Baardmannen enz.

Als je baardmannetjes wil zien en fotograferen moet je vanuit het zuidoosten van het land meestal ver reizen, immers grote rietkragen waarin deze vogeltjes graag vertoeven vind je voor het merendeel in het westen en noorden van het land, daar waar de polders zijn.
Bekende hotspots in dat opzicht zijn de Rietputten bij Vlaardingen (zo lang als het nog duurt) en het Jaap Deensgat bij het Lauwersmeer. Die eerste locatie ben ik eens naar toe gereisd en zonder ook maar een foto te kunnen maken weer huiswaarts gekeerd terwijl ik bij het Lauwersmeer al wel meerdere malen leuke foto heb kunnen maken. (klik hier)
Het was dan ook leuk toen ik ontdekte dat zich hier in de omgeving in de rietkraag van een kleine plas ook enkele baardmannetjes ophielden. Het was nog knap lastig om er goede foto's van te maken, de rietkraag was weliswaar klein, maar vrij dicht en omdat het toch wel behoorlijk waaide bleven de vogeltjes veelal onderin zitten. En als ze dan een keer naar boven kwamen waaide er bijna altijd wel weer een rietstengel voor. Toch is het me gelukt om wat leuke foto's te maken, zelfs enkele waar ik al lang op gehoopt had n.l. acrobatisch, met de pootjes gespreid hangend tussen twee rietstengels.
Omdat het anders wat kort zou worden heb ik nog enkele losse foto's, gemaakt op andere plekken en op andere locaties, aan dit blog toegevoegd.
Bedankt nog voor jullie fijne reacties op mijn vorige blog over Diverse restjes "klik hier" en veel kijkplezier bij dit blogbericht.

Groet,
Ad

Een beeld waar ik al lang naar op zoek was, een baardmannetje hangend als een aapje tussen twee rietstengels.

Ze moeten erg veel rietzaden eten om aan hun energiebehoefte te voldoen. Best lastig overigens om goed te belichten met het tegenlicht.

Ook het vrouwtje kwam even nagenoeg helemaal vrij zitten.

Als een Epke Zonderland die zo aan zijn ringoefening begint, of is het meer de brug met ongelijke leggers.

Wat is het dat deze vogeltjes zo aaibaar maakt, is het dat gele kraaloogje of het mooie zachte aaneengesloten verendek.

Vreemde naam eigenlijk baardman, snorman zou beter in de richting van zijn voorkomen zijn.

Aalscholver toont zijn mooie verenpak een houding die nodig is om dat pak te drogen omdat hij niet over een vetklier beschikt.

Deze grutto zat in mooi avondlicht.

Landende grutto in een plasje bij het Zuidlaardermeer.

Patrijs mannetje dat ik fotografeerde aan de rand van de Groote Peel. Een vogel waar het helaas zeer slecht mee gaat. In de loop van mijn natuurfotografie-activiteiten zie ik ze steeds minder, de populatie is drastisch afgenomen, ja zelfs gedecimeerd tot slechts enkele procenten t.o.v. de jaren 70.
Het is te hopen dat de randbeplanting met kruiden die ik afgelopen jaar op diverse plekken langs akkers in het hele land heb waargenomen de populatie weer enigszins overeind helpt.

Groene specht vrouwtje in het gras op zoek naar emelten en engerlingen.

Ringmus, beetje vreemd gezicht de onscherpe boom op de voorgrond tegen de scherpe op de achtergrond. Ook deze soort zie ik steeds minder t.o.v. een tiental jaar geleden.

Tenslotte nog een kemphaan mannetje gedeeltelijk in zomerkleed, gefotografeerd bij het Lauwersmeer.

Slotwoord: de laatste tijd heb ik de neiging om de foto's wat lichter en minder contrastrijk af te werken. Zo ook bij de baardmannetjes. Op mijn Windows Photo Viewer met witte achtergrond zien ze er dan goed, maar, of het komt door de zwarte achtergrond van mijn blog weet ik niet, maar de foto's zien er dan wat flets uit. Ik heb ze daarom voor dit blog toch nog maar wat meer contrast en helderheid meegegeven.

Diverse restjes wegwerken

Bij het maken van een blog selecteer je eerst de beste foto's die je over een bepaald onderwerp beschikbaar hebt, maakt er vervolgens een titel en de tekst bij. Bij dat selecteren kom je regelmatig voor dilemma's welke foto's uiteindelijk in aanmerking komen om in het blog opgenomen te worden. Door de keuze die je maakt blijven foto's die je eigenlijk wel had willen laten zien jammer genoeg in het portfolio en bij het doorspitten daarvan kom je die dan weer tegen en bekruipt je het gevoel hier toch nog iets mee te moeten doen. Althans zo vergaat mij dat over het algemeen en mogelijk is dat bij menig blogger wel herkenbaar.
Ik heb daarom besloten om een blogje te wijden aan deze "afvallers" aangevuld met nog wat recenter werk. Ik hoop dat jullie het ook de moeite waard vinden om hier een blik op te werpen en er iets van te vinden.
Bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over de Winter (klik hier)

Groet,
Ad

In een plasje bij de wijk waar ik woonachtig ben verscheen gedurende een aantal dagen ineens een lepelaar die daar foerageerde. Dit plasje maakt onderdeel uit van het herstel van het beekdal en als een lepelaar zich zo snel na de voltooiing hiervan thuis voelt kun je wel spreken van een succesvolle realisatie van dit plan. Het bleek overigens dat deze lepelaar deel uitmaakte van enkele paartjes die dat jaar voor het eerst succesvol broedden op de Strabrechtse Heide een plek die toch een kleine 25 km. verderop ligt. Ze gaan dus blijkbaar best ver weg om eten te zoeken voor de jongen.

Ander beeld op een andere plek t.w. de Weerribben waar deze zes lepelaars kwamen overvliegen.

Wintertaling, de mannetjes van dit kleine eendje zijn vele malen kleurrijker, maar het vrouwtje mag met haar groene vleugelspiegel toch ook best gezien worden. De foto maakte ik bij het Lauwersmeer.

Eveneens bij het Lauwersmeer deed een aantal jonge gele kwikstaarten zich tegoed aan de talloze muggen die daar tussen de rietkragen rond dansten.

Geluk als je dan zo'n mugje mee kunt fotograferen.

Deze witte kwikstaart wist een juffertje te verschalken, ik denk dat het een houtpantserjuffer is.

Een watersnip strekte eens lekker zijn vleugels waardoor er wat kringen in het verder rimpelloze water ontstonden. Het spiegelbeeld kreeg ik er als bonus bij.

Daarna begon het poetsen van de veren waarbij de prachtige staart zichtbaar wordt. Deze staart bevat enkele stugge buitenpennen die bij de baltsvlucht kunnen gaan resoneren waardoor er een blatend geluid ontstaat waaraan de watersnip zijn bijnaam te danken heeft: hemelgeit.
In de achtergrond is nog een kemphaan zichtbaar.

Kemphaantje dat foerageert tussen het ondergelopen gras. Van deze soort met bijzondere geslachtskenmerken maakte ik afgelopen jaar een serie die in een volgend blog nog aan bod komt.

Groepje goudplevieren met linksonder nog een eenzame kievit.

Goudplevier met nog voor een groot gedeelte in zomerkleed. Ze zien er in grote groepen in winterkleed wat grauw uit, maar zo'n individu in zomerkleed vind ik werkelijk een beauty.

De foto oogt wellicht wat rommelig, maar het gaat mij hier om de reuzenstern rechtsboven en met name om te laten zien hoe groot hij inderdaad is als je daar net achter de kluten ziet staan.

In de loop der jaren heb ik al heel wat ijsvogelfoto's gemaakt. Omdat ik het zo'n prachtige vogels vind wil ik er ook in dit blog enkele toevoegen.

Soms hebben ze maar een heel dun takje nodig als uitkijkpost....

....om van daaruit vissen op te sporen.

Maar soms is datzelfde takje ook wat te dun om je evenwicht goed te bewaren.

Wat mij dan weer de gelegenheid geeft om wat plaatjes te schieten met "beweging".

Dit is dan toch weer wat stabieler om op te gaan zitten.

Maar je kunt het natuurlijk ook overdrijven met zo'n dikke stronk.

Ook torenvalken kiezen vaak zo'n (te) dun takje.

En dat is natuurlijk vragen om problemen, hier grijpt hij (zij) er volledig langs in een poging een insect te bemachtigen.

Dan kun je beter op je vertrouwde manier te werk gaan, biddend in de hoop dat een muis zich met zijn urinespoor verraadt.

Ook een klapekster kiest graag een hoge uitkijkpost om van daaruit zijn territorium te overzien.

Dit is toch wat safer.

Een andere klauwierensoort is de grauwe klauwier die ik al jaren volg aan de randen van de Groote Peel. Ik maakte al vele foto's van dichtbij, soms zelfs close-ups, maar nu kreeg ik de kans het mannetje eens in z'n natuurlijke omgeving te fotograferen met de bloeiende wilgenroosjes in de ondergrond.

Een wat gewaagde foto van een paartje futen, in vol tegenlicht waardoor bokehringetjes ontstaan. Zal waarschijnlijk niet bij iedereen in de smaak vallen.

Ook alleen aan de waterkant te vinden, de grote gele kwikstaart, hier aan de oever van een stromend beekje waar verwarmd, maar gezuiverd afvalwater op geloosd wordt.

Op de uitkijk voor mugjes die boven het wateroppervlak cirkelen.

Tenslotte nog een groene specht die in onze tuin achter een wilgpeer probeerde verstoppertje met me te spelen.

Na een tijdje kon ik hem (haar, het is een vrouwtje) toch in vol ornaat op het grasveld te grazen nemen.


Slotwoord: Bij dit laatste blog dit jaar wil ik iedereen bedanken die afgelopen jaar mijn blog bekeken heeft en/of de moeite genomen heeft een reactie achter te laten. Ik wens jullie een fijne jaarwisseling en een uitstekend (fotografisch) nieuwjaar.

Winter

Alhoewel het weer tot nu toe vrij zacht is gebleven staat toch de winter waarschijnlijk spoedig voor de deur. Ik zie er wel naar uit om deze winter wat leuke landschapsfoto's te gaan maken. Begin dit jaar schafte ik een 12-28 mm. f4 lens aan en die heeft me gedurende het voorjaar en de zomer al enkele platen opgeleverd waar ik heel tevreden over ben. In een van mijn volgende blogs zullen die zeker nog aan bod komen.

Voor dit moment heb ik nog enkele foto's van vorige winter die ik hier wil laten zien.
Gedurende de zomer en herfst bezochten er geregeld enkele eekhoorns onze tuin en in de overgang naar de winter zijn we die blijven voeren, waardoor ze ook toen regelmatig onze tuin bezochten. Tijdens een sneeuwperiode heb ik diverse keren met mijn camera in de aanslag gezeten en kon ik in de maagdelijke sneeuw deze vrolijke klimmers fotograferen.
Voor de Roots foto-opdracht van de maand, met als thema eekhoorns, stuurde ik enkele van die foto's in en eentje werd er deze maand als eervolle vermelding in het blad opgenomen. Altijd leuk.als je werk gewaardeerd wordt... toch.

Veel kijkplezier en bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blog over Sauerland (klik hier)

Groet,
Ad

Eekhoorn in de sneeuw

Roodborstjes vind je tegenwoordig in vrijwel elke achtertuin, ze kunnen goed tegen de kou en zijn behoorlijk honkvast alhoewel de roodborstjes die je in winter ziet vaak exemplaren zijn die uit Scandinavië naar iets gematigder streken zijn afgezakt. Hier tijdens een sneeuwbui gefotografeerd, ik krijg al koude voeten als ik er naar kijk.

Het lijkt soms of ze niet helemaal fit zijn, maar om warm te blijven zetten ze hun verenkleed uit zodat de luchtlaag die er tussen zit bescherming biedt.

Dit ijsvogelvrouwtje kon hier nog voldoende vis vinden, later in de winter zou blijken dat een groot deel van de populatie de hongerdood zou vinden door de strenge, langdurige vorst waarbij veel vaarten, sloten en plassen dichtvroren waardoor ze geen vis meer konden vinden.

Knobbelzwanen hebben daar weinig last van, ze houden een wak open waardoor ze onder water toch plantenmateriaal kunnen verzamelen. Hier vliegt een paartje laat op de middag boven een plas met een bos als donkere achtergrond.

Dit eekhoorntje had in de sneeuw een stukje kokosnoot gevonden een lekkernij waar ze dol op zijn en ook veel vogels eten het graag. We voeren het dan ook de gehele winter.

Eekhoorn in de bijna maagdelijk witte sneeuw. Mooi om de lange nagels aan de pootjes te zien waar ze goed houvast mee hebben in de bomen.

Heel aandoenlijk, het zijn net kinderen die met hun handen zitten te eten.

Uiteindelijk werd dit de foto die in de Roots werd opgenomen. Ik kreeg daarbij de opmerking dat het jammer is dat hij onder niet wat meer ruimte heeft en daar kan ik het mee eens zijn.

Bij een plas in de omgeving is een kijkscherm aangebracht. Op de plas zelf was op dat moment weinig te beleven, maar in het bos achter het scherm was een voerplank gemaakt waar mezen, vinken en mussen gretig gebruik van maakten. Regelmatig vloog de hele meute op b.v. als er een sperwer in de buurt kwam. Ik heb me daar een paar middagen prima vermaakt en geprobeerd van de opvliegende of weer terugkomende vogels foto's te maken. Dat viel niet mee, je fotografeert in de winter een donker bos in, dus de iso-waarde moest flink omhoog om de nodige snelheid te houden. Van de honderden foto's lukten er slechts enkele, waarvan deze ringmus de beste was.

Op de voerplank kwamen af en toe ook enkele kepen. Met zo'n voerplank vallen niet veel goede foto's te maken, maar deze kon er mee door.

Plotseling hoorde ik voor het scherm het getrompetter van kleine zwanen. Een groepje vloog over, ik draaide me snel om en kon er enkele opnames van maken.

In de afgestoven vegetatie van de oever ontdekte ik nog een eenzame wulp.

Toen ik eind van de middag van de plas naar de auto liep zat en in een els een hele groep sijzen. Het licht was al zo goed als weg, maar ik heb er toch nog maar enkele foto's van gemaakt. Deze kon er mee door, maar door de slechte lichtomstandigheden zie je toch behoorlijk wat chromatische aberratie.