Blauwtjes

Hoewel we intussen al ruimschoots in de herfst zitten, wil ik toch nog even terugblikken op de prachtige zomer met zijn uitstekende vlinderperiode. Veel blauwtjes zijn in de diverse blogs al voorbij gekomen en ik wil hier een apart blog wijden aan deze prachtige vlindersoort.
Veel kijkgenoegen en hartelijk dank nog voor de leuke reacties op mijn vorige blog over de wat minder bekende vlindersoorten. (klik hier)

Met vriendelijke groet,
Ad

Als eerste, de meest algemene soort, het icarusblauwtje. Ondanks dat hij veel voorkomt is het niet de minst mooie soort zoals je hierboven aan de twee mannetjes met hun hemelsblauwe bovenvleugels kunt zien.
Ik was op zoek naar het pimpernelblauwtje en trof deze twee in een mooie pose aan tussen de grasstengels.

De bovenvleugels van de vrouwtjes zijn heel anders gekleurd zoals je op deze foto's kunt zien.

Ze zitten graag op het St. Jacobskruiskruid.

De ondervleugels van het icarusblauwtje zijn minder blauw, maar grijsbruin met oranje vlekken en wit omrande zwarte stippen.

Blauwtjes zitten ook graag in een verticale positie.

Het boomblauwtje, blauwwitte ondervleugels met zwarte stippen.

Hier zijn zowel de onder- als de bovenvleugels zichtbaar, in dit geval van het vrouwtje.

Hier eveneens een beeld van zowel de onder- als bovenvleugels, in dit geval van het mannetje dat veel smallere donkere delen heeft.

Het heideblauwtje, kenmerkend zijn de zwarte halvemaantjes rond de oranje vlekken.

Hier op de dopheide.

De bovenvleugels van het mannetje zijn glanzend donkerblauw.

De bovenvleugels van het vrouwtje zijn donkerbruin.

Als laatste het pimpernelblauwtje, niet de mooiste, maar wel een zeldzame soort die in Nederland, na herintroductie, slechts op enkele plekken voorkomt.

De bovenvleugels zijn blauwzwart.

Aan de waardplant, de grote pimpernel, heeft het vlindertje zijn naam te danken.

Alhoewel hij ook wel andere planten bezoekt.

In deze serie ontbreekt nog het gentiaanblauwtje, ik ben er naar op zoek geweest en heb de waardplant met eitjes erop wel gevonden, maar het blauwtje liet zich niet zien. Volgend jaar hoop ik dit vlindertje op dit mooie plantje aan mijn collectie te kunnen toevoegen.

En omdat ik ze zo mooi vind ter afsluiting nog deze icarusblauwtjes.

Enkele minder algemene vlindersoorten

Zoals in mijn vorige blog aangekondigd wil ik dit keer enkele wat minder algemene en wellicht ook minder bekende vlindersoorten  laten zien. Het vlinderseizoen ligt voor dit jaar al weer bijna achter ons, maar deze fleurige fladderaars houden misschien het zomergevoel nog wat langer vast.
Ik hoop dat jullie ervan genieten, veel kijkgenoegen in elk geval en iedereen bedankt die even naar mijn vorige vlinderblog ("Vlinders 2") heeft willen kijken en de moeite genomen heeft om een reactie achter te laten.

Met vriendelijke groet,
Ad

Dambordje, een soort die houdt van droge zonnige weiden en in Nederland vrij zeldzaam. Deze fotografeerde ik op de grens van Zuid-Limburg en België.

Het vrouwtje met een geelgrijze ondervleugels.

Dambordje op een weideklokje.

Hier is goed te zien waar de vlinder zijn naam aan te danken heeft.

Dambordje op op een ook al niet alledaagse plant, de ratelaar.

Groot dikkopje, weliswaar niet echt zeldzaam, maar ik heb toch de ervaring dat hun voorkomen heel plaatsgebonden is. Deze fotografeerde ik in de Groote Peel.

Opmerkelijk zijn de grote ogen en de zwarte geurvlag op de voorvleugels.

Mi-vlinder, een dagactieve nachtvlinder, met wat fantasie is het profiel van een heks te herkennen met een haakneus en een puntkin.

Spiegeldikkopje, een zeer zeldzaam vlindertje, weliswaar niet endemisch voor de Peel waar ik deze fotografeerde, maar komt slechts op enkele plekken in Nederland voor.

Aan de bovenzijde zien ze er opmerkelijk eenvoudiger uit. Hier een mannetje.

Hier zijn zowel de boven- als de ondervleugel zichtbaar, waar je bovenstaande verschillen goed kunt zien.

Enkele opnames waar ik heel blij mee was, spiegeldikkopje op de dopheide die in de achtergrond onscherp terug komt en de steel in de hoek verdwijnt.

De roltong lijkt hier wel een lasso.

Het vrouwtje waarbij de lichte vlekken op de bovenzijde aanzienlijk groter zijn.

Zoals je ze meestal ziet, hangend aan een grasspriet.

Argusvlinder met de bekende ogen, al in meer blogs voorbij gekomen. Hier zie je ze zelden, dit exemplaar fotografeerde ik op een dijkje in de haven van Stavenisse. Een schutkleur heeft hij bepaald niet.

Eikenpage een soort die meestal tussen de boomtoppen fladdert en die ik nooit eerder zag, recent gefotografeerd vlakbij huis . De bovenkant van de vleugels schijnt iriserend paarsblauw te zijn. Wie weet wat de ondergrond is mag het zeggen.

Tot slot de phegeavlinder ook wel het melkdrupje genoemd en ook een dagactieve nachtvlinder, lokaal in Brabant en Limburg vrij algemeen maar elders in Nederland zeldzaam.

 Hier is het blauwe lijf met de gele band goed te zien.

Het komt een beetje vreemd over, een vlinder op een kale tak.

Laatste foto van dit veel te lange blog.

Als laatste vlinderserie wil ik volgend keer nog een aantal blauwtjes laten zien.

Vlinders (2)

In mijn vorige post had ik aangegeven om dit keer wat minder algemene soorten te behandelen. Mijn archief doorspittend kwam ik tot de ontdekking dat deze post wel erg lang zou worden, vandaar dat ik het toch maar in tweeën splits, waarbij ik nu een zevental soorten heb opgenomen waarvan sommigen toch vrij algemeen zijn en anderen wellicht wat minder bekend, om een volgend keer de toch wat meer zeldzame soorten te plaatsen en mijn vlindersessies vervolgens af te sluiten met een serie over enkele soorten blauwtjes.
Veel plezier bij het bekijken van deze foto's, nog hartelijk bedankt voor jullie reacties op mijn eerste vlindersessie (Vlinders (1)  en een reactie na het bekijken van de foto's, die wat mij betreft ook positief kritisch mag zijn, stel ik zeer op prijs.

Groeten,
Ad

Wel haast elk jaar bezoeken een of meer koninginnenpages onze tuin. De vlinderstruiken zijn dan uiteraard erg gewild om de nectar op te zuigen. Waarschijnlijk door het hele warme en droge weer van deze zomer waren de Budddleja's davidii, zoals ze officieel heten, al heel snel uitgebloeid, waardoor ik er geen een gezien heb. Vandaar enkele opnames uit het archief.

Hier is goed te zien waar de koninginnenpage zijn Engelse naam (Swallow tail) te danken heeft.

De enige manier om tussen de vlinderstruiken een wat rustige achtergrond te creëren krijg je door tegen de lucht in te fotograferen. Let dan wel op voldoende overbelichting anders krijg je alleen een silhouet, wat overigens ook heel mooi kan zijn.

Alhoewel.

Een wat creatievere manier door een andere houding kan ook wel leuk zijn.

St. Jacobsvlinder, een dagactieve nachtvlinder. Het St. Jacobskruiskruid is nooit ver weg.

En als je dan goed tussen het St. Jacobskruiskruid kijkt vind je ongetwijfeld ook deze rups. De kleuren lijken er in de verste verte niet op, maar hieruit ontpopt zich toch echt bovenstaande vlinder.

In hetzelfde biotoop vond ik deze eveneens dagactieve nachtvlinder, de purperspanner of zijn meer modernere naam de zuringspanner. Hier het mannetje, dat in tegenstelling tot het vrouwtje, kamvormige voelsprieten heeft.

 
Rietvink, een nachtvlinder en behorende tot de familie van de spinners die hier haar eitjes afzet.
Bij de naam zou je welhaast een vogel vermoeden, maar het is toch echt een vlinder.

Oranjetipje, de vliegtijd ligt vroeg in het voorjaar en is dus al lang weer voorbij, maar het zijn werkelijk prachtige vlinders met hun gemarmerde buitenvleugels en oranje binnenvleugels, die je overigens niet zo snel te zien krijgt.

De binnenvleugels schijnen mooi oranje door, althans bij de mannetjes. Bij de vrouwtjes ontbreekt het oranje en hebben daarvoor in de plaats smalle zwarte vleugelpunten.

De pinksterbloem is de waardplant, dus meestal zijn ze hierop te vinden. Als de zon schijnt zitten ze overigens maar zelden lang op de plant, maar blijven in een klein gebiedje rondvliegen.

Ja, en dan vouwen ze eindelijk eens een keer de vleugels open.

Hier zowel de binnen- als de buitenvleugel zichtbaar.

Ook in mijn vorige post opgenomen, maar omdat ze zo mooi zijn nog eentje, de oranje luzernevlinder, weliswaar een stuk minder oranje dan het oranjetipje, maar toch.

Landkaartje, 2e generatie met een mooie witte band, de voorjaarsgeneratie is bruin met zwarte vlekken.

Aan de buitenvleugels zie je goed waaraan de vlinder zijn naam te danken heeft.

Om met deze kleurige opname deze post af te sluiten.

Hartelijk dank voor het kijken.