Libellen en juffers

In juni heb ik in een blog behalve enkele soorten libellen wat ander "klein spul" opgenomen zoals een bosmuis en een insect. Ik kreeg hierover enkele opmerkingen dat het wellicht mooier zou zijn om me in een blog te beperken tot een bepaalde diersoort en b.v. planten of zoogdieren in een afzonderlijk blog op te nemen.
In dit blog wil ik daarom nog enkele libellen en juffers laten zien die ik in de loop der tijd vastgelegd heb en waarvan de opnames van de bandheidelibel heel recent zijn.

Hartelijk dank nog voor de reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorige blog over de "kuifmees"

Veel kijkgenoegen en als je een reactie wilt achterlaten stel ik dat zeer op prijs.
Groeten,
Ad

Als openingsfoto een mannetje bandheidelibel, zoals gezegd recent gefotografeerd. Verderop in het blog nog enkele exemplaren.

Weidebeekjuffer mannetje, de achtergrond is het donkere water van een sloot. Ik vond het effect van de schaduw op het blad wel leuk.

Weidebeekjuffer in een heel andere kleurstelling.

Nogmaals een weidebeekjuffer, volgens mij een jong vrouwtje dat gemakkelijk verward kan worden met de bosbeekjuffer.

Zwarte heidelibel, aan de beschadigde vleugel is te zien dat het al wat later in het seizoen was.

Close-up van een bruinrode heidelibel op een Japanse esdoorn.

Nogmaals een bruinrode heidelibel op een dode boomstam.

Paringswiel van de bruinrode heidelibel.

Breedscheenjuffer, het is goed te zien waaraan het beestje zijn naam dankt.

Blauwe breedscheenjuffer op St. Jacobskruiskruid.

Grote keizerlibel die haar eitjes afzet in het water.

Houtpantserjuffertjes, minuscule beestjes die hun eieren afzetten in boomschors.

Variabele waterjuffer of tengere grasjuffer, ik kan de soort niet goed determineren. Wie het weet mag het zeggen.

Paringswiel van de gewone oeverlibel.

Vuurjuffer die net over rand van het blad kwam gepiept, met weinig scherptediepte genomen om een beetje een verrassingseffect te krijgen.

Vuurjuffer mannetje.

Azuurwaterjuffers met een wat vreemde houding van het mannetje, dat zo'n beetje in het niets hangt.

Nog enkele opnamen van het mannetje bandheidelibel.

Vrouwtje bandheidelibel.

Tot slot een voor Nederland best wel zeldzaam juffertje, de kanaaljuffer.

Ik realiseer me dat dit blog wel erg lang geworden is, ik hoop niet te lang. Volgende keer moet ik me maar weer eens inhouden.

Kuifmees

Vorige zomer was ik in de gelegenheid om gedurende korte tijd een paartje kuifmezen te volgen die op dat moment al bezig waren met het voeren van de jongen. In een gemengd bos hier in de buurt hadden ze een nestje in een populier op slechts enkele meters hoogte juist boven een tonderzwam, die de boom markeerde waarin het zich allemaal afspeelde en daardoor makkelijk herkenbaar was.
Ik ben daar enkele keren geweest om te fotograferen. De foto's vertonen niet zo heel veel variatie, omdat het posteren van de oudervogels met voer of uitwerpselen op de tak voor het nestgat en het in- en uitvliegen daarvan een vrij statisch gebeuren is. Bovendien moest ik tussen de takken en het gebladerte door fotograferen om de vogels enigszins vrij in beeld te krijgen, waardoor de posities om te fotograferen erg beperkt waren. Het uitvliegen van de jongen wat al enkele dagen daarna plaatsvond is me helaas ontgaan.
De foto's zijn gemaakt vanaf statief dat ik op een zestal meters van de nestboom had opgesteld, terwijl ik mezelf met een draadloze afstandsbediening een end verderop achter een dikke boom schuilhield.

Hartelijk dank nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over het "kleine spul" zie (klik hier) ook dat is erg leuk om te doen, een volgend blog wil ik dan ook weer wijden aan andere libellen- en juffersoorten die ik in de loop der jaren gefotografeerd heb.

Veel kijkgenoegen en als je een reactie wilt achterlaten stel ik dat zeer op prijs.
Groeten,
Ad 

Rustig zittend in de nestopening. Het nestgat is vrij groot voor zo'n klein vogeltje, ik denk dan ook dat het een voormalig spechtennest is.

Een ander perspectief waarbij alleen de boom als achtergrond dient en het nestgat nog wat beter zichtbaar is.

Op de uitkijk in een struik voor de nestboom.

Klaar om weer het nest uit te vliegen op zoek naar insecten voor de jongen. Ik vond de lichte vlekken van de lucht in de achtergrond wel mooi combineren met het frisse groen van de bladeren.

Terug met weer wat voer voor de jongen.

De uitwerpselen van de jongen worden in een vliesje verpakt en mee naar buiten gebracht.

"Wat kleiner spul"

Alhoewel de vogelfotografie mijn grootste uitdaging vormt, vind ik het af en toe ook heel leuk om met de macrolens op pad te gaan, om te proberen wat kleinere beestjes in de natuur vast te leggen. Libellen zijn daarbij een geliefd onderwerp, maar ook insecten en wat meer bijzondere bloemen en plantjes genieten dan mijn warme belangstelling. In dit blog wil ik wat van dit recent werk laten zien. Het is natuurlijk niet het echte macro-werk, maar de macro-lens en soms zelfs ook de telelens komen bij dit soort fotografie uitstekend van pas. Ik weet niet of ik het qua naamgeving altijd bij het rechte eind heb, met name de determinatie van libellen en juffers vind ik soms erg lastig.
Hartelijk dank nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de kleine bonte specht (klik hier) en veel kijkplezier bij dit "dichtbijspul."

Groeten,
Ad

Mannetje platbuiklibel, een vrij algemene soort, hier mooi vrijzittend met het donkere water van een sloot als achtergrond.

Nogmaals een mannetje platbuik, in de brandnetels waardoor weliswaar geen egale achtergrond, maar wel met de details goed zichtbaar.

Vrouwtje viervleklibel hangend aan bont pitrus. Eveneens een vrij algemene soort uit de familie korenbouten. De lichte vlekken in de achtergrond zijn spiegelingen van het water.

Nogmaals een vrouwtje viervlek, hier hangend aan een zwanenbloem, tegenwoordig best een zeldzame plant. Als toegift een klein kevertje of spinnetje op de bloem.

Blinde bij op een schermbloemige.

Mannetje venwitsnuitlibel, in Nederland vrij zeldzaam. Ben trouwens niet helemaal zeker van de determinatie, kan mogelijk ook een noordse witsnuitlibel zijn. Wie het weet mag het zeggen.

Nogmaals dezelfde libel, maar nu met een zachte rustige achtergrond.

Vrouwtje oeverlibel, van andere oeverlibellen te onderscheiden door het zwarte pterostigma (buitenste vlek op de voorvleugel) In Nederland zeer algemeen.

Kleine zonnedauw, de kleefstofdruppeltjes zijn net lampjes. Helaas mis ik een insect in de tentakels.

Mannetje bruine korenbout, een vrij zeldzame soort. Met name op de onderste foto is goed te zien hoe de berijping op het achterlijf is aangetast door het vasthouden van het vrouwtje tijdens de paring.

Nogmaals het mannetje bruine korenbout, hier zittend op een gele lis, hetgeen een aardige kleurencombinatie oplevert.

Mannetje paardenbijter uit de familie glazenmakers, in Nederland zeer algemeen.

Tot slot deze bosmuis die dit blog mag afsluiten. Deze foto maakte ik overigens met een telelens.

Kleine bonte specht

Ik wil mijn spechtenserie voortzetten met, voor mij, voorlopig de laatste soort, de kleine bonte specht. Onze kleinste inlandse spechtensoort die niet groter is dan een huismus en een vrij onopvallend bestaan leidt, meestal op de hogere dunne boomtakken. In 2011 was ik in de gelegenheid om, samen met fotomaat Huub in een oud bos in de omgeving de cyclus van het voeren van een nestje kleine bonte spechten te volgen en te fotograferen. Het nest(gat) bevond zich in een oude, half verrotte berkenstam op enkele meters hoogte. Er werden allerlei insecten gevoerd en uitwerpselen afgevoerd, maar het meest bijzondere vond ik om te zien dat er cicades (schuimbeestjes) naar binnen werden gebracht.
Om ervoor te zorgen dat de zaak niet verstoord werd zijn alle opnames gemaakt vanaf statief met een draadloze afstandsbediening, terwijl ik mezelf op dertig meter afstand schuil hield, uiteraard met verrekijker om op het juiste moment te kunnen afdrukken. Zeker met zo'n kleine soort is dat echt wel nodig.
Hartelijk dank nog voor jullie belangstelling en reacties op mijn vorige blog over de groene- en zwarte specht. (klik hier)

Groeten,
Ad

Het mannetje, te herkennen aan zijn rode kap, komt met een snavel vol insecten op het nestgat aan.

Ook kleurige groene wormen worden niet versmaad.

Na het voeren worden de uitwerpselen in een vliesje afgevoerd om de jongen schoon te houden en predatoren door de stank niet op het spoor te brengen. An het pakketje kleeft zaagsel wat door het kappen in het nesthol gevallen is en als bekleding van het nest fungeert , vooral om tijdens het broeden de eieren te beschermen.

Hier het vrouwtje geheel zwart/wit getekend doordat de rode kap ontbreekt.

Even kijken of de kust veilig is en dan naar binnen met die hap.

Het mannetje in een typische spechtenhouding, steunend op zijn harde staart, met zijn snavel vol cicades.

Het mannetje in een andere houding, hier ze je pas hoe klein ze eigenlijk zijn. Het licht was die dag erg hard.

Kopportretje van het mannetje, het was al wat later in het broedseizoen en al duidelijk zijn de beschadigingen van de kopveren zichtbaar door het veel in en uitvliegen van het nestgat.

Even kijken en floep daar gaat hij weer.

Nogmaals het vrouwtje achterover hangend en steunend op haar staart.

Het mannetje hangend aan een losgelaten stuk schors met weer een lading cicades.

Tot zover mijn series over de diverse inlandse spechtensoorten. Uiteraard mis ik nog een paar soorten zoals de middelste bonte specht die in ons land toch steeds vaker voorkomt, hopelijk krijg ik hem dit jaar nog voor de lens, voor mij een echte wenssoort. Of wie weet die andere spechtensoort, de draaihals, voor elke vogelfotograaf een ultieme beleving om die eens te kunnen fotograferen.