Velduilen

Al jaren stond hij hoog op mijn wensenlijstje, zag er in diverse media prachtige foto's van voorbij komen en ging hij daardoor steeds meer tot mijn verbeelding spreken totdat ik afgelopen winter een bericht op waarneming.nl zag staan dat er in een polder in de omgeving van Den Bosch enkele velduilen waren gesignaleerd. Ik ben niet echt een soortenjager, maar dit buitenkansje wilde ik me toch niet laten ontgaan. Om niet op een waarneming af te gaan die eenmalig was heb ik de site enkele dagen in de gaten gehouden en toen ik zag dat de meldingen dagelijks bleven terugkomen ben ik er naar toe gereden. Er bleken zich een viertal uilen op te houden die zich vrij schuw gedroegen en veraf in het veld op een paaltje bleven zitten en af en toe, eveneens op flinke afstand, in de polder een voedselvlucht ondernamen.  Ik heb die middag toch wat foto's kunnen maken, maar besloot om niet lang te blijven en later nog eens wat vroeger terug te komen in de hoop dat ze dan wat dichterbij zouden komen. Enkele dagen later ben ik er 's-ochtends weer naar toe gereden. De uilen kwamen toen een stuk dichterbij en ik kon zowaar van dichtbij vluchtfoto's maken. Op een gegeven moment posteerde een uil zich op een paal direct langs de weg. Deze uil bleek totaal niet schuw en poseerde volop op nog geen 5 meter van de auto, waarna hij op redelijk korte afstand in het veld neerstreek. Ik heb die middag volop genoten en met een kaartje vol velduilbeelden ben ik huiswaarts gereden. Het was na jaren dan eindelijk toch gelukt.

Groeten,
Ad  

Bij de tweede sessie poseerde een velduil dichtbij op een paal.

Mijn eerste ontmoeting, ver weg en op een plastic paaltje.

Hier kwam de uil al een stuk dichterbij, je verbaast je dat zo'n grote vogel zijn evenwicht kan houden op zo'n dun paaltje..

En dat blijkt ook wel eens mis te gaan zoals hier blijkt, er moet flink worden bijgestuurd met de vleugels.

Op zoek naar veldmuizen speuren ze laag over de grond de weilanden af.

Leuk als ze met die grote felgele ogen als een torpedo naar je toe komen gevlogen.

Zoals hier goed te zien hebben velduilen een prachtig ronde gezichtssluier.

Dit schaap lijkt zich af te vragen "wat doet die vreemde snuiter hier".

Dan maar weer verder zoeken naar een sappige veldmuis.

Als je de foto's even aanklikt voor een vergroting is ook van opzij
is het gezichtsmasker goed zichtbaar evenals de kleine oorpluimpjes.




























Door vergrote gaten in hun nekwervels waar de slagaders doorheen lopen kunnen ze hun kop 270 gr. draaien zonder dat ze hun nek breken

Soms kwam er eentje vrij dichtbij langs vliegen en kon ik leuke vliegbeelden maken.

Het blog zou niet compleet zijn zonder foto van de vogel in het habitat waaraan hij zijn naam dankt.

Tenslotte mag deze met zijn indringende, speurende blik dit toch nog lang geworden blog afsluiten.

Bedankt voor het bekijken van deze foto's en tevens nog voor de belangstelling voor de foto's van mijn vorige blog over "Texel" (klik hier)

Texel voorjaar 2015

2015 hoor ik menigeen denken, maar het is toch al 2016. Ja, inderdaad en intussen zijn we dit "voorjaar" alweer een keer op Texel geweest, maar het lukt me maar niet om in de actualiteit te werken. Door allerlei andere activiteiten, de veelvuldige velduitstapjes die elke keer ook weer foto's opleveren, vakanties enz. kom ik er maar niet toe om steeds bewerkte foto's voorradig hebben om een nieuw blog te maken. Het bewerken kost me bovendien veel tijd, elke foto krijgt n.l. Camera-Raw en in Photoshop een aparte behandeling omdat ik vind dat bulkverwerking b.v. in Lightroom niet het optimale uit de foto's haalt. Ik wil jullie daarom meenemen naar een serie die ik vorig voorjaar tijdens een 3 daags verblijf op het vogelrijke Texel schoot. De soorten zijn weliswaar niet typisch voor Texel, maar het is bij uitstek een vogeleiland waar je verzekerd bent dat er veel soorten bij elkaar voorkomen.

Groeten,
Ad

In het noorden van het eiland bij de Cocksdorp hoopte ik in de zgn. Tuintjes een ontmoeting te hebben met een draaihals die daar naar het schijnt met enige regelmaat voorkomt. Elke keer als we daar zijn kan ik het niet laten om daar toch even een kijkje te nemen, maar ook nu weer tevergeefs. Toch was ik ook heel content met deze fazant, die in de mist tussen het nog wat bevroren gras en de ontluikende wilgentakken scharrelde.

Het lukte me ook nog om een kopportretje te maken waarin de mooie details van deze prachtige vogel zichtbaar zijn.

Aan de waddenkant liep deze kleine zilverreiger die niet al te fraai in zijn verenkleed zat. Je zou bijna denken dat hij niet helemaal gezond is, maar na enkele opnames vanuit de auto hield hij het voor gezien en ging hij op de wieken.

Ergens midden op het eiland trof ik dit roodborsttapuit vrouwtje. Het is weliswaar veraf, maar regelmatig wil ik toch ook vogels in hun habitat fotograferen. Ik vond hier de herhaling van de tak in de achtergrond bovendien wel aardig.

Op een vroege mistige ochtend kwam ik dit hek tegen tussen de rietstengels. Toch maar even gestopt om ook wat landschapsfoto's te maken. Hier had ik nou graag een grutto of tureluurtje op gezien, maar daar was het helaas nog te vroeg voor.

Kluten zie je in het voorjaar en ook in de zomer trouwens, altijd wel op Texel. We waren net te vroeg voor de prachtige baltsvluchten.

Dan maar proberen een leuke compositie te maken, hier three of a kind op een rijtje.

In een plasje vlak bij ons verblijf midden op het eiland liep deze lepelaar te foerageren. Het was in de ochtend en de lichtomstandigheden waren met flink tegenlicht niet optimaal.

Onwaarschijnlijk mooie kleuren heeft het mannetje slobeend en het gele oog knalt uit die groene kop.

Even later voegde zich het vrouwtje bij hem en werd er flink gesnaveld met die grote spatels.

Een andere hele mooie eend is de smient ook wel de fluiteend genoemd en vaak verguisd en vervolgd door zijn vraatzucht, maar gelukkig is er recent een streep gehaald door de afschotvergunning.

Hier laat de woerd zich nog maar eens in al zijn schoonheid zien.

In de zuidpunt bij de Mokbaai kon ik deze takkenfoto van een heggenmusje maken.

In de Bolle Kamer loopt een kudde wilde paarden om het gebied te beheren. Een prachtig stuk natuur rond een groot duinmeer dat door deze dieren open gehouden wordt. Het doet me een beetje aan een Schots landschap.

Tijdens de wandeling van het Boerenommetje zag ik deze graspieper op een hek zitten. Ik vind foto´s op het prikkeldraad nooit zo geweldig, maar door het hek eronder komt de compositie wat meer in evenwicht.

Meeuwen zijn erg moeilijke vogels om goed te determineren, daarom heb ik deze tot het laatst bewaard. Ik houd het hier op een adulte stormmeeuw, maar even dacht ik aan de zeldzame ringsnavelmeeuw gezien de donkere band over de snavel. Bij nader inzien denk ik dat het vuil is van het foerageren, daarom ga ik hier toch voor de stormmeeuw. Als iemand een andere mening is toegedaan hoor ik het graag.

Tot slot nog een foto van de vuurtoren bij de Cocksdorp, gezien vanaf de rand van een duinmeer.

Muisverslindende torenvalk

Na een zwart/wit uitstapje en wat creatieve escapades wordt het weer eens tijd voor vogels, alhoewel ik me in dit blogbericht beperk tot een soort, n.l. de torenvalk. Toen ik enige tijd geleden gebruik mocht maken van een schuilhut van een bevriend natuurfotograaf en ik zat te wachten op de komst van een klapekster (klik hier) die zich daar al een tijdje in de buurt ophield, verscheen plotseling een torenvalk ten tonele met een gevangen muis. Het was een mooie "bijvangst" en ik heb van dichtbij kunnen genieten van deze mooie vogel. Nadat hij, of liever gezegd zij want het is een vrouwtje, op de grond achter een graspol de kop al van de muis had gegeten vloog ze gelukkig met het restant van de muis op een paal, zodat ze binnen mijn bereik kwam. In ongeveer 7 minuten tijd wist het valkje de muis met huid en haar te verorberen.

Groeten,
Ad

Lekker toch zo'n muizenbiefstuk.

Als laatste gaat het staartje naar binnen.


Slotwoordje: Achteraf dacht ik dat ik van dit beeldverslag ook een leuk filmpje had kunnen maken, maar je weet natuurlijk nooit hoe lang de vogel met prooi blijft zitten. In de buurt vlogen ook kraaien rond en als die het in de gaten krijgen en het op de prooi gemunt hebben zou de torenvalk waarschijnlijk met de prooi wegvliegen om hem elders te verschalken.

Eens wa 't anders

In de natuur en natuurfotografie draait het vaak om kleuren. Kleur is vaak een middel om dingen herkenbaar te maken en er is een hele leer aan opgehangen. Zeker waar het in de natuur gaat over vogels, vlinders en bloemen zijn kleuren belangrijk om de soort te duiden en maakt kleur een niet onbelangrijk deel uit van hoe we naar natuurfoto's kijken en beoordelen.
Zwart/wit fotografie is daarom in de natuurfotografie vaak een ondergeschoven kindje en ook ik heb me er nauwelijks ooit mee beziggehouden. Tijdens een van de recent gehouden avonden van onze natuurfotografieclub was het thema zwart/wit en ik heb me voor het eerst wat serieuzer toegelegd op deze vorm van natuurfotografie. Ik kwam tot de ontdekking dat het erg moeilijk is en heb me vooral gericht op landschappen en enkele foto's die ook in kleur al veel zwart/wit/grijstinten bevatten.
Gaandeweg kreeg ik wat meer inspiratie en, hoewel ik er in de toekomst zeker geen hoofdthema van wil maken, wil ik hier toch enkele beelden laten zien die ik via Photoshop van kleur heb omgezet in zwart/wit.
Veel kijkplezier en bedankt nog voor jullie soms kritische, maar opbouwende reacties op het vorige blogbericht  van het "Experimentje" (klik hier)

Groeten,
Ad

Strabrechtse heide, de horizon ligt weliswaar in het midden, maar ik wilde aan de onderkant de ankerpunten meenemen en aan de bovenkant de doortekende lucht. Om de foto wat krachtiger te maken heb ik een silver-efex filter toegepast.

Een iet rustiger compositie waar de horizon wat uit het midden ligt.

Zomaar een hek in de mist op Texel.

Besneeuwd bos in mijn directe omgeving. De foto maakte ik al enkele jaren geleden.

Vogels kunnen natuurlijk niet uitblijven en ja waar kies je dan voor. Een klapekster is al zo goed als zwart/wit dus die leek me wel geschikt. Wat een verschil overigens met het kleurrijke ijsvogeltje.

Ook kluten vallen in deze categorie, hier three of a kind.

Drieteentjes in de vlucht. Met een wat langere sluitertijd heb ik tijdens het afdrukken meegetrokken waardoor er door de onscherpte beweging in het beeld komt.

Niet helemaal zwart/wit, ik vond hier het kleuraccent van het pijpenstrootje in het ven in het berijpte bos wel aardig.

Enkele eenzame knotwilgen in een beekdal op mistige ochtend.

Hetzelfde mistige beekdal met herhaling van een boom in de achtergrond. Ik heb deze foto opgenomen voor de invoerende lijn van het riviertje en de diagonaal van de oever met de bomen met de horizon op 1/3.

Bomenrijtje in een Groningse polder, nog meer dan bij de knotwilgen wordt hier de soberheid en weidsheid van het landschap geaccentueerd mede ook door de panorama uitsnede.

Tenslotte een landschap in de Mariapeel waar de waterstand t.b.v. de natuurontwikkeling langzaam wordt verhoogd en waardoor de berken gedoemd zijn te sterven.


Slotwoordje: niet bij iedereen zal zwart/wit natuurfotografie aanslaan, ook ik was erg sceptisch, maar ik vond het toch leuk om hier eens mee bezig te zijn en met deze tak van fotografie kennis te maken.