BB

Ja, zo'n titel, je gedachten gaan al gauw naar een hoogblond sekssymbool uit de jaren '60. In dit geval uiteraard een onjuiste associatie, maar ook in de natuur heb je zo'n hoogblonde schoonheid die net als het jaren '60 model door fotografen graag op de gevoelige plaat wordt gezet.

Ik heb het hier over de blonde buizerd een van de kleurvarianten zoals die er veel voorkomen bij deze vogelsoort. Vaak zijn het exemplaren die in de winter uit Scandinavië afzakken naar onze contreien, hoewel ik een van de exemplaren die ik de afgelopen jaren kon fotograferen zich midden in de zomer in het Lauwersmeergebied ophield.

Zoals gezegd komt de buizerd in veel verschillende kleurschakeringen voor, van heel donkerbruin tot nagenoeg geheel wit met allerlei combinaties daartussen. Ik kan me eigenlijk geen andere vogelsoort bedenken waar dat zo in extremis het geval is.

De buizerd is over het algemeen zeer schuw en dan ook moeilijk te fotograferen. Waarschijnlijk is dit nog een gevolg van de jarenlange vervolging, afschot en vergiftiging in de vorige eeuw waardoor het bestand decimeerde. Te voet benaderen is sowieso uitgesloten. Met de auto heb je een kans, maar meestal gaat hij er al vandoor als je stopt en zeker als hij in de gaten heeft dat je het autoraampje opendoet en een teletoeter naar buiten steekt gaat hij onmiddellijk op de wieken. Je moet dan ook zeer omzichtig te werk gaan.
Gelukkig gaat het op dit moment weer goed met deze prachtige roofvogel en kun je hem overal in het land tegenkomen.

Veel kijkplezier bij dit blog en bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige bericht over de grote- en reuzenstern (klik hier), ook is het al wat langer geleden

Groeten,
Ad

Deze blonde buizerd spotte ik aan de rand van het Lauwersmeer.

De settings zijn weliswaar niet optimaal, wat onnatuurlijk maar ik kon hem vanachter een muurtje redelijk goed benaderen. Het is me opgevallen dat deze blonde buizerds wat minder schuw zijn dan de donkere exemplaren van hier, mogelijk door de aanwezigheid van minder mensen in het hoge noorden van Scandinavië.

Ik weet niet of deze vogel na de winter blijven hangen en de hele zomer hier geweest is of dat hij al tijdig teruggekomen is uit het noorden De foto's zijn genomen eind augustus rond het middaguur en het licht was helaas behoorlijk hard.

Doordat ik van positie veranderde werd hij al argwanend.

Een en al statigheid.

Begin 2017 kreeg ik mijn nieuwe camera, de D500 en uiteraard wilde ik hem graag testen. Ik ben daarvoor naar de Genneperparken in Eindhoven gegaan en daar trof ik een ander exemplaar, iets minder wit weliswaar en het lijkt wel of ze steeds op een onaantrekkelijke plek gaan zitten. De achtergrond maakt dan wel weer wat goed vind ik.

Het werd me meteen duidelijk dat het dynamisch bereik van deze camera een stuk beter is dan van zijn voorgangers.

De borst en de kop zijn vooral wit zoals hier te zien.

Terwijl het rugdek vooral donkere delen heeft.

Laat op de middag brak nog even een winters zonnetje door en kon ik dit portret maken. Sluipend tussen de bomen door kon ik hem heel dicht naderen.

Tenslotte ging hij op de wieken en met de camera meetrekkend kon ik van heel dichtbij deze vluchtfoto maken. Op de achtergrond zijn de ramen van een appartementencomplex zichtbaar. De foto is niet gecropt, ik was heel content met deze afsluiter die middag.