Hert(s)hoorn

Wat een titel, maar ik kon zo gauw geen betere vinden voor een blog over edelherten en eekhoorns. De bronstperiode van de edelherten is inmiddels al weer voorbij en de walnoten, waar de eekhoorns die ik fotografeerde op af kwamen, zijn door de storm van de afgelopen dagen ook uit de bomen gewaaid.

De afgelopen jaren ben ik diverse keren naar de wildbaan op de Veluwe getogen voor de edelhertenbronst. Een mooi schouwspel als op het einde van de middag de dieren gevoerd worden en de honderden camera's van de aanwezige fotografen beginnen te ratelen als machinegeweren. Alhoewel het een van de weinige plekken in de verre omtrek is waar je de dieren zo dichtbij kunt fotograferen, blijf ik het toch wat kunstmatigs vinden. In het Weerterbos, slechts enkele tientallen km's van mijn woonplaats lopen ook enkele roedels edelherten die niet gevoerd worden. De kans dat je voor niets gaat omdat geen edelhert zich laat zien is wat groter en over het algemeen lopen ze ook wat verder van de voor publiek toegankelijke plekken. Maar ik vind het allemaal toch wat natuurlijker, hoewel de dieren ook hier in een afgerasterd gebied leven.

De eekhoorns fotografeerde ik in een laantje met walnotenbomen in de nabije omgeving. Elk jaar komen er meer noten aan deze bomen en de eekhoorns weten al gauw wanneer het weer zover is dat er wat van hun gading te vinden is. Nadeel hier is wel dat je door het dichte gebladerte vaak slechte lichtomstandigheden hebt. Het zijn geen topopnames, temeer omdat de eekhoorns vaak zo dichtbij de auto kwamen dat ik met mijn 300 mm. lens geen kant meer op kon en soms de staart niet helemaal in beeld kreeg. Maar ik wilde er toch wat laten zien.
Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorige blog over de Zuidpier (klik hier)

Vriendelijke groeten,
Ad

Vaak heel dichtbij zodat je een close-up kunt maken, hier overigens tegen een berkenstam.

Maar soms ook ver weg, hier wel op 45 mtr., peuzelend aan een gevonden walnoot. Voor een beetje licht moest ik hier zelfs naar 1000 iso.

Ze klimmen behendig over de dunste takjes om de noten te pakken die ze vervolgens naar beneden gooien om ze daar weer op te rapen. Soms valt er al een open op het asfalt en dat is mooi meegenomen.

Hindes in het Weerterbos.

Het plaatshert is tussen de rietkragen in aantocht.

En laat zijn suprematie blijken.

Eten, flemen of een geurvlag afzetten?

Een flinke burl.

Jonge herten als pottenkijkers kan hij hierbij niet gebruiken.

Nog enkele opnames van de Veluwe.

Toen iedereen al huiswaarts was gekeerd kon ik deze moeflons nog fotograferen.

Tot slot mag deze hinde in avondlicht dit blog afsluiten.

IJmuiden..... De Zuidpier

Op de valreep lukt het mij toch nog om in september een blogje te maken. Ik zag de laatste tijd al heel veel mooie foto's van mede-bloggers voorbij komen, gemaakt op of bij de Zuidpier van IJmuiden. Enige weken geleden vertrok onze zoon voor een vakantie met de boot naar Schotland. Voor mijn vrouw een mooie gelegenheid om dat gigantische schip eens de haven van IJmuiden uit te zien varen en voor mij een ideale gelegenheid om eens met mijn camera een kijkje te nemen op de Zuidpier. Het weer was die dag prima en daarom was het natuurlijk ook erg druk met dagjesmensen, maar na een middagje fotograferen mocht ik bepaald niet ontevreden zijn met het aantal soorten dat ik voor de lens kreeg. Na een lekkere hap op de boulevard keerden we met een voldaan gevoel en een volle geheugenkaart huiswaarts.
Een korte samenvatting van de beelden die ik schoot wil ik hier laten zien.

Veel kijkplezier en hartelijk dank nog voor de leuke reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorig blogbericht over VVV....Vakantie, Vogels, Veel soorten (klik hier)

Vriendelijke groeten,
Ad

Tapuit was een van de soorten die ik hier wel verwachtte, lekker rotsachtige omgeving daar voelen ze zich thuis. De gestorte keien doen hier prima dienst, zeker de wat oudere met korstmossen en scheuren zijn nauwelijks van echte rotsen te onderscheiden. Hier het vrouwtje.

Ook het mannetje was aanwezig.

Ik heb lang getwijfeld omdat ik deze soort hier niet verwacht had en nog ben ik er niet zeker van. In eerste instantie dacht ik aan een bergfluiter, de verschillen zijn minimaal, maar ik houd het hier toch op een fitis. Ik zie ze hier in de omgeving in bosrijke gebieden, maar ik had hem zeker niet op een rotsachtige kust verwacht. Mogelijk verzamelen ze zich hier voor de najaarstrek.

Met zijn afhangende vleugeltjes en half dichtgeknepen ogen oogde hij overigens niet al te fit, maar toen ik dichterbij kwam bleek dat toch wel mee te vallen.

Scholeksters zijn natuurlijk aan de kust vrij algemeen, Hier een juveniel ter zien aan de donkere snavelpunt en de lichtroze poten.

Ook enkele bonte strandlopers foerageerden tussen het wier en de korstmossen op de rotsen.

Een andere soort die ik hier zeker niet verwacht had is deze graspieper, althans daar houd ik het op. Maar ook hier heb ik mijn twijfels omdat deze soort vooral op akkerland voorkomt of in bergachtig veengebied, maar de kust is toch een heel ander habitat. Bovendien vind ik het rugdek vrij donker. Dus twijfels alom, maar de lange achterteennagel heeft voor mij de doorslag gegeven.

Zilvermeeuw, een algemene verschijning zeker aan de kust. Hier een juveniel die zo dichtbij kwam dat ik met mijn telelens alleen enkele portretjes kon maken. In het oog is de fotograaf zichtbaar.

Steenlopertjes zijn aan de kust altijd wel te vinden.

Vaak in gezelschap van andere soorten, hier een kanoet

Bokehringen in de achtergrond geven een leuke extra dimensie.

Omdat ik toch wel heel content was met de tapuiten mag dit vrouwtje het blogbericht afsluiten. De roestvlekken van het in de stenen aanwezige ijzer komen mooi overeen met de kleur van de tapuit.

Slotwoordje: bedankt voor het kijken, ik hoop dat het bericht niet te lang was. Ik had nog gehoopt op paarse strandlopers, maar dan zou het bericht nog langer geworden zijn.

VVV.........Vakantie, Vogels, Veel soorten.

Eind juni brachten we een weekje vakantie door op een camping in Blokzijl. Behalve op de camping, waar al veel te zien en te beleven was op vogelgebied, hebben we van daaruit diverse uitstapjes ondernomen naar in de buurt liggende natuurgebieden. De Wieden/Weerribben, de Oostvaardersplassen en enkele kastelen met mooie buitengebieden lagen op niet al te grote afstand. Op de diverse plekken heb ik in een week tijd wel 13 soorten kunnen fotograferen, waarvan hier een selectie. Ik heb even overwogen om de serie in tweeën te knippen omdat het best wel weer veel opnames zijn, maar ik vind het verband dan een beetje zoek.
Ik hoop dat u desondanks de moeite neemt om de foto's te bekijken.
Verder bedank ik iedereen die een kijkje genomen heeft in mijn vorige serie over de kleine plevieren "klik hier" en met name degenen die daarbij een leuke reactie hebben achtergelaten.

Dagelijks liet zich deze zanglijster op de camping zien. Het gaf mij de mogelijkheid om in alle rust wat dingen uit te proberen met o.a. dit als resultaat. Ik heb mijn camera op een rijstzak gelegd en gebruik gemaakt van een hoekzoeker om een zo laag mogelijk standpunt te kunnen innemen zonder mijn nek te breken. Omdat er al even niet gemaaid was stonden de madeliefjes in bloei en kon ik daar mooi gebruik van maken.

Af en toe werd er een forse regenworm verschalkt.

Aan de camping grensde een sparrenaanplant waarin zich veel kleine vogels ophielden, waaronder dit vrouwtje kneu. Gezien de geringe koptekening vermoed ik dat onderstaande vogel een jonge kneu is.

Bij aankomst op de camping had ik al aan de beheerder/eigenaar gevraagd wat er zoal op vogelgebied te beleven viel. In de sparrenaanplant zouden enkele ransuilen een roestboom hebben. Uiteraard ben ik daar de eerste de beste dag naar op zoek gegaan en, wat ik niet verwachtte, vond ik ze vrij snel. Een exemplaar zat prachtig vrij op ooghoogte in het ochtendlicht aan de buitenkant van een spar. Met zijn prachtige oranje ogen keek hij me indringend aan terwijl zijn oorpluimen recht overeind stonden.
Maar...helaas had ik mijn camera nog niet direct meegenomen. Snel naar de caravan dus, maar..... toen ik terugkwam was de vogel helaas gevlogen en heb ik ze de hele week niet meer terug gezien.
Enorme frustratie dus, en ik betwijfel of ik deze soort nog ooit zo prachtig voor de lens zal krijgen.

Ook een groepje groenlingen was vertegenwoordigd, waaronder ook jonge exemplaren.

De Wieden en de Weerribben, prachtige natuurgebieden. In een struik boven de rietvelden kon ik deze zingende snor fotograferen.

Een andere opname als hierboven, maar wel een flinke crop.

Uitzicht op een aalscholverkolonie vanuit schuilhut "De Grauwe Gans" in de Oostvaardersplassen.

Onderweg naar deze vogelhut kwamen we dit puttertje tegen.

Evenals deze schermbloemen.

Tussen de vegetatie kon ik deze vogel met vlieg fotograferen. Ik kon hem (of haar) niet direct determineren. Ik dacht aan een braamsluiper, een vrouwtje grasmus of een tuinfluiter. Ik heb enkele ervaren vogelaars geraadpleegd, maar ook die moeten het antwoord schuldig blijven. Voorlopig houd ik het op een braamsluiper. Wie het weet mag het zeggen.

Vanaf de Knardijk zag ik een groepje lepelaars foerageren. Deze kon ik fotograferen net toen er een visje gevangen werd.

In de hut "De Grote Zilverreiger" zaten boerenzwaluwen met jongen.

Enkele jongen waren net uitgevlogen.

Op het pad naar deze hut trof ik deze jonge rietgors.

De Oostvaardersplassen, een prachtig natuurgebied. Een stitch van 5 foto's.

Op het landgoed IJhorst in het Reestdal huisde een kolonie witte ooievaars.

Op een nest stonden een viertal halfwas jongen. De snavel en poten zijn nog niet uit gekleurd.

In de naburige weilanden gingen ze op zoek naar kikkers, muizen en insecten.

Om vervolgens weer uit te rusten op het nest.

De laatste dagen ontdekte ik op de camping deze prachtige grauwe vliegenvanger. Deze soort vond ik wel een waardige vervanger voor de gemiste ransuilen.

In tegenlicht gevangen leverde het deze bokehringen op, een heel andere benadering.

Tenslotte probeerde deze spreeuw ouder op de camping haar jong groot te brengen.

En eindelijk komt er dan een einde aan dit blog, ik hoop dat het niet teveel van uw uithoudingsvermogen gevergd heeft. Bedankt voor uw belangstelling.