IJsvogel anders

Al jaren stond het maken van foto's van een vliegende ijsvogel op mijn verlanglijstje. Met de apparatuur van dat moment was dat zo goed als onmogelijk omdat die eenvoudigweg niet snel genoeg was. Sinds dit jaar beschik ik over een camera die meer beelden per seconde kan schieten en die dit "klusje" dus wel aan zou moeten kunnen.

Maar hoe pak je dat nou aan, de ijsvogel staat niet voor niets bekend als de blauwe flits. In een oogwenk is hij voorbij, ja zelfs al voor de meeste mensen hem überhaupt gezien hebben. Als je het geluid niet kent dat hij tijdens het vliegen maakt krijg je hem bijna niet te zien. Het begint daarom al met het vergaren van kennis van de soort die je wilt gaan fotograferen en daarmee bedoel niet alleen het geluid dat hij voortbrengt, maar het is onontbeerlijk dat je ook wat van het gedrag van de soort weet.

Veel van dergelijke foto's worden gemaakt middels het plaatsen van een bak met vis of een aquarium net onder de wateroppervlakte. Als je dat doet vlak bij een zitpost van de vogel zal hij daar na enige gewenning in duiken om een visje te vangen. Je weet dan de plek waarop je vooraf moet scherpstellen om de kans op een succesvolle scherpe foto te vergroten. Ik vind dat allemaal wat fake en die aanpak staat mij tegen.

Maar hoe dan, ik ondernam talloze pogingen, maar het gaat zo ontzettend snel dat je er niet op kunt reageren. Voordat de camera heeft scherpgesteld in de vlucht van de vogel zit hij al lang weer op een tak buiten het beeld van de zoeker en de focus, als je hem al in de focus krijgt. Op de meeste foto's staat dan ook helemaal niets als water.

Recent zat ik bij een plasje waar een ijsvogel op een tak zat en het viel me op dat hij steeds op hetzelfde plekje dook om te badderen. Toen dat zo enkele malen had plaatsgevonden heb ik op dat plekje scherpgesteld en kijkend met mijn ene oog naar de vogel om te zien of hij weer aanstalten maakte om te duiken en met het andere oog kijkend door de zoeker maakte ik een serie opnames en tot mijn genoegen constateerde ik dat ik raak geschoten had. Na jaren lukte het me om eindelijk een duikende en uit het water opstijgende ijsvogel te fotograferen.

Veel kijkgenoegen bij het zien van deze serie en bedankt iedereen voor de reacties op mijn vorige blogbericht over de groenpootruiter. (klik hier)

Groet,
Ad

Dit ijsvogel mannetje zat al enige tijd op een rietstengel in de buurt naar vis te loeren, maar ondernam nog geen duikpoging om te vissen.

Ook vanaf een andere zitpost hield hij de boel in de gaten.

Vanaf weer een andere tak vloog hij plotseling op toen hij een visje in het vizier kreeg.

Ik drukte snel af en had hem "te pakken", maar dit waren toch niet de foto's waar ik naar op zoek was. Het is vlak bij de vorige tak en je kunt hem verder niet volgen.

Dit vrouwtje had al enkele keren gedoken om te badderen toen ik haar in het vizier kreeg.

Even later dook ze weer als een raket naar beneden in de lijn van mijn scherpstelveld.

Om even later weer fris gewassen uit het water op te stijgen.

Zo ging dat enkele keren door en ik had intussen scherpgesteld op de plek waar ze uit het water kwam.

Als dan na jaren lukt waar je naar op zoek bent is de voldoening groot.

Zeker als de vervolgbeelden ook nog scherp blijken te zijn.

Met een mooie vleugelstand terug naar de zitplaats om te poetsen.

En uiteindelijk weer terug naar de plek waar het allemaal begon.


Slotwoord: Een niet zo lange serie dit keer van deze ijsvogels. Blijft er dan op ijsvogelgebied nog iets te wensen over. Jazeker, ook het vastleggen van een visoverdracht en een paring is me in al die jaren nog niet gelukt. Werk aan de winkel dus nog.