren gaan gretig naar binnen. Mooi ook om de diverse kleurvelden in het verenkleed te zien, geel, blauw en rood met een zwarte bandering op de vleugels. 

Met die kleine spinnetjes moet je natuurlijk wel heel vaak op en neer vliegen. Ik weet uiteraard niet hoeveel jongen ze hadden, maar als je deze prooitjes vergelijkt met de vissen waarmee ijsvogels komen aanvliegen moet die honger nauwelijks te stillen zijn.

Bijeneter met spinnetje.

En met deze vliegende capriolen met weer een andere libel, waarschijnlijk een paardenbijter, wil ik dit blog besluiten.

Slotwoord: Allemaal foto's van vliegende bijeneters, ik was pas laat op de hoogte van de plek waar deze vogels zaten anders had ik wellicht voor de broedperiode foto's van op een tak zittende bijeneters kunnen maken. Misschien krijg ik die kans nog eens. 

De foto's zijn allemaal enigszins gecropt, ondanks de 600 mm. waarmee ik fotografeerde was dat nodig. Het is mee daarbij opgevallen dat je met een full-frame camera meer kwaliteit overhoudt dan met een aps-c ongecropt. Tot de volgende keer.