Muisverslindende torenvalk

Na een zwart/wit uitstapje en wat creatieve escapades wordt het weer eens tijd voor vogels, alhoewel ik me in dit blogbericht beperk tot een soort, n.l. de torenvalk. Toen ik enige tijd geleden gebruik mocht maken van een schuilhut van een bevriend natuurfotograaf en ik zat te wachten op de komst van een klapekster (klik hier) die zich daar al een tijdje in de buurt ophield, verscheen plotseling een torenvalk ten tonele met een gevangen muis. Het was een mooie "bijvangst" en ik heb van dichtbij kunnen genieten van deze mooie vogel. Nadat hij, of liever gezegd zij want het is een vrouwtje, op de grond achter een graspol de kop al van de muis had gegeten vloog ze gelukkig met het restant van de muis op een paal, zodat ze binnen mijn bereik kwam. In ongeveer 7 minuten tijd wist het valkje de muis met huid en haar te verorberen.

Groeten,
Ad

Lekker toch zo'n muizenbiefstuk.

Als laatste gaat het staartje naar binnen.


Slotwoordje: Achteraf dacht ik dat ik van dit beeldverslag ook een leuk filmpje had kunnen maken, maar je weet natuurlijk nooit hoe lang de vogel met prooi blijft zitten. In de buurt vlogen ook kraaien rond en als die het in de gaten krijgen en het op de prooi gemunt hebben zou de torenvalk waarschijnlijk met de prooi wegvliegen om hem elders te verschalken.

Eens wa 't anders

In de natuur en natuurfotografie draait het vaak om kleuren. Kleur is vaak een middel om dingen herkenbaar te maken en er is een hele leer aan opgehangen. Zeker waar het in de natuur gaat over vogels, vlinders en bloemen zijn kleuren belangrijk om de soort te duiden en maakt kleur een niet onbelangrijk deel uit van hoe we naar natuurfoto's kijken en beoordelen.
Zwart/wit fotografie is daarom in de natuurfotografie vaak een ondergeschoven kindje en ook ik heb me er nauwelijks ooit mee beziggehouden. Tijdens een van de recent gehouden avonden van onze natuurfotografieclub was het thema zwart/wit en ik heb me voor het eerst wat serieuzer toegelegd op deze vorm van natuurfotografie. Ik kwam tot de ontdekking dat het erg moeilijk is en heb me vooral gericht op landschappen en enkele foto's die ook in kleur al veel zwart/wit/grijstinten bevatten.
Gaandeweg kreeg ik wat meer inspiratie en, hoewel ik er in de toekomst zeker geen hoofdthema van wil maken, wil ik hier toch enkele beelden laten zien die ik via Photoshop van kleur heb omgezet in zwart/wit.
Veel kijkplezier en bedankt nog voor jullie soms kritische, maar opbouwende reacties op het vorige blogbericht  van het "Experimentje" (klik hier)

Groeten,
Ad

Strabrechtse heide, de horizon ligt weliswaar in het midden, maar ik wilde aan de onderkant de ankerpunten meenemen en aan de bovenkant de doortekende lucht. Om de foto wat krachtiger te maken heb ik een silver-efex filter toegepast.

Een iet rustiger compositie waar de horizon wat uit het midden ligt.

Zomaar een hek in de mist op Texel.

Besneeuwd bos in mijn directe omgeving. De foto maakte ik al enkele jaren geleden.

Vogels kunnen natuurlijk niet uitblijven en ja waar kies je dan voor. Een klapekster is al zo goed als zwart/wit dus die leek me wel geschikt. Wat een verschil overigens met het kleurrijke ijsvogeltje.

Ook kluten vallen in deze categorie, hier three of a kind.

Drieteentjes in de vlucht. Met een wat langere sluitertijd heb ik tijdens het afdrukken meegetrokken waardoor er door de onscherpte beweging in het beeld komt.

Niet helemaal zwart/wit, ik vond hier het kleuraccent van het pijpenstrootje in het ven in het berijpte bos wel aardig.

Enkele eenzame knotwilgen in een beekdal op mistige ochtend.

Hetzelfde mistige beekdal met herhaling van een boom in de achtergrond. Ik heb deze foto opgenomen voor de invoerende lijn van het riviertje en de diagonaal van de oever met de bomen met de horizon op 1/3.

Bomenrijtje in een Groningse polder, nog meer dan bij de knotwilgen wordt hier de soberheid en weidsheid van het landschap geaccentueerd mede ook door de panorama uitsnede.

Tenslotte een landschap in de Mariapeel waar de waterstand t.b.v. de natuurontwikkeling langzaam wordt verhoogd en waardoor de berken gedoemd zijn te sterven.


Slotwoordje: niet bij iedereen zal zwart/wit natuurfotografie aanslaan, ook ik was erg sceptisch, maar ik vond het toch leuk om hier eens mee bezig te zijn en met deze tak van fotografie kennis te maken.

Experimentje

Zeer tegen mijn gewoonte in dit keer eens een heel kort blogberichtje. Waarom? Komend weekend is het jaarlijks terugkerende natuurfotografiefestival Pixperience. Deze editie hebben de organisatoren van Birdpix/Nederpix gekozen voor het thema creatieve natuurfotografie vandaar de naam CreaPiXperience. Aan dit festival is de uitgifte van een nieuw natuurfotografieboek verbonden met hetzelfde thema, creatieve natuurfotografie.
Ik heb het boek al besteld omdat ik erg benieuwd ben hoe dit onderwerp verder wordt uitgediept. Omdat ik van kinds af aan erg gecharmeerd ben van de prachtige foto's in vogelgidsen en natuurbladen voel ik me nog steeds erg aangetrokken tot realistische fotografie, sommigen noemen het registrerende fotografie. Maar toch krijg ik ook steeds meer waardering voor de manier waarop natuurfotografen onderwerpen, rechtstreeks uit de camera of met behulp van Photoshop, op een kunstzinnige manier in beeld brengen.
Zonder van mijn "roots" te willen afstappen wil ik me, naar ik hoop geholpen door het nieuw aangeschafte boek, bij tijd en wijle eens toeleggen op deze voor mij nieuwe wijze van fotograferen.
Ik heb alvast een enkele pogingen gewaagd en in dit blogbericht opgenomen. Ik ben me ervan bewust dat het zeker niet bij iedereen in de smaak zal vallen en het voor anderen wellicht niet ver genoeg gaat, schroom niet om jullie commentaar te leveren.

Groeten,
Ad

Een groepje kieviten jaagt over een ven in een natuurgebied. Het was erg donker, regenachtig weer en ik heb toch gekozen voor een wat langere sluitertijd terwijl ik de camera heb meegetrokken toen ik de foto maakte.

Een slootje in een boslandschap. Alhoewel een soortgelijk effect ook bereikt kan worden via het filter radiaal blurren in Photoshop heb ik er hier voor gekozen om de camera tijdens het maken van de foto even rond te draaien.

Iets conventioneler dan voorgaande foto, deze heikikker genomen vanaf een laag standpunt in tegenlicht waardoor bokehringen in beeld verschijnen.

Een andere heikikker in het late middaglicht waardoor het omringende pitrus een rode gloed krijgt.

Sneeuwlandschap met ondergaande zon. Ik heb de foto zacht en licht afgewerkt waardoor een soft-focus high key effect ontstaat terwijl de voren in de akker nog zichtbaar zijn.

In schril contrast met voorgaande foto een tegenlichtopname van de opkomende zon door een donker bos zonder belichtingscorrectie.

Groepje bomen met de stammen als convergerende lijnen. Op de kruin heb ik een filter toegepast.

Winters boslandschap waar ik met een schilderskwast overheen ben gegaan.

En om het wat luchtig af te sluiten deze twee kleurige bloemen waar eigenlijk niets bijzonders mee gedaan is alleen het gebruik van een groot diafragma.

Baardmannetjes

In mijn vorige blogbericht heb ik een flink aantal soorten laten zien die we, mijn vrouw is al even enthousiast als ik en weet vaak met de verrekijker de vogels al eerder te ontdekken dan ik, tijdens een vakantie in Noord-Nederland konden spotten en fotograferen.
Een soort heb ik daar bewust niet in opgenomen omdat ik daar een apart blogbericht aan wilde wijden. Het betreft het mooie baardmannetje en uiteraard vrouwtje, vogels die on-Nederlands ja zelfs tropisch aandoen, vogels ook waar je wat geluk mee moet hebben dat je op het juiste moment op de juiste plek bent.
Bij een uitgestrekt rietmoeras maak je een goede kans en als je weet dat ze bij windstil weer onder uit de rietstengels naar boven komen kun je je kansen aanzienlijk vergroten. En als je daar dan een voortdurend "geping" in het rietveld hoort heb je een gerede kans dat je die dag baardmannetjes ziet en fotografeert en daarmee bedoel ik niet die twee vogelende "baardapen" uit het gelijknamige televisieprogramma.

Bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn blogbericht over "Vogels in Noord-Nederland (Klik hier) en veel kijkgenoegen bij deze baardmannetjes.

Groeten,
Ad

Ik heb alle foto's genomen met diafragma f8, de achtergronden krijg je daarmee natuurlijk niet onscherp, maar die krijg je met een groter diafragma evenmin onscherp omdat het onderwerp zo dicht tegen de achtergrond aan zit. Je loopt met een groter diafragma bovendien het risico dat grote delen van het onderwerp eveneens onscherp worden.

Alle hierboven getoonde vogels zijn mannetjes met hun typische snor, want daar denk je eerder aan dan aan een baard. In het Frans hebben ze dat beter voor elkaar, daar heet de soort n.l. mésange à moustaches. Maar hoe dan ook, hieraan dankt de vogel wel zijn naam.

De vrouwtjes zijn niet zo kleurrijk als de mannetjes, ze missen die typische "snor" en het blauw op de kop en hals, maar ik vind ze zeker zo mooi.

Slotwoordje: Met een soort in een blogbericht loop je natuurlijk het risico dat de kijker snel verzadigd (verveeld) raakt, maar ik vond en vind de soort zo mooi dat ik er een heel blogbericht aan wilde wijden.