Vogel met de gouden ogen.......de kleine plevier

De kleine plevier behoort tot de vrij grote familie van de plevieren waartoe ook de bontbek-, de strand-, de zilver- en de goudplevier behoren. Ook de bekende kievit behoort tot de familie van de plevieren. In tegenstelling tot zijn familiegenoten, die vaak aan de kust leven, geeft de kleine plevier de voorkeur aan ruige terreintjes in het binnenland met een kiezelige ondergrond, zand- en grindgaten of op in ontwikkeling zijnde industriegebieden met wat zoetwaterplassen in de buurt. Zo ook dit paartje dat ik in het voorjaar korte tijd gevolgd heb en dat op een industrieterrein in de regio voor nageslacht heeft gezorgd. Zoals bij alle plevieren zijn de jongen zogenaamde nestvlieders, hetgeen betekent dat ze direct na het uitkomen uit het ei al veertjes hebben en aan de wandel gaan op zoek naar voedsel.
In mijn vorige blogbericht gaf ik al aan dat dit bericht over de kleine plevier zou gaan, maar het heeft even geduurd voordat het zover was. Ik maakte daar n.l. erg veel foto's die ik ook wilde bewerken en het heeft me werkelijk hoofdbrekens gekost om hiervan een selectie te maken. Met gemak had ik hiervan wel drie series kunnen maken.
Ik hoop dat u met genoegen naar deze serie kijkt en wil iedereen bedanken voor de leuke reacties op mijn vorige blogbericht over Allerhande "Klik hier"

Met vriendelijke groet,
Ad

Mannetje kleine plevier met de kenmerkende gele oogring.

Vrouwtje kleine plevier waarvan de donkere delen over het algemeen wat minder zwart zijn.

Op het moment dat ik de pleviertjes zag waren ze al uitgelopen. Vier pulletjes scharrelden er rond waarbij duidelijk een verschil in grootte en dus ook in leeftijd zichtbaar was. Heel duidelijk is hier ook al de gele oogring te zien.

Toen ik de eerste keer daar was maakte ik de fout om te proberen dichterbij te komen hetgeen zinloos is. Ze
trekken onmiddellijk de kuierlatten aan en geven je het nakijken.

Een rustige achtergrond is mooi, maar als zo'n jonkie midden in een bed van gele pioniersvegetatie gaat staan word ik toch ook wel heel enthousiast.

De volgende keer dat ik daar kwam heb ik de auto in de buurt gezet en afgewacht. Ze kwamen steeds dichterbij en op een gegeven moment zaten ze zelfs onder mijn auto.

Af en toe werd er ook driftig gepoetst......

en even de vleugeltjes gestrekt......

maar ook de lucht werd steeds in de gaten gehouden om te zien of er zich geen roofvogel aandiende.

Pa houdt steeds de wacht en waarschuwt als de jongen wat te ver uit de buurt raken.

Ze rennen continue achter vliegjes en kleine insecten aan met die overmaatse poten..

Als er gevaar dreigt roept een van de oudervogels en zoeken ze met  z'n allen een veilig heenkomen.

Het is dan net of vader of moeder op wel 10 poten staat.

Sons gaan ze in een plasje op zoek naar wat eetbaars. Door het tegenlicht lijkt het jong wel in een maanlandschap te staan.

En maar scharrelen......

en dan weer even onderdak zoeken bij het thuisfront.

Soms is het een heel geklauter over die grote zandkluiten.

Is er nog plek voor mij in de herberg?

De kust lijkt wel weer veilig......

rennen maar weer dus.

Het blog is al wel erg lang, maar toch nog enkele sfeerplaatjes o.a met spiegelbeeld.

Hiermee komt dit veel te lange blogbericht ten einde, ik hoop dat ik niet teveel van uw geduld gevergd heb.